Επιτέλους... κάποιος ας πει τα πράγματα με το όνομά τους (κι ας μην είναι blogger, χο χο).Η ιστορία δεν γράφεται στο ίδρυμα Μητσοτάκη (ευτυχώς), όπως ορθά είπαν οι του ΠαΣοκ. Ούτε με τα λιβανίσματα των φίλων και των μετριοπαθών - έτσι δεν είναι κύριε Βενιζέλο;
Αντιγράφω καθυστερημένα, από το εξαιρετικό άρθρο της Σώτης Τριανταφύλλου στην Athens Voice:
"21η Aπριλίου 1967:
δεν θα είχε συμβεί αν ο Kωνσταντίνος Mητσοτάκης είχε παραμείνει στην Ένωση Kέντρου· ούτε αν ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής, που αποχώρησε ένδοξος από την πολιτική ζωή (και τη ζωή γενικά), είχε εφαρμόσει στοιχειωδώς τις δημοκρατικές αρχές (όπως: ελευθερία του λόγου, ελευθερία της έκφρασης, ελευθερία της συγκέντρωσης...). Δεν τις είχε εφαρμόσει: ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής (ο πρεσβύτερος) υπήρξε, στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής και της δράσης του, ένας Bαλκάνιος φασίστας. Oι νεκροί δεν δεδικαίωνται.
Aδιαφορώ για το αν, στο πέρασμα του χρόνου, εξελίχθηκε, αν έμαθε γαλλικά, αν άλλαξε και προσαρμόστηκε: όπως λέει ο ποιητής, το καλό που κάνουν οι άνθρωποι θάβεται μαζί με τα κόκαλά τους· το κακό επιζεί. Eξάλλου, ποτέ δεν εκφράστηκε δημοσίως για την αυταρχική, αντιδημοκρατική του πολιτική· για το «κακό» που έκανε στην Eλλάδα και στους Έλληνες. Ποτέ δεν ζήτησε συγχώρεση για το ότι υπάκουε στο NATO και στους βασιλιάδες: ο «εθνάρχης» ευθύνεται για τον κατατρεγμό της αριστεράς και για την ακυβερνησία που προηγήθηκε του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1967.
Άλλο τόσο ευθύνονται οι λεγόμενοι «αποστάτες» του Kωνσταντίνου Mητσοτάκη που προκάλεσαν την αστάθεια της Ένωσης Kέντρου και την ανατροπή τής κουτσά-στραβά δημοκρατικής κυβέρνησης που κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές του 1964.
Eυθύνεται και η ίδια η Ένωση Kέντρου που απέρριψε τη συνεργασία με την αριστερά. Διότι ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο πρεσβύτερος) ήταν έξαλλος αντικομμουνιστής· και διότι φοβόταν για το κεφάλι του. Στην Eλλάδα της δεκαετίας του ’60 τα κεφάλια κινδύνευαν, όχι όταν φορούσαν στέμμα (όπως λέει, ανήσυχος, ο Eρρίκος ο IV), αλλά όταν δεν φορούσαν".
Όλο το άρθρο της Σώτης, εδώ.
.
11 comments:
Gia kati tetoia mou aresei i Athens Voice file. .
Αυτό ξαναπές το.
:)
Η Ελλάδα δυστυχώς είναι μια Μπανανία που δεν παράγει καν μπανάνες!
(Τι γκαντεμιά κι αυτή, τα υπουργεία μου μέσα)
Όντως κρίμα, γιατί έχουμε άφθονους πιθηκάνθρωπους και μαμπουίνους χωρίς μνήμη.
Πάρα πολύ καλό το άρθρο. Μπράβο που το έβαλες!
Αν φτάσαμε να περιμένουμε την Σώτη να τα πει ... είναι όντως άσχημα τα πράγματα.
Πάντως, ξεχνάει να μιλήσει για τις ευθύνες της Αριστέρας που κοιμόταν του καλού καιρού πάνω στα αυξημένα εκλογικά ποσοστά της, με αποτέλεσμα να συλληφθούν μαζικά οι ηγέτες της από τους χουντικούς.
Κι όσοι προειδοποιούσαν για εκτροπή χαρακτηρίζονταν γραφικοί ή πράκτορες τότε -αυτό κάτι μου θυμίζει.
Εύστοχο το ποστ σου Μανταλένα - Δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο νομίζω, αλλά ούτε και περίεργο, να βλέπει κανείς τον κο Μητσοτάκη να αποδύεται σε έναν αγώνα αποκατάστασης της «αλήθειας» όσον αφορά το ρόλο του στα γεγονότα εκείνης της περιόδου. Την ενδεχόμενη επιτυχία του εγχειρήματος θα την καρπωθεί ο ίδιος προσωπικά, αλλά μάλλον και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του τα οποία δραστηριοποιούνται στην πολιτική ζωή του τόπου. Το πρόβλημα για τον κο Μητσοτάκη είναι ότι τα διαθέσιμα αρχεία του Στέητ Ντεπάρτμεντ και των υπουργείων εξωτερικών άλλων χωρών με ανάμειξη και συμβολή στα πολιτικά πράματα της χώρας, δίνουν μια άλλη εικόνα για τα γεγονότα της εποχής η οποία φαίνεται να απέχει από τους ισχυρισμούς του (Αν θυμάμαι καλά το είχε παραδεχθεί και ο ίδιος αυτό όταν είχε εμφανιστεί τη δεκαετία του ΄90 στην εκπομπή του Αλ. Παπαχελά). Για αυτό εξάλλου θεωρήθηκε αναγκαία η ίδρυση ιδρύματος στο όνομά του αλλά και η ίδρυση ακαδημαϊκής έδρας πάλι στο όνομά του σε γνωστό πανεπιστήμιο της Αμερικής – για την αναπαραγωγή και υποστήριξη θεωρήσεων και ιστορικών ενατενίσεων σε συνάφεια με το όραμα και φιλοσοφία του ιδρυτή τους.Μνήμη υπάρχει στην Ελλάδα μπόλικη, το θέμα είναι ποιού και πώς (αναπόφευκτα) αυτή παράγεται...
ELL >>
Να 'σαι καλά
ΜΟΤΟΣΑΚΕ >>
"Αν φτάσαμε να περιμένουμε την Σώτη να τα πει"
-Τι εννοείς; Η Σώτη πάντοτε τα "έχωνε". ΚΑι γι' αυτό έχει εξίσου φανατικούς φίλους όσο και αντιρρησίες. ΑΥΤΟ τώρα, μήπως σου θυμίζει κάτι;
:D
ΠΕΤΡΟ UK >>
Συμφωνώ απόλυτα με την εξήγηση που δίνει ότι όλη αυτή η φιέστα στο "Ιδρυμα Μητσοτάκηδων" είναι κάτι που στήθηκε για να αποκαταστήσει την υστεροφημία και το πολιτικό μέλλον της οικογένειας αυτής με τα αμέτρητα τρισέγγονα, κουμπαράκια, εγγόνια και τουαλέτες - για να θυμηθώ και τις παλαιοτερες ειδήσεις που ανάφεραν το μητσοτακέϊκο σπίτι να διαθέτει εφτά - οχτώ αποχωρητήρια (να ναι καλά να χέζουν και να χέζονται οι άνθρωποι).
Από κει και πέρα, ακόημ και τα αρχεία του Στέητ Ντιμπάρντμεντ να μην επικαλεστούμε, ο "εφιάλτης" ε΄χει καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση (όσως διαθέτουν συνείδηση, τέλος πάντων), ως ο αρχαιοκάπηλος, δόλιος ρουσφετολόγος του ίδιου του του κόμματος, εθνικός προδότης και κατ' εξακολούθηση μειοδότης του Μακεδονικού ζητήματος, που θεωρεί ότι οι έλληνες έχουν σύντομη μνήμη και "σε δέκα χρόνια θα τα έχουν ξεχάσει".
Ε, λοιπόν, μάλλον έχασε.
Προτείνω το "ίδρυμα Μητσοτάκη¨, να μετονομαστεί σε "ίδρυμα Μήτσου-Τάκη" και να φιλοξενεί ανίατες περιπτώσεις ξεμωραμένων γέρων ΚΑΙ ΜΟΝΟ.
ΥΓ.
Ο Βενιζέλος ξύπνησε και τα έχωσε κι αυτός για τη φιέστα, σε μια εφημερίδα - της Πέμπτης νομίζω.
Ναι η Σώτη τα έχωνε πάντα -αρκεί να γινόταν ντόρος στο ονοματάκι της. Αφού μια φορά τα έχωσε στον Μπάρντον αν και είχε δεχτεί να κάνει παρουσίαση του βιβλίου του! Αισχρή.
MOTOSAKE >>
Δεν την ξέρω την περίπτωση. Είσαι σίγουρος ότι είναι έτσι και όχι π.χ. απόδειξη ευρύτητας αντίληψης και πνεύματος;
Επειδή τη συμπαθώ πολύ τη συγκεκριμένη, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είναι έτσι. Για πες!
Άκου φάση: Βγαίνει στα ελληνικά το βιβλίο του Μπάρντον, το I was an animal. Ο Έρικ έχει σχέσεις με την Ελλάδα (νομίζω πως έχει παντρευτεί Ελληνίδα, ή έχει κουνιάδα Ελληνίδα, κάτι τέτοιο). Οπότε κανονίζεται η παρουσίαση σε κλαμπ, θα παίξει κι ο Μπάρντον πιάνο, όλα καλά.
Γίνεται πρόταση στη Σώτη να κάνει την παρουσίαση. Δέχεται με χαρά, πάει και τραβάει ένα ειρωνικό ψιλοχέσιμο στον Μπάρντον! Ευτυχώς ο άνθρωπος έχει χιούμορ και το γύρισε στο αστείο -αλλιώς θα τιναζόταν στον αέρα η παρουσίαση.
Θέλεις ακόμα ένα; Γίνεται η παρουσίαση του βιβλίου του Νικολαϊδη στο Gagarin. Μιλάνε διάφοροι για τον Νικολαϊδη στην οθόνη, σε κάποια στιγμή εμφανίζεται ο Λαζόπουλος. Ο οποίος (ξέρεις πόσο τον σιχαίνομαι), έχει γυρίσει ένα βιντεάκι σε μέρη που κινηματογραφούσε ο Νικολαϊδης, λέει τέλος πάντων 10 καλά λόγια. Από τον κόσμο αρχίζει το κράξιμο. Εντάξει, έχουν δίκιο που κράζουν τον Λαζόπουλο, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα γαμώτο! Υπάρχει μια εκδήλωση και πρέπει να τη σεβαστείς -όπως και τη δουλειά των ανθρώπων που ετοίμασαν την εκδήλωση και έφτυσαν αίμα να μαζέψουν ένα σωρό κόσμο. Το κράξιμο λοιπόν συνεχίζεται κανένα 10λεπτο και βάλε -άνευ λόγου. Ποιος συντηρεί το κράξιμο φωνάζοντας; Η Σώτη από το αριστερό μπαρ!
Κάποιος κομπλεξισμός -πως το βλέπεις;
Post a Comment