Mar 28, 2007

40 χρόνια Doors

Μετά το "Love"
των Beatles, έρχονται και οι
Doors remastered (and remixed λέμε). Αφορμή δεν είναι άλλη από την επέτειο για τα 40 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του ιστορικού εκείνου albumάκιου
"The Doors"
το 1967.


Λίαν συντόμως λοιπόν, θα κυκλοφορήσει το διπλό 'The Very Best Of The Doors', το oποίο όπως πληροφορούμαι δεν θα είναι "άλλο ένα best of" αλλά θα περιέχει νέες μίξεις, με ψηφιακά επεξεργασμένο ήχο και πρόσθετα φωνητικά του Jim Morrison που δεν έχουν ακουστεί ποτέ ως τώρα!


Και επειδή ξαναείδα τη φωτογραφία του μακαρίτη και κάβλωσα η νεκρόφιλομουσικόφιλη (μα, κακό κι αυτό, οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες, συγγραφείς και μουσικοί να ειναι όλοι dead), ποστάρω και ένα κομμάτάκι απο το πρώτο εκείνο του album, που πολλοί γνωρίζετε αλλά λίγοι έχετε ακούσει από αυτή τη διασκευή. Tι διασκευή δηλαδή, διασκευάρα είναι, αφού εκτός από τους Days of the New, κιθάρα και πλήκτρα παίζουν μαζί τους ο Robbie Krieger και ο Ray Manzarek... [αλλιώς, κάτι μου λέει ότι αυτό το κομμάτι ειδικά, θα ήταν ΑΔΥΝΑΤΟ να παιχτεί από άλλους]

Days of the New - The End (13:32')
(...κλικ...)

40 χρόνια Doors fan, έχω ψήσειιι...

20 comments:

bereniki said...

makia mantalenitsa mou!

Bitch Girl said...

από τις παιδικές ασθένειες που αφήνουν σημάδια ;) αέναο (χεχε) απωθημένο θα μου μείνει ότι δεν τους είδα live (με την κανονική σύνθεση, όχι όπως ήρθαν πριν λίγα χρόνια)

Lost said...

link ψάχνω και link δε βρίσκω, εχάθη το link, μωρ' μανταλένα?

Mantalena Parianos said...

Berenice >>
:)

μανταλενομούτς ωραία μου κυρία


BITCH GIRL >>

Που να τους δεις καλέ; Πόσων χρονών είσαι;
:]


ΛΟΣΤ >>
Δεν το βρίσκεις το λυνκ , όχι επειδή είναι "lost", αλλά επειδή όλες οι *σκαλωσιές* όπου προσπαθώ να το ανεβάσω σήμερα στο ίντερνετ, έχουν τα χάλια τους.
Σε λίγο πουναμεπάρει, σε λίγο
ναι;
:]

Mantalena Parianos said...

Έτοιμο και το λυνκ!
Στον ωθώνι που θα σασ ανοίξη, πατάται δεξειά, εκύ που λέι download

οέο

vatraxokoritso said...

Ήταν ταλαντούχοι ήταν πολύ-πολύ νέοι,ήταν ερωτευμένοι με τον έρωτα τι άλλο χρειάζεται για θεωρήσεις τον εαυτό σου αθάνατο σε βαθμό που να φλερτάρεις μαζί του ανά πάσα στιγμή?ας μην ξεχνάμε πως οι εποχές ήταν άγριες, Βιετνάμ χίπις ψυχρός πόλεμος παραισθησιογόνα,δεν υπήρξε ποτέ πιο κατάλληλη εποχή για να γεννηθούν είδωλα.
Για πρώτη φορά άκουσα Doors χωρίς να το ξέρω στην τηλεόραση σε μια διαφήμιση για πλυντήρια τέλη του 70 το κομμάτι ήταν το riders on the storm ούτε δέκα δεν ήμουν και μαγεύτηκα,καρφώθηκε μέσα μου σαν τεριρέμ ο ήχος τους που θα έλεγε και funel όταν έφτασα δευτέρα γυμνασίου ρώτησα έψαξα και τους βρήκα!
Έφαγα μεγάλο παραμύθι με τον Morrison όπως και άλλοι πολύ πριν και μετά από μένα, η μαγική του εικόνα ακόμη και τόσα χρόνια μετά δεν έχει ξεθωριάσει μέσα μου.
Και σκέψου πως δεν κράτησαν πάνω από 3-4 χρόνια..

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ said...

Πάμε από τη μουσική στη ποίηση;

Mανταλένα ο κ. Πολύδωρας σε βρίσκει "αυστηρό". Ούτε καν "αυστηρή!" Μάλλον ήσουν βραχνιασμένη στις ερωτήσεις που το έκανες. Πέρνα να δεις.

weirdo said...

Τι εκτελεσάρα είν'αυτή..!
Καλημερούδι:)

------ said...

ΡΑΔΙΟΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ UNISEF

ΣΗΜΕΡΑ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2007

ΑΠΟ ΤΙΣ 6 ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 12 ΤΟ ΒΡΑΔΥ

ΝΕΤ 105,8

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ!!!!

ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ!!!!

Gogo said...

pwpw foveri diaskeui!
Ftiaxtika!

bbchris said...

Μήπως όλα αυτά τα remasteroremix που βγαίνουν τα δύο τελευταία χρόνια δείχνουν απουσία σημερινής μουσικής στο χώρο της [κ]ροκ?

Λέω εγώ τώρα... ;)

bidibis said...

Ρε συ, ο Μορισον ζει.

Ο θάνατος ήταν εμπορικό κόλπο όπως του βασιλιά.

Σε λίγα χρόνια θα εμφανιστει στη σκηνή την ωρα που θα παίζουν οι υπόλοιπες πορτες και θα τους κουφάνει όλους.

Τον έλβις, σας ορκιζομαι, τον άκουσα να μιλάει με τα ιδια μου τα αυτιά σε εκπομπη του jerry springer. Ειναι απομονωμενος σε ενα χωριο του καναδά και ζει μακρια απο τα φωτα της δημοσιότητας μια ηρεμη ζωη. Αν δεν τον ακουγα να μιλαει ο ιδιος δε θα τον πιστευα. Διεψευσε μαλιστα και εναν psyschic που ελεγε οτι συνομιλει μαζι του απο το υπερπεραν.

Σε τα μας αυτά ωρε...

Bitch Girl said...

older than time :P απωθημένο-κάτι- που-θα-ήθελα-να-κάνω-κ-δεν-μπορώ λέμε :)

Σπύρος Σεραφείμ said...

Ο Jim έγραφε ποιήματα, κυρίως με θέμα τα μάτια. Κοιτούσε τον κόσμο αχόρταγα, σαν μικρό παιδί, τραγουδούσε σαν να ‘ταν η τελευταία φορά και πετούσε τα βράδια, όταν οι άλλοι κοιμόντουσαν, πάνω από το L.A. Πλησίασε τον Ray Manzarek, που ήταν ξαπλωμένος δίπλα σε μια πισίνα, του έδειξε ένα τετράδιο με ποιήματα και του πρότεινε να τα κάνουν τραγούδια για να κερδίσουν ένα εκατομμύριο δολάρια. Ούτε τα μέλη του συγκροτήματός του δεν τον κατάλαβαν, αυτόν και την αυτοκαταστροφική του φύση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Θεός θέλει δίπλα του τους σπουδαίους δημιουργούς γιατί η αύρα τους αλλά και ο μύθος τους κάνουν καλό στο Σύμπαν. Έτσι εξηγείται το ότι η καλύτερη μπάντα παίζει στον παράδεισο, σ' ένα κλαμπ που βρίσκεται στην Eθνική οδό που συνδέει τον παράδεισο με την κόλαση. Παίζουν σ' αυτή οι πιο ωραίοι τύποι, τρομερές μούρες που δεν κώλωσαν πουθενά και ποτέ, καταραμένες φυσιογνωμίες που έζησαν γρήγορα, που έκαψαν τις φλάντζες, που συνδέθηκαν με το σύμπαν δημιουργώντας και τους φάνηκε πολύ λίγο να γυρίσουν πίσω.

Purple Overdose said...

That's what i call music, Mantalena! Cheers!

Anonymous said...

Η φωτογράφηση αυτή έγινε λέει με το Τζιμ ντίρλα και σε ποιητική διάθεση. Μετά απο λίγα σατς (shots ελληνιστί) κατέρρεσε ως χάρτινος πύργος... Εκεί νομίζω κ***σε και η φωτογράφα...
Κάτι θέλω να πω για το Jimmy αλλά δε μπορώ να το βάλω σε λόγια. Θα το επεξεργαστώ.
Καλημέρες σε όλους και φιλιά στο μανταλενόπαιδο
Katt

Χαμένο κορμί said...

E... ΜΑΝΤΑΛΕΝΙΩ ;;;

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΩΡΕ !!!

Anonymous said...

ο γκραντζ χριστουλης των ντεις οφ δι νιου δεν συγκρινεται με τιποτε με τον τζιμυ και την μπαντα του στο συγκεκριμενο τραγουδακι.
Και μπορει ο τζιμυς να ητανε ενας τρεντυ βλαχαρος της εποχης του, ομως ειχε και πολυ καλες στιγμες.
Οπως στο "δι εντ" που ηταν απροβλεπτος εκρηκτικος θεατρικος και σαμανικος. Με λιγα λογια καθολου βαρετος. Σε αντιθεση με τουτους. Το ολο προτζεκτ μοιαζει με αγγαρεια.

Σαν να βλεπω την "λαμψη" σε ριμεικ και να συγκρινω τον πρωταγωνιστη με τον Τ.Νικολσον.
Ε δεν γινονται αυτα.

υγ. Ελεος με τα σιταρ και τα κρουστα. Προτιμω τον τετρακαναλο φλατ ηχο των ντορς. Και εκεινο το αστειο αρμονιακι του μανζαρεκ. Χιχι.

Mantalena Parianos said...

Βατραχοκόριτσο >>
ΘΑ σου εκμυστηρευτώ κι εγώ κάτι. Στις mainstream εποχές που ζούμε, υπήρχαν φορές που έπαιζα dj και αποφάσιζα ξαφνικά, ανάμεσα σε αυτά που έπαιζα, από Sunday Drivers μέχρι Libertines και Babyshambles, να πετάσξω κανένα τραγουδάκι των Doors - αν είχα στατιστικά, θα έλεγα (και ξέρω ότι αυτό δεν με κολακεύει και πολύ) ότι μάλλον προτιμούσα ένα κομμάτι που δεν ήταν δικό τους, από τον πρώτο εκείνο δίσκο του 1967, το Backdoor Man. Ξέρεις τι συνέβαινε; ΠΑΝΤΑ ο κόσμος, αισθανόταν ότι ΚΑΤΙ συνέβαινε. Με το που έμπαινε ο ξερός ήχος και το ουρλιαχτό *κάτι* άλλαζε στη ατμνόσφαιρα - αν δεν το ακούσεις μιξαρισμένο δεν ξέρω αν είναι κατανοητό. Αλλά αυτό το group δεν ήταν ένα απλό μουσικό συγκρότημα. Δεν ήταν αρτ ροκ ούτε ψυχεδέλεια. Ήταν κάτι πολύ πιο καταστασιακό, thanx 2 Jim of course.

:)


ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ >>
Οι ερωτήσεις μου στον κυρ Πολύδωρα ήταν ρητορικές. Σιγά μην περίμενα απάντηση από τους φορείς της καταστολής, για να μορφώσω άποψη. Νομίζω ότι ακόμη κι αν υπήρξα αγενής, οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις μου τον εκθέτουν περισσότερο απ' ότι εκθέτει εμένα η όποια αγένειά μου.

Θα το ποστάρω κι εγώ σύντομα να γελάσουμε (πικρά).

Να 'σαι καλά


WEIRDO >>
Θα 'θελα πολυ΄να άκουγα τους Doors με τον Jim πώς θα ακουγόντουσαν σήμερα ρε γαμώτο...
Ελπίζω το best of τους να *σκοτώνει* ηχητικά, όπως σκότωναν τα κομμάτια τους ούτως ή άλλως!

:)


GOGO >>
Το κομμάτι είναι το κάτι άλλο - είχα ξεχάσει πόσο σπουδαίο υπήρξε...

;)

CHRIS >>
Δεν θα διαφωνήσω επί της ουσίας, αλλά πρόκειται για διασκευή σε tribute album αλαιότερο. Δεν τους ήρθε ξαφνικά να το βάλουν σε cd τους oi Days of the NEw! (γιατί τότε θα τους είχαν πάρει όλοι με τις λεμονόκουπες)
χικ


g.a.n.g (fka bdb) >>
Φυσικά και ζει ο Άγιος Jim. Στη δική μου εκκλησία με τις θεότητες που πιστεύω, είναι πρώτη μούρη.
Μη σου πω και στην προσωπική μου μυθολογία.
:)


ΒΙΤCH GIRL >>
Η μόνη μας πιθανότητα να δούμε τον Μόrrison και να το κάνουμε μαζί του, είναι σε κάμιά άλλη ζωή.
Άσε που στον Παράδεισο, παίζονται λέει φοβερά live...
χιιιι
:]



ΣΠΥΡΟ ΣΕΡΑΦΕΙΜ >>
Γράφεις εξαιρετικά σχόλια, κύριέ μου.

Ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση - "the blue bus is calling us / driver where 'r you taking us"

:))))
because music is your only friend
until the eeeeeeend


PURPLE OVERDOSE >>
A ρε συ... Χρόνια και ζαμάνια.
:D


XAMENO KORMI >>
Δεν γιορτάζω η αντίχριστη, λέμε. Έχω να πάω σε έκκλησία, πόσο μάλλον σε ανάσταση, τουλάχιστον 10+ βάλε χρόνια.

Αν πιστεύεις πάντως, σου έυχομαι ό,τι καλύτερο.
:)

Xavier said...

Νοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!