Jan 25, 2008
Η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια
Ένας 40άρης οικογενειάρχης ψωνίζει στο σούπερ μάρκετ.
Κάποια στιγμή παρατηρεί μια εντυπωσιακή ξανθιά και ασυναίσθητα τη χαζεύει. Η ξανθιά του επιστρέφει το βλέμμα.
Την ξανακοιτάζει πιο έντονα, τον κοιτάζει και αυτή. Aυτό διαρκεί κάμποση ώρα, ώσπου αποφασίζει να της μιλήσει:
"Συγνώμη", της λέει, "μήπως γνωριζόμαστε;"
"Βέβαια", του απαντάει εκείνη. "Ένα από τα παιδιά μου είναι δικό σας!"
Ο τύπος σαστίζει, σκέφτεται και ξαφνικά θυμάται τη μοναδική φορά που απάτησε τη γυναίκα του. Τη ρωτάει λοιπόν:
"Μήπως είστε εκείνη η στριπτιζέζ που είχανε καλέσει σε ένα μπάτσελορ πάρτυ στην Πεύκη πρόπερσι την άνοιξη και είχαμε καταλήξει να κάνουμε άγριο σεξ στην κουζίνα; Μου είχατε δέσει τα χέρια με χειροπέδες και μου χώσατε και ένα καρότο στον κώλο..."
Συνοφρυωμένη τότε εκείνη του απαντάει:
"Όχι, είστε ο φιλόλογος του γιου μου..."
.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Αει στο καλό Μανταλένα, ξεράθηκα στο γέλιο..αυτό είναι ο ορισμός της έκφρασης "οταν η γλώττα προτρέχει της διανοίας"..
Μπορώ να το πάρω να το στείλω με e-mail στους φίλους μου?
Πιστεύω οτι θα μπορούσε να συνδιαστεί περίφημα με άλλο απίστευτο ανέκδοτο:
"Όχι, είστε ο φιλόλογος του γιού μου...αλλά μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε"
Marina >>
χιιιι
κάνε ότι θες !
(Lifeboyuo πώς το λένε, χρησιμοποιεί ο πατέρας μου - τσιρικαταμπλιάχ)
ΑΑ >>
Και πού ξέρουμε ότι της άρεσε (ο τρόπος που σκέφτηκε);
:Ρ
Post a Comment