Feb 16, 2007

Πέντε πράγματα για μένα

Ο Lexx με έσπρωξε στη σκηνή και έπεσα στον λάκκο με τα tags.
Πάμε γερά.

1. Στο Δημοτικό, είχα το κακό συνήθειο να μπαίνω στην τάξη από το παράθυρο. Κάθε μέρα. Ένα πρωί που η δασκάλα τα είχε πάρει μαζί μου κι ενώ πήγαινα να μπω πάλι απ’ το παράθυρο παρόλο που το μάθημα είχε αρχίσει ήδη, έσπασα κατά λάθος το τζάμι και το χέρι μου κόπηκε στον καρπό. Έχω ακόμη σημάδι από τα ράμματα που δεν μου έκαναν. Στην Γ’ δημοτικού, οι γονείς μου με πήγαν σε παιδοψυχολόγο. Απεχθανόμουν πάντα το σχολείο κι ας έβγαζα 18/20 κι ας ήμουν πάντα ο καραγκιόζης της τάξης επειδή έκανα τους άλλους να γελούν. Στο Γυμνάσιο-Λύκειο, έπαιζα μπάσκετ στην ομάδα – πέρα απ’ αυτό απείχα απ’ τα πάντα. Δεν συμμετείχα ποτέ σε καμία σχολική γιορτή, απέφευγα τις παρελάσεις και δεν πήγα πενταήμερη γιατί δεν ήθελα.

2. Έχω δίπλωμα αυτοκινήτου, αλλά δεν είχα ποτέ αυτοκίνητο. Πάντα οδηγούσα μηχανάκι. Η πλάκα είναι ότι έβγαλα δίπλωμα μηχανακίου για μεγάλη κατηγορία μόλις πέρυσι, μέχρι τότε οδηγούσα χωρίς (και εν μέσω Ολυμπιακών Αγώνων!).

3. Λατρεύω τα ψαράκια κάθε είδους, την ψαρόσουπα, τα ψητά μανιτάρια, τη σαλάτα μαρούλι, το κάπταιν μόργκαν, τις φρουτώδεις μπίρες (κόλλημα), τον ήλιο, το νερό και τον αέρα. Όταν έχει ήλιο, φυσάει δυνατά και είμαι κοντά στη θάλασσα, είναι η καλύτερή μου. Τα σπίτια χωρίς φως, μου προκαλούν μελαγχολία.

4. Έπαιξα κιθάρα στο πρώτο μου συγκρότημα, σε ηλικία 14 χρονών. Έχω τρεις κιθάρες. Η πρώτη μου και πιο αγαπημένη, είναι μια μαύρη απομίμηση Gibson – αλλά με πολύ καλά ξύλα, που την έχω διακοσμήσει εγώ και της έχω βάλει dual μαγνήτες. Η δεύτερη είναι μια 12χορδη ακουστική Ovation και η τρίτη (και πιο πρόσφατο απόκτημα) μια Telecaster της δεκαετίας του ’70, που από άσπρη έχει γίνει κρεμ απ’ τα χρόνια.
Ακόμη έχω: ένα μπάσο Ιbanez, μια φλογέρα Honher, μια φυσαρμόνικα, ένα βλάχικο τύμπανο από δέρμα γίδας που μέχρι μια εποχή βρωμοκοπούσε, ένα rainstick από τη Jamaica, δυο ιδιοκατασκευασμένα μουσικά αβγά, μια ξεχαρβαλωμένη βουλγάρικη λύρα (Μοναστηράκι), ένα κιθαρόνι κλασικό σε μέγεθος μαντολίνου και ένα σούπερ ροκ μαύρο, αεροδυναμικό ντέφι!

5. Έχω δυο μονόχρωμα τατουάζ. Ένα tribal και ένα μικρούλι κινέζικο ιδεογραμματάκι για τη λέξη «ευτυχία». Το δεύτερο μου το έκαναν δώρο, την ίδια μέρα που πήγα να κάνω το tribal.


Τag-άρω κι εγώ με τη σειρά μου, να γράψουν τα δικά τους πέντε πράγματα, τους: TomBoy, Bonnie, Deuced, Κουρούνα, Kολοκύθι.

Σημειώσεις...

http://katsavidi.blogspot.com/2007/02/take-5.html
http://kourouna.blogspot.com/2007/02/blog-post_16.html
http://evieninja.blogspot.com/2007/02/blog-post_16.html
http://bon-and-cly.blogspot.com/2007/02/five-things-or-i-should-say-tips-about.html
http://deuced.wordpress.com/2007/02/20/five/

27 comments:

Anonymous said...

γι' αυτό εξελίχθηκες όμορφα dear! γιατί είχες μη-συνηθισμένα παιδικοσχολικά χρόνια!

Mantalena Parianos said...

Άσε Razz, ΔΕΝ ξέρεις.
Αυτά είναι τα *ευχάριστα* snapshots.
:)
Όταν αλλάζαμε γάζες στο χέρι μου που είχε κοπέι ας πούμε, η μαμά μου γέμιζε μια λεκανίτσα αίμα τη φορά, επειδή η δασκάλα (επίτηδες;) δεν είχε επιμείνει να μου κάνουν ράματα, αλλά απλώς να μου το επιδέσουν.
Χμ.

Και τι πα να πει *εξελίχθηκα*; ΔΕΝ εξελίχθηκα καθόλου, λέμε.
Αυτοί που στη ζωή μας μας λένε "να ωριμάσουμε", εννούσαν πάντα ακριβώς αυτό: το να πάψουμε να εξελίσσομαστε. Να φτάσουμε σε ένα επίπεδο προβλέψιμο και ααφαλές, να τρώμε όλο μας το φαγητό, να λέμε κοινοτυπίες, και να μην τρομάζουμε κανέναν.

Εμένα όμως μου άρεσε πολύ το σκουλαρίκι που φορούσες χτες - καταλαβαίνεις τι θέλω να πω;

Εμένα λες θα μου πήγαινε; Ή να βάλω απλώς μεγαλύτερο κρίκο;
(σνιφ)
και
:D

The Motorcycle boy said...

Ωραίο παιχνίδι ξεκίνησε(ς). Μου αρέσει να διαβάζω πράγματα που χαρακτηρίζουν τον άλλο. Γι΄αυτό ίσως διαβάζω τις προσωπικές λεπτομέρειες, ακόμα και σε συνεντεύξεις ανθρώπων που δεν με ενδιαφέρουν καθόλου μα καθόλου.
Κι εδώ βλέπω πολλούς που με πολυ-ενδιαφέρουν!

Mantalena Parianos said...

Μοτορcycle>>
Ακολούθησε τα λυνξ αντιστρόφως - πήγαινε δηλαδή από το δικό μου στου Lexx του Ακροβάτη (πρώην Goriana), και από εκεί προς τα πίσω: κάθε ένας που γράφει πέντε πράγματα για τον εαυτό του, έχει προηγουμένως tagαριστεί από κάποιον άλλον...
και πάει λέγοντας.

Εγώ θα ήθελα να μπορούσα να ταγκάρω περισσότερους από πέντε - αλλά δεν απογοητεύομαι, γιατί εχω τη βεβαιότητα ότι υα τους ταγκάρουν άλλοι!
καλημέρεεες

Mantalena Parianos said...

Και δεν το ξεκίνησα εγώ - ούτε και ξέρω ποιος!

Αλλά έχει πλάκα
:D

funEL said...

Bάλτε search στη λέξη “απατεωνας” στο Google και απολαύστε το αποτέλεσμα

http://www.google.gr/search?sourceid=navclient&ie=UTF-8&rls=DVXA,DVXA:2005-28,DVXA:en&q=%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82

… όσο είναι καιρός γιατί Λιακόφιλοι στείλαν mail στο google.

+βλογιοκοψον+

candyblue said...

χμ.

Κολοκύθι said...

θέλω και εγώ ένα βλάχικο τύμπανο από δέρμα γίδας.

:-(
:-(
:-(

Valm said...

Κόπηκε ο καρπός σου αλλά πήρες τρεις κιθάρες. Ενδιαφέρον σημείο.

Πάντως συμφωνώ για τα του σχολείου. Αν και συνεισφέρει στην ωρίμανση σου αν το απορρίψεις εμμέσως.

Mantalena Parianos said...

FUN EL>>
:)


ΚΑΝΤΥ>>
Σουτ!


ΚΟΛΟΚΥΘΙ>>
Πλάκα κάνεις. Άσε που δεν είχε καθόλου καλό ήχο. Είχα σκαλίσει και δυο ξύλινες μπαγκετούλες και ακουγόταν κάτι σαν πα-μπλονγκ, παααα-μπλόουνγκ.



ΛΕΞ>>
Δεν κόπηκε ο καρπός βρε! Κόπηκα ΣΤΟΝ καρπό (από πάνω και μπροστά - όχι στη φλέβα)
:)

Το σχολείο δεν το απέριψα ποτέ εμμέσως. Το απέριψα ΑΜΕΣΩΣ. Από το Δημοτικό. Γιατί στο Λύκειο είχαμε άλλα δράματα (με κατάστρεψε το ροκ, λέμε).
:]

thanx πάλι για την Πρόσκληση/πρόκληση των 5 πραγμάτων.

Valm said...

Τίποτα, ήθελα πολύ να δω τι θα γράψεις. :)

(προφανώς δεν σου κόπηκε όλος ο καρπός γιατί πως θα έγραφες τόσα πόστ με ένα χέρι :p, σημειολογικά είχε ενδιαφέρον) ;)

MeetTheClown said...

(για τα γνωστά καυτά βιντεάκια, ούτε λόγος ε;;;)

Πρόζτυχη!

Anonymous said...

Κι έλεγα ποια ξέχασα να βάλω στη λίστα... ποια ξέχασα...

Δεν πειράζει, το θυμήθηκε ο lexx.

Καλά, δεν ήθελες να πας 5ήμερη;;;;

Καπετάνισσα said...

Απολαυστική εξομολόγηση!
Κόντρα στα καθιερωμένα, ε;

Απ' το παράθυρο θα το 'βρεις!

Φιλιά στη μούρη!

Mantalena Parianos said...

MYT ΔΗ ΚΛΑΟΥΝ>>
Ποια βιδεάκια καλέ?
Δεν καταλαβαίνω!


ΠΟΡΚΙΠΑΪΝ>>
Όχι, αγαπητέ. Οι γονείς μου με ζόριζαν να πάω για να περάσω καλά, και οι συμμαθητές μου προσπαθούσαν να με ψήσουν. Εγώ όμως δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει το σχολείο και ορισμένους μάλιστα, τους έπρηζα και τους έλεγα να κρατήσουν τα χρήματά τους και να πάμε μετά το τέλος της χρονιάς όποιυ γουστάρουμε ΕΜΕΙΣ διακοπές, για όσο γουστάρουμε και χωρίς κανέναν πάνω απ' το κεφάλι μας.
Το να διασκεδάζω υπό όρους, προσπαθώντας να ξεγελάσω κάποιους -στην προκειμένη τους επιβλέποντες- δεν μου έκανε κανένα κέφι.
Γι' αυτό δεν πήγα και δεν το μετάνιωσα και ποτέ!
:)


ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ>>
Σιγά μην είναι αυτή η εξομολόγηση "κόντρα στα καθιερωμένα", αγαπημένη. Εδώ έχουμε πει άλλα και άλλα... (άλα!)

:D

Haris said...

....φρουτόδεις μπύρες...?
Τι είναι αυτό,τίποτα Ινδιάνικο...?

Βαγγέλης Μπέκας said...

Εσύ έπαιξες ήδη αλλά και γω έπαιξα μαζί σου. δες αν θες...

MeetTheClown said...

μη κάνεις την ανήξερη Μανταλένα Parianos!

μιλώ για τα βιντεάκια όπου εμφανίζεσαι σε καυτές στάσεις. Εκείνα που σε καθιέρωσαν στις καρδιές όλων των καθαρόαιμων αρσενικών. Εκείνα που έγιναν ο εφιάλτης της Αν Νικόλ Σμιθ και η αιτία θανάτου της.

Εμπρός, λοιπόν...
Παραδέξου το, Μανταλένα Parianos!

:P

an205 said...

Σε ότι αφορά το σχόλιο σου:
"Αυτοί που στη ζωή μας μας λένε "να ωριμάσουμε", εννούσαν πάντα ακριβώς αυτό: το να πάψουμε να εξελίσσομαστε. Να φτάσουμε σε ένα επίπεδο προβλέψιμο και ααφαλές, να τρώμε όλο μας το φαγητό, να λέμε κοινοτυπίες, και να μην τρομάζουμε κανέναν."

συμφωνώ και επαυξάνω:

Παιδί

Θυμάμαι που μου τό λεγαν παλιά
εσύ μια ζωή θα μείνεις παιδί
γι' αυτούς κατάρα για μένα ευχή
αγνή να μείνει, παιδιού η καρδιά

πριν τα σαράντα σου να παντρευτείς
σύζυγος να γίνεις και πατέρας
δουλειά μέχρι το τέλος της μέρας
κοίταξε λοιπόν να συμμαζευτείς

αδίστακτα το κέρδος σου κοίτα
στην δουλειά ποτέ να μην κωλώσεις
αν χρειαστεί τον φίλο να "χώσεις"
δεν αποδεχόμαστε την ήττα

τα χρόνια αδίστακτα περνούσαν
εγώ "μυαλό" δεν έβαζα, τρελός
στα στάνταρ τους δεν χώραγα, κακώς!
"ΠΑΙΔΙ" η ταμπέλα που κρεμούσαν

Γι' αυτούς κατάρα για μένα ευχή
που δεν ασπάστηκα τις εντολές
και μόνος σχεδίασα διαδρομές
για να ταξιδεύω με το "παιδί"

6/2/2007ΑΝ205®

αυτή την Καθαρά Δευτέρα μην "πετάξετε" τον αητό
αλλά αφήστε τον αητό να
σας "πετάξει"...
καλή σαρακοστή

Κατουρημένη ποδιά said...

τρελλόπαιδο.. :)

roidis said...

χε!
κι εμένα τα σπίτια χωρίς φως γκριζάρουν τα μέσα μου.

Mantalena Parianos said...

ΧΑΡΗ>>
Δεν είναι κάτι ινδιάνικο βρε - σε όποια μπιραρία κι αν πας (εκεί που χάνεσαι στους καταλόγους τους με τις χιλιάδες μπίρες) μπορείς να τους ζητήσεις να σου συστήσουν μια "φρουτώδη μπίρα" (προσοχή: όχι μηλίτη, μοιάζει με κρασί), να δοκιμάσεις.
Συνήθως είναι πολύ γευστικές και ευκολόπιοτες μπιρίτσες.
χικ


ΒΙΤΑ ΜΙ... είδα , είδα!

:)


ΜΥΤΗ ΔΙ ΚΛΑΟΥΝ>
"που σε καθιέρωσαν στις καρδιές όλων των καθαρόαιμων αρσενικών"

Αν μου βρεις έστω και ένα από αυτά τα αρσενικά, εγώ θα κάτσω να με γαμήσεις όπως θέλεις. Εσύ όμως, όχι αυτό!


Σοβαρά τώρα, δεν έχω βίντεο, δεν έχω και καμία σχέση με την Αν Νικόλ Σμιθ - εκτός αν μπορεί να θεωρηθεί σχέση το γεγονός ότι καμιά φορά της κρατούσα τα παιδιά, τάιζα το σκύλο, της ψώνιζα τα drugs και είχαμε τον ίδιο dealer.
Όπως αντιλαμβάνεσαι, δεν την ξέρω τη γυναίκα.


ΑΝ 205>>
Τι 'ναι τούτο το ποίημα; Είμαι και αστοιχείωτη, η φενάκη.
:]


ΚΑΤΟΥΡΗΜΕΝΗ ΠΟΔΙΑ>>
Τι nickname είναι αυτό πάλι;
:/


ΡΟΪΔΗ>>
Για πολλά χρόνια, προτιμούσα να μένω σε ένα δώμα με γιγάντια τζαμαρία (όπυο ξέρεις τι σημαίνει αυτό: ψύχος το χειμώνα, φούρνος το καλοκαίρι) παρά σε διαμερισματάκι χωρίς θέα.
:)

Anonymous said...

γι' αυτό σε καταλαβαίνω: Φως!

Anonymous said...

Πως ζηλεύω (τώρα) αυτούς που έζηασαν ως παιδιά και όχι ως καλογεροπαίδια, αυτούς που έκαναν σκανταλιές, έτρωγαν ξύλο στο σχολείο, έκαναν κοπάνες και έβγαλαν τα παιδικά τους όταν ήταν παιδιά. Εγώ ήμουν πρώτυπο "καλού παιδιού" (τρομάρα μου) και τώρα πρέπει να κάνω τα απωθημένα παιδικά μου (αν προλάβω να τα κάνω!)... Γμτ.!

Anonymous said...

Δεν ξέρω γιατί δεν βγαίνει Link στο nickname μου... Δεν το κρύβω παιδιά, γράφω ό,τι μου ζητάει αλλά δεν βγαίνει σε ορισμένα blogs και σε άλλα βγαίνει. Πάντως είναι εδώ:
http://heliotypon.wordpress.com/

Heliotypon said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Mantalena Parianos said...

ΗΛΙΟΤΥΠΕ>>

"Ποτέ δεν είναι αργά για να ζήσει κανείς ευτυχισμένα παιδικα΄χρόνια".

Δεν το λέει ο Πήτερ Παν, αλλά η Mantalena.

ΔΙΑΔΩΣΕ ΤΟ

:)