Έτσι εδώ
με ένα μωβ σαλβάρι
σαν από άλλο καιρό
κάθεται
με σβηστό ανεμιστήρα
ζαλάδες
απ’ τη ζέστη
και την πίεση
ιδρωμένος
όπως μετά τις ώρες των στεναγμών
ξεφυλλίζοντας εφημερίδες
σκεφτόμενος τι να μαγειρέψει
πάλι
το βράδι θα φορέσει τα γυαλιά του
και θα οδηγήσει μέχρι τη θάλασσα
μόνος
για να δει αν θα συνεχίσει να ζαλίζεται
από την επερχόμενη πανσέληνο
και την ακαριαία ζωή
που απαιτεί
για λίγο
μόνο
μια γλυκιά ανάπαυλα
από την επίγνωση
της αναπόφευκτης νομοτέλειας
που ακολουθεί
κάθε υπαρξιακό τιλτ
.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Αν εξαιρέσεις την αιωνιότητα, όλη σου η ζωή έχει να κάνει κάθε φορά με 10 γαμημένα δευτερόλεπτα
Κάποτε σκότωσα ένα μυρμήγκι για πλάκα κι αυτό πέθανε στ'αλήθεια.
Post a Comment