Το καινούριο μου scooter

Είναι ατμοκίνητο, αερόψυκτο και πολύ πολύ οικονομικό.
Kαίει σκουπίδια και ξύλα κάθε είδους, συνεπώς είναι άκρως οικολογικό.

Αναπτύσσει ταχύτητα 22 χιλιομέτρων σε κατηφόρα και
5 σε ανηφόρα (αλλά μόνο αν είμαι γυμνή γιατί το καινούριο μου παντελόνι με την αγκράφα και την αλυσίδα είναι βαρύ).

Σέρβις χρειάζεται κάθε 80 χιλιάδες χιλιόμετρα ή αν τύχει να βουλώσει η καμινάδα,
βαψιματάκι μια δυο φορές το χρόνο ( - με ντουκόρωμα, πλαστικό, λαδομπογιά - είναι αδιάφορο αφού ούτως ή άλλως θα ξεφτίσει στην πρώτη γκαζιά) και
στα extras του συμπεριλαμβάνoνται
-καλάθι για τα ψώνια της νοικοκυράς
-καλάθι για συνεπιβάτη
-τρέιλερ για το κατοικίδιό σας
-περισκόπιο
-σωσίβιο
-ψυγειάκι εκδρομής
-πυροσβεστικός σταθμός και
-βάση εκτόξευσης πυραύλων Magnum κρέμα-σοκολάτα.


Μειονεκτήματα:
-Το περισκόπιο θέλει αλλαγή κάθε τρεις βουτιές,
-το σακουλάκι με τις έξτρα ατσαλόβιδες και το σφυρί ΔΕΝ περιλαμβάνονται στην τιμή,
-το φρένο αργεί να ανταποκριθεί σε πολύ υψηλές στροφές (από τις 2 το μεσημέρι και μετά που διαστέλλονται οι τσίγκοι).


Έχει όμως απίστευτα πλεονεκτική γωνία Caster, έτσι Mοτοσακέ; Τόσο πλεονεκτική που δεν μου αφήνει καθόλου χώρο για να κοιμάμαι όταν με πιάνει φανάρι.

Coming soon to an accident near YOU

Βόλτα κανείς;

Μανταλενομούτς
.

Πάρε κι εσύ αδελφέ ένα λουλούδι

Sou gamo to magazaki

Τι θα φάτε όσοι επισκεφθείτε το Πεκίνο την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων.
(κλικ για να μεγαλώσουν οι φωτογραφίες)

ΜΗ σπρώχνεστε, λέμε. Όλοι θα πάρετε.
Και ΘΑ ΦΑΤΕ ΚΑΛΑ.

-Να το τυλίξω ή θα σας φάει εδώ;

(άμοιρε κθούλου, τι σούμελε να πάθεις... σουβλάκι σε κάνανε).

Από αριστερά προς τα δεξιά: σνίτσελ από πατημένο περιστέρι τηγανητό με τα πούπουλάκια του, ωμά μουστάκια από καλαμάρι του Έβερεστ, κάτω δεξιά: γλυκό σουβλάκι από κουκούλια μεταξοσκώληκα.

Τα κόκκινα, πάνω , είναι κατσαβίδια από το ΙΚΕΑ.

Μέσα σε ένα ταψάκι και πάνω σε χλωρά μπαμπού, απλώνουμε χλωρά φυλλαράκια μπανανιάς μέσα στα οποία τυλίγουμε ωμό κουνάβι, διανθίζουμε με στρογγυλούς ρυζοκαβουροκεφτέδες τηγανισμένους σε κίτρινο λίπος τσόου-τσόου και ανάμεσά τους σπέρνουμε σκουρόχρωμες κατσουλίνες ζυμωμένες ωμές από μυρωδάτα μπιρμπιλοκουτσουλάκια κατσίκας ή λάμα, με ένα αμυγδαλάκι για διακόσμηση.

Το πιάτο σας είναι έτοιμο. Για το σερβίρισμα του ταψακίου, στη μέση του τοποθετείται παραδοσιακά, το σφουγγάρι του μάγειρα. Τηγανητό (saganaki).


Τι στο διάολο μπορεί να έφαγε αυτός ο σκύλος και δε λέει να βράσει; Διερωτώμαι δηλαδή.
Τσιριμπλιάχ.


Κύριε πρέσβη, μας κακομαθάινετε! Αγρίμια κι αγριμάκια μου, έντομα κι εντομάκια μου. Άραγε να είναι τραγανά; Γλύκα ή ξυνόγλυκα;
Τσιρικαταμπλιάχ.


Σκορπιοί ξυδάτοι.

Κάτι μου λέει ότι οι σχιστομάτηδες σαβουροφάγοι, θα είναι οι πρώτοι που θα ξεκληρίσει ο Scorpio King.

Fruits de mer, τρομάρα τους. Συνηθισμένοι να τα τρώνε όλα ωμά, διερωτώμαι πώς αποφάσισαν να τηγανίσουν τους αστερίες (οι τύποι είναι σωστοί οικολογική καταστροφή μιλάμε).
Το τραγικό, είναι πως οι αχινοί δεξιά, οι οποίοι ως γνωστόν είναι θύματα των αστεριών, ζωντανοί ακόμη, έχουν εισβάλλει στο "χώρισμα" με τους τηγανιτούς αστερίες για να πάρουν την εκδίκησή τους. Psycho κατάσταση.

Να μου το θυμηθείτε: όσο οι κινέζικοι αχινοί θα τρώνε τηγανιτό αστερία (και μετά ο άνθρωπος με τη σειρά του θα τρώει τον αχινό), θα καταλήξουμε να έχουμε φαινόμενα αντίστοιχα με των τρελών αγελάδων που τρέφονταν με κρεατάλευρα που φτιάχνονταν από αγελάδες - σα να λέμε, μόλςι διαστρέφεις λιγάκι τη φύση και κάνεις τα φυτοφάγα χορτοφάγα, αυτή τρελαίνεται και σου βγαίνει απ' την μύτη.
Οι ΤΡΕΛΟΙ ΑΧΙΝΟΙ ΤΟΥ ΠΕΚΙΝΟΥ θα απειλούν την επιβίωσή μας σε λίγα χρόνια!

Δεν πρόκειται για σουβλάκι από μωρά άλιεν, αλλά για τηγανιτές αράχνες. Φτου γαμωτάκι μου μέσα, και αποφεύγω τα τηγανιτά.

:S

Εδώ ο καλός πατσάς από καγκουροΓατόσαυρο (Γευσιγνωστικό tip: προσοχή μην το μπερδέψετε με το πιατάκι του σκύλου όπου πριν λίγο έκανε εμετό ο συνταξιδιώτης σας).

Όποιος μου βρει τι είναι αυτό που εικονίζεται πάνω αριστερά με το εντοσθιί χρώμα), δίπλα στο περτικαλί σουβλάκο-απαυτό, κερδίζει μια νύχτα μαζί μου στη μαγευτική Σαγκάη (λίγο έξω απ' το σταθμό, στο κουτούκι του Τσουνγκ).

Σαυράκια σουβλάκι (σαλαμάνδρες; κροκοδειλάκια; νεογνά του γκοτζιλα;) δίπλα σε κάτι που μοιάζει με ποντίκι πανέ.

Γευστική πανδαισία, η σουπίτσα από πιπερίτσες, πέη ιγκουάνα, χυμό μπανάνας και εντόσθια τσόου τσόου. Βράζει πέντε έξι μέρες και σερβίρεται αχνιστό, πασπαλισμένο με τριμμένο κόκαλο δελφινιού και τρίχες panda, μουσκεμένες σε γλυκόξινη σάλτσα σάπιου σκόρδου.
Μπλιάααααξ ΠΑΡΤΟ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΛΕΩ

Πορφύρες - καλά αυτές τις τρώω κι εγώ βραστές, αλλά σκαθάρια; Σαλαμάνδρες; (οι σαύρες αριστερά) Ακρίδες; (δεύτερες από δεξιά) Και σκουληκαντέρες;

-Ψιτ, τσαϊνίζι. Πιάσε μια σαλαμάνδρα με γλυκόξινη σως σαρδέλα και μπόλικα μυρμηγκόφτερα. Τη θέλω σιχαμένα πικάντικη.

Ρε σεις, μιλάμε οι άνθρωποι ανασκολοπίζουν ιππόκαμπους γαμώ την οικολογία τους γαμώ! Και τους τρώνε κιόλας... νιάμ.

Μανούλααα



Kάτι τέτοιο δεν βάζει ο λαστιχάς όταν παθαίνει φουίτ (πώς σκατά το λένε) το λάστιχο στο αυτοκίνητο;

Τίουυυυν!

Τώρα, χωρίς πλάκα... τρώνε ΤΕΤΟΙΑ πράγματα και μετά απορούσαν γιατί ξεκίνησε από τα μέρη τους η γρίππη των πουλερικών;


Μόνο 'μπράβο' έχω να πω

.

Mantaleno_πρόβλημα

Αυτό;



Αυτό;



Ή αυτό;

Είναι Piaggio 400cc, τελικιάζει στα 140 (γράφει 180), αυτόματο.
Παει ταξιδάκι ανέτως στο Πήλιο και τα παραφερνάλια της πόλεως, γκαζωμένο,
με στενόκωλα γκομενάκια στην βολική σέλα του - toi et moi σα να λέμε.
Στο χρώμα τα 'χω βρει μπαστούνια μόνο.
Any suggestions?

.

What is EMO?

Μια σοβαρή προσέγγιση στο ερώτημα, από έναν συνάδελφο Γιουτιουμπά που δεν στερείται τόλμης να εισχωρήσει στο άντρο των ληστών και ανωμάλων emo-παιδακίων.

Μόνο 'μπράβο' έχω να πω.

Kαι ένα τραγούδι.



.

Ένα παλιό ξεχασμένο blues

για καλημέρα

Πάρνηθα, στην περιοχή πάνω από τα διόδια Αφιδνών

...σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο και στη μέση του πουθενά - αφού ούτε δρόμος δεν πάει ώς εκεί...


Σπίτια χτίζονται ΌΧΙ ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ αλλά μέσα σε πευκόφυτη περιοχή.

Διαδώστε το pls, μπας και ασχοληθεί κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης...

Σε έχω κάνει θεό, λέμε

Επειδή χρόνο να προβληματιστώ και να τα βάλω με όλο τον κόσμο ΔΕΝ έχω αυτή την εποχή –ξέρω, πολύ που στεναχωρηθήκατε- όταν δεν χαζεύω τα «πιο δημοφιλή ελληνικά blogs» στο Sync*, τα οποία είναι τόσο έγκυρα ώστε να εμφανίζουν τον Πιτσιρίκο των 1300 unique βυζιτορς στο Νο36 και τον Γλυκοπατατονατασσάκι ή το ανενεργό blog της λαπούτα πάνω από το ενεργότατο του Pascal,
μου αρέσει να ξεφεύγω με όπερα.

Τελευταία, στα favorites μου, δίπλα στην αγαπημένη μου "Μédée" του Cherubini, τη μόνη γαλλική όπερα της Γαλλικής επανάστασης που ερμηνεύεται σταθερά μέχρι και τις μέρες μας (τι ckata επαναστάτρια θα ήμουν η καμπύλω;), βρήκε επάξια θέση και το Σε Έχω Κάνει Θεό της Κατερίνας Στανίση, που για κάποιο λόγο το όνομά της μου θυμίζει
α) τον Στανισλάβσκη και
β) ότι εγώ δεν έχω ονοματεπώνυμο – όπως και πολλοί από σας παλιοανώνυμοι του δικτύου που δεν έχετε επώνυμο ονοματεπώνυμο (quelle pleonasme, enfin!) όπως θα ήθελε o Manos Antonaros - ο οποίος στην δικτυακή επανάσταση που ευαγγελίζεται φρονεί ότι ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ονοματεπώνυμο για να γράψετε π.χ. για συνταγές ή για το ότι έχετε ερωτευθεί τον συνάδελφό σας στο διπλανό γραφείο, εντάξει;

Αλλά είπαμε, δεν έχω χρόνο να τα βάλω με όλουζ. Πάλι.
:)



Και επειδή αυτό είναι ένα ΜΟΥΣΙΚΟ ποστ, επιστρέφω τρέχοντας:
Από πού είναι αυτό το track; (κλικ 2 download)
Από κάποια ταινία ίσως;
Α ρε Κατερίνα (Στανίση), αγνώριστο στον έκαναν τον ύμνο σου.

Ποια τραγουδάει, ξέρει κανείς;
Διερωτώμαι δηλαδή.


*κι όσο σκέφτομαι ότι τα έβαζα με τον VryPan για τα lynkmplogkz (σωστά το γράφω; έχω ξεχάσει), ενώ τώρα το Sync μετρά τη """"δημοφιλία"""" (σε πολλά εισαγωγικά) με βάση τα εισερχόμενα λυνξ, μου έρχεται να βγω γυμνή στους δρόμους και να πάω να του κάνω πρόταση γάμου. (του VryPan, όχι του Nίκου)

Buika - Mi niña Lola

Το όνομά της είναι Buika (Μπούικα, λέμε) και οι ρίζες της από Νέα Γουινέα, Κούβα και Ισπανία - όπου ζει με τον άντρα της και το παιδί της.
Μόλις σήμερα έμαθα ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα έρθει στη χώρα μας για συναυλία, συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη ενώ στις αρχές του 2008 θα έρθει ξανά για άλλη μια και στην Αθήνα.

Είναι πολύ ντροπαλή, έχει piercing στο φρύδι, ταξιδεύει πάντα με το μωράκι της ακόμη κι όταν πηγαίναι για gigs, και όπως θα διαπιστώσετε παίζει ένα στυλ υπνωτικού fusion από soul, flamenco, jazz και funk και φωνή της σε κάνει να αντριχιάζεις
εύ-κο-λα.



Είμαι ήδη fan
και το cd της κόβει κώλους λέμε (αν σ' αρέσει η latin jazz)
official site εδώ

όλε, καλέ

.

Remember Ann Wilson?

Μια εκ των δυο αδελφών των Heart
(η άλλη, η ομορφότερη, ήτανε και ξανθιά), κάνει το πρώτο της solo album.
Δεν τις συμπάθησα ποτέ – ήταν πολύ Αμερικάνες για μένα, αλλά εκεί στα ‘70s θυμάμαι ένα αγαπημένο μου κομμάτι τους, με τίτλο Dog and Butterfly...
Το πρώτο της solo cd Hope & Glory είναι αρκετά συμπαθές, γιατί
α) συμμετέχουν σε αυτό τύποι σαν τον Rufus Wainwright, την Alisson Krauss και τον Shawn Colvin και
β) είναι γεμάτο αναπάντεχες διασκευές διάσημων tracks, όπως το Darkness Darkness, το Immigrant Song, το Α Hard rain’s Gonna Fall, το Bad Moon Rising, το We Got to Get Out of This Place ή το Goodbye Blue Sky των Pink Floyd (κλικ για download) το οποίο ανοίγει (!) και το album.

Athena Andreadis, she rocks

She lives in London. She writes her own material. She sounds like a European Norah Jones. Onlybetter (a.k.a. less folk - thanks to God).
Here is a song from her first album "Breath With Me", that I like very much.
In her official site you can find more goodies (to hear and see) and here is her MySpace page, from back in the days when she didn't had a Sony BMG contract.



.

Ονειρεύομαι έναν καλύτερο κόσμο

Διαφημίσεις του ανδρικού περιοδικού "Che"
.

Ταξιαρχούλα, μια μηχανή αναζήτησης

Με λένε Ταξία (Ταξιαρχούλα με γράψαν στην ταυτότητα) και είμαι 42 χρόνων. Μένω στο Παγκράτι, είμαι παντρεμένη και έχω 3 παιδιά, τον Νικόλα, τη Κλαίρη και τη μικρή Σοφούλα μας. Σου γράφω από ανάγκη, γιατί τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα και από ντροπή δεν ξέρω σε ποιον να μιλήσω.

Όλα άρχισαν όταν ο Νικόλας μου, που πέρασε στο ΤΕΙ ΟΙΝΟΛΟΓΙΑΣ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΠΟΤΩΝ ζήτησε έναν καινούργιο υπολογιστή το παιδί και εμείς, για να μη του χαλάσουμε το χατήρι, του αγοράσαμε αυτόν που μας ζήτησε. Το παιδί άφησε τον παλιό στο σπίτι και εκεί είναι που ξεκίνησε το δικό μου δράμα.

Στην αρχή το μυαλό μου δεν πήγε στο κακό, όταν ο άντρας μου που είναι συνταξιούχος και όλη μέρα είναι μέσα στα πόδια μου μου είπε να τον βάλει μπροστά για να διαβάζει την εφημερίδα του από το ιντερνέτ και να μη πετάγομαι κάθε τρεις και λίγο στην περιπτερού να του παίρνω το Έθνος.

Έλα όμως που ο Θεός αγαπάει και τον νοικοκύρη που λένε και μια μέρα εκεί που πήγα να καθαρίσω τον κομπιούτερ με το βετέξ, γιατί μαζεύει πολύ σκόνη απάνω στο γραφείο του παιδιού, τον βρήκα ανοιχτό, ε είπα κι εγώ η έρμη να ρίξω μια ματιά από περιέργεια, να δω τι διαβάζει κάθε μέρα με τις ώρες ο χριστιανός, και έμεινα με το στόμα ανοιχτό!

Επεσα απ'τα σύννεφα η γυναίκα, μιας κα δεν ήμουν μαθημένη από τέτοια. Ο Αναστάσης μου έγραφε με το όνομα Μπάμπης για το πασόκ σε κάτι βρωμοσελίδες που διάφοροι -να μη πω τώρα- τον βρίζανε και του σούρνανε πράματα που δε λέγονται, σαν να μη τρέχει τίποτα.

Τη μανία με τα πολιτικά την είχε χρόνια τώρα και το'ξερα ότι φωνάζανε και λέγανε κουβέντες στα καφενεία που πήγαινε, αλλά τούτο παραπήγαινε. Τι να κάνω και γω, για να μην ανακατέψω τα παιδιά και μιας και η αδερφή μου δε σκαμπάζει απ'αυτά, πήρα τηλέφωνο τον κουμπάρο μας τον Τέλη που ξέρει και του είπα απ'έξω-απ'έξω, για να μου δείξει πέντε πράματα, χωρίς να του εξηγήσω και γίνω ρεζίλι, μπας και καταλάβω τίποτα. Με τι μια και με την άλλη, κάτι έμαθα, αλλά αντί να καταλάβω, χειρότερα μπερδεμένη έγινα.

Αγαπητή μου Manταλένα, δεν ξέρω από που να πιαστώ και τι να υποθέσω, γιατί ο άντρας μου που δε μας έχει δώσει κανένα δικαίωμα τόσα χρόνια να κάνει κάτι τέτοιο τώρα, για αστείο;
για λεφτά πάντως δε νομίζω, γιατί η σύνταξη που παίρνει φτάνει, παράπονο δεν έχουμε, τα βγάζουμε πέρα. Και τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που βρίζουνε έτσι, χωρίς να λεν τα ονόματά τους;
μήπως όλα αυτά κρύβουν κάτι άλλο; μήπως ο άντρας μου κλείνει ραντεβούδια με αυτές τις ανώμαλες σαν τη άλλη την -να μη πω τώρα- τη Χειλουδάκη που βγαίνει στα παράθυρα; πέσμου, τι να κάνω, δεν του έχω πει κουβέντα ακόμα από φόβο μήπως και κάνω λάθος; μήπως είμαι υπερβολική και δεν θα πρέπει τελικά να ανησυχώ; Θα περιμένω με αγωνία τη συμβουλή σου.

Με εκτίμηση,

Ταξία από Παγκράτι


Απάντηση
Αγαπητή Ταξία, είσαι μια ψεύτρα και μισή.
Και εξηγούμαι:
1.
Ο άντρας σου είναι συνταξιούχος; (Τυχερός άνθρωπος!) Καλά πόσων χρονών βγήκε στη σύνταξη; Γιατί αν υποθέσουμε ότι σήμερα είναι 70+ μάλλον μας κρύβεις χρόνια και δεν είσαι 42 χρονών όπως γράφεις.

2.
Το pc το καθαρίζουμε με το βετέξ; Σε ποιαν τα πουλάς αυτά;

3.
Το όνομά μου δεν είναι Μανtalena, αλλά Mantalena.


Σε ό,τι ρωτάς τώρα:
Α) γιατί ο άντρας μου που δε μας έχει δώσει κανένα δικαίωμα τόσα χρόνια να κάνει κάτι τέτοιο τώρα, για αστείο;
-Τι εννοείς «δεν σας έχει δώσει δικαίωμα»; Ο άνθρωπος όπως λες, ξημεροβαδιαζόταν στα καφενεία και πλακωνόταν για πολιτικά, τότε δεν σε πείραζε;
Δεν νομίζω πάντως ότι το κάνει «για αστείο» ανώφελή μου εσύ. Η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση – ελπίζω να το καταλάβεις τώρα που θα αυξηθεί το ΦΠΑ για δεύτερη φορά μέσα σε τρία χρόνια και θα εξοφλείς το πετρέλαιό σου σε 80 άτοκες δόσεις.

Β) λεφτά πάντως δε νομίζω, γιατί η σύνταξη που παίρνει φτάνει, παράπονο δεν έχουμε, τα βγάζουμε πέρα.
-Καλά είπα εγώ ότι είσαι μεγάλη ψεύτρα. Αν δεν σε λένε Μαρίκα Μητσοτάκη, αποκλείεται η σύνταξη του άντρα σου να φτάνει για να τα βγάζετε πέρα τη σήμερον.

Γ) Και τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που βρίζουνε έτσι, χωρίς να λεν τα ονόματά τους;
-Ανώνυμοι σαν κι εσένα κυρά μου.

Δ) μήπως όλα αυτά κρύβουν κάτι άλλο; μήπως ο άντρας μου κλείνει ραντεβούδια με αυτές τις ανώμαλες σαν τη άλλη την -να μη πω τώρα- τη Χειλουδάκη που βγαίνει στα παράθυρα;
-Ρώτα τον. Τα παιδιά μεγάλωσαν, μια χαρά θα χωρίσετε αν χρειάζεται. Δεν ξέρω τι είναι το χειλουδάκι. Πώς το μαγειρεύεις;

Ε) πέσμου, τι να κάνω, δεν του έχω πει κουβέντα ακόμα από φόβο μήπως και κάνω λάθος; μήπως είμαι υπερβολική και δεν θα πρέπει τελικά να ανησυχώ;
-Νομίζω ότι ναι, είσαι υπερβολική. Εδώ η χώρα πάει κατά διαόλου κι εσύ μου γράφεις άσχετες παραγράφους για το γιό σου που πέρασε στο ΤΕΙ Οινολογίας (με κεφαλαία γράμματα κιόλας), λες και δεν θα καταλήξει κι αυτός στο μέλλον άνεργος όπως όλοι, να ανταλάσσουμε μαλακίες στο Ίντερνετ (το οποίο θα έχει φτηνύνει πάρα πολύ παρεπιμπτόντως).

Mantalenoσημείωση
To γράμμα αυτό αφέθηκε σαν αποπαίδι στα σχόλια εδώ, εσύ ωστόσο μπορείς να στείλεις mail με το πρόβλημα, τις σκέψεις ή τους προβληματισμούς σου εδώ:
mantalena.parianos (at) gmail.com


.

Παγκοσμιοποίηση τώρα: Blog Actions Day

20 Simple Things to Start with Today


1. Turn off lights when not needed.
2. Turn off other electric things, like TVs, stereos, and radios when not in use.
3. Use rechargeable batteries.
4. Do things manually instead of electrically, like open cans by hand.
5. Use fans instead of air conditioners.
6. In winter, wear a sweater instead of turning up your thermostat.
7. Insulate your home so you won't be cold in winter.
8. Use less water.
9. Whenever possible, use public transport, or ride your bike or walk.
10. Don't waste products made from forest materials.
11. Use recycled paper and/or recycle it. Reuse old papers.
12. Support products that are harvested from the rainforest but have not cut down trees to get it.
13. Plant trees, especially if you have cut one down.
14. Avoid products that are used once, then thrown away.
15. Buy products with little or no packaging.
16. Encourage your grocery store sell environmentally friendly cloth bags for people to use when they shop, or bring your own.
17. REDUCE, REUSE, & RECYCLE.
18. Compost.
19. Buy recycled products.
20. Don't buy products if animals were killed to make it.


Let's Prove That We Can Do It

.

LSD: Μπα; Τώρα το γράφουνε κιόλας;

Εγγονός: - Ρε γιαγιά, είδες μήπως τα χάπια μου; Γράφανε LSD απέξω.
Γιαγιά: - Γάμησέ τα τα χάπια ρε! Τους πράσινους δράκους στην κουζίνα τους είδες;

.

Σιγαστήρας στο μουνί;

Ασαφέστατον, το γαμωτάκι μου μέσα. Τι πα να πει αυτό πάλι;
Αν υπάρχει όχλησις των περίοικων, αυτή θα πρέπει να προέρχεται από το στόμα της φερόμενης ως ανοργασμικιάς
-τουτέστιν επειδή φωνασκεί και οδύρεται- και ουχί από το γενετήσιο όργανον της.
Εκτός πια κι αν δεν έχομεν να κάνομεν με φυσιολογικό θήλυ αλλά με alien που βρυχάται παντοιοτρόπως.

Φτου φτου φτου

Στην τελικήν ανάλυση, αφήστε τον κόσμο να τη βρει όπως μπορεί
μην καταλήξουμε όλοι Τουταγχαμών από την αγαμία: μούμιες φασκιωμένες στα σεντόνια μας, ακίνητες και ανέγγιχτες για αιώνες.

Ξυπνήστεεε


ντριιιιν λέμε
.

Blog Action Day 2007

κλικ

Spam foto

Η παρακάτω φωτογραφία έχει κάνει τον γύρο του κόσμου 12 φορές και φέρνει καλή τύχη
σε όποιον την έχει μαζί του. Μην την αγνοήσετε είναι πολύ ισχυρή.
Ένας άνθρωπος από το Ιράκ έστειλε την φωτογραφία σε 133 ανθρώπους και την επόμενη μέρα μπήκανε οι Αμερικάνοι και έσωσαν τη χώρα.
Ο καπετάνιος του Sea Diamond διέγραψε το μήνυμα χωρίς να το στείλει.

Προωθήστε τη φωτογραφία σε όσο περισσότερους ανθρώπους μπορείτε.
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/
/

Illegal Attacks

Από το καινούριο album του μια φορά κι έναν καιρό frontman των Stone Roses,
Ian Brown
"The World Is Yours".

Στα ηχεία του Ελευθεροσκοπευτάδικου έχουμε λυώσει να ακούμε αυτή την κομματάρα που ερμηνεύει με τη βοήθεια της σεσημασμένης τρελής και αγαπημένης μας, Sinead O'Connor.


Illegal Attacks
(κλικ)

So what the fuck is this UK
Gunnin’ with this US of A
In Iraq and Iran and in Afghanistan

Does not a day go by
Without the Israeli Air Force
Fail to drop it’s bombs from the sky?

How many mothers to cry?
How many sons have to die?
How many missions left to fly over Palestine?
‘Cause as a matter of facts
It’s a pact, it’s an act
These are illegal attacks
So bring the soldiers back
These are illegal attacks
It’s contracts for contacts
I’m singing concrete facts
So bring the soldiers back

What mean ya that you beat my people
What mean ya that you beat my people
And grind the faces of the poor

So tell me just how come were the Taliban
Sat burning incense in Texas
Roaming round in a Lexus
Sittin’ on six billion oil drums
Down with the Dow Jones, up on the Nasdaq
Pushed into the war zones

It’s a commercial crusade
‘Cause all the oil men get paid
And only so many soldiers come home
It’s a commando crusade
A military charade
And only so many soldiers come home

Soldiers, soldiers come home
Soldiers come home

Through all the blood and sweat
Nobody can forget
It ain’t the size of the dog in the fight
It’s the size of the fight in the dog on the day or the night
There’s no time to reflect
On the threat, the situation, the bark nor the bite
These are commercial crusades
‘Cos all the oil men get paid
These are commando crusades
Commando tactical rape
And from the streets of New York and Baghdad to Tehran and Tel Aviv
Bring forth the prophets of the Lord
From dirty bastards fillin’ pockets
With the profits of greed

These are commercial crusades
Commando tactical raids
Playin’ military charades to get paid

And who got the devils?
And who got the Lords?
Build yourself a mountain – Drink up in the fountain
Soldiers come home
Soldiers come home
Soldiers come home
Soldiers come home

What mean ya that you beat my people
What mean ya that you beat my people
And grind the faces of the poor

Γραμμές στη λάσπη

"Ο Φιντέλ και ο Τσε έκαναν σχέδια χαράσσοντας το χώμα μ' ένα ραβδί. Φαίνεται πως σκέφτονταν να φτιάξουν νοσοκομεία, σχολεία, δρόμους, γιατί έκαναν ένα σωρό γραμμές στη λάσπη..."

Η γριά Τσάνα, χωρική της Σιένα


-Αυτή η επανάσταση είναι το πρώτο αυθεντικό δημιούργημα του αυτοσχεδιασμού... Το τελειότερα οργανωμένο χάος του σύμπαντος.
Τσε

Ευκατάστατος γραψαρχίδης

Αγαπητή Μανταλένα

Τον τελευταίο καιρό το αγόρι μου αισθάνομαι πως με παραμελεί. Βασικά αυτό ξεκίνησε από το καλοκαίρι που είχαμε πάει διακοπές στη Ρόδο. Δεδομένου ότι είναι οικονομικά ευκατάστατος και με πολύ αθλητικό σώμα, περνούσαμε όλη τη μέρα στην παραλία και στα beach bars γιατί εκεί ξόδευε απίστευτα ποσά σε στοιχήματα, φαγητά και ποτά. Τα στοιχήματα τα βάζανε με τους φίλους του με τους οποίους έπαιζαν όλη τη μέρα μπιτς βόλει. Μιλάμε για ώρες ολόκληρες και εμείς οι κλώσες, που τώρα καταλαβαίνω τι μαλακισμένες ήμασταν Καθόμασταν και τους παρακολουθούσαμε βγάζοντας φωνούλες τύπου εεε, ουάο, μπράβο και τέτοια.
Σπάσιμο; Ο δικός μου, ας τον λέμε Άρη, ούτε που γύρναγε να με κοιτάξει ακόμη κι όταν πετύχαινε κανέναν πόντο και τον επευφημούσαμε. Όλο κάτι άλλες γκόμενες κοζάριζε. Στην αρχή ζήλεψα, μετά κατάλαβα ότι είναι κάτι που όλη οι άντρες το έχουν ανάγκη καιτο βούλωσα. Μη σου πω ότι κάβλωνα κιόλας μερικές φορές η μαλακισμένη γιατί σκεφτόμουνα ότι μπορεί να γουστάρουν πολλές τον γκόμενό μου αλλά μόνο εγώ τον πηδάω. Και μιλάμε ότι κάναμε σπουδαίο σεξ – 9 στα 10. Το θέμα είναι ότι διαπίστωσα πως το ίδιο καβλωνε κι εκείνος με τις άλλες που τον επευφημούσανε. Τον έπιασα κιόλας με τα ίδια μου τα χέρια στα αποδυτήρια να κάνει γλυφομούνι σε μια. Επειδή ήταν φίλη, τους συγχώρεσα, ε συμμετείχα κι εγώ λίγο για να κρατήσω τον φίλο μου και να μην μου τον φάει αυτή, καταλαβαίνεις.
Από τότε που γυρίσαμε όμως στην Αθήνα, η κατάσταση επιδεινώθηκε. Ενώ δεν είμαστε ούτε έξι μήνες μαζί (τα φτιάξαμε λίγο πριν το καλοκαίρι) ο Άρης έχει αρχίσει να δείχνει φανερά σημάδια κόπωσης από τη σχέσι μας. Πότε βαριέται να βγούμε, πότε βαριέται να δούμε dvd, πότε δεν θέλει ούτε να κάνουμε σεξ και γενικά όλα όσα κάνουν δυο άνθρωποι μόνοι τους, ένα αγαπημένο ζευγάρι εννοώ, δεν του ‘ρχεται καθόλου στη βόλτα.
Το αποκορύφωμα είναι ότι την τελευταία φορά που πήγαμε σινεμά, με παράτησε μόνη μου και εξαφανίστηκε. Βγήκε στο διάλειμμα για τσιγάρο και δεν τον ξανάδα παρά όταν πήγα σπίτι να ροχαλίζει του καλού καιρού. Έγινα έξω φρενών! Μου έδωσε όμως μια εξήγηση, η αλήθεια είναι ότι πάντα μου δίνει πολύ πειστικές εξηγήσεις με αποτέλεσμα να τον πιστεύω, ότι λέει ξεχάστηκε και έφυγε νομίζωντας πως είχε πάει μόνος του στον κινηματογράφο. Ε, μετά ότι βαρέθηκε το έργο, βγήκε να πάρει ποπ κορν, το καλοσκέφτηκε που το έργο ήταν μούφα και έφυγε. Δεν με σκέφτηκε λέει παρά όταν έφτασε σπίτι και δεν με βρήκε εκεί… Και με έπαιρνε λέει και στο κινητό και το είχα κλειστό! Που αλήθεια είναι και αυτό, αφού το είχα κλείσει στη διάρκεια της ταινίας… Έχει δίκιο πάλι. Τι να κάνω;

Απελπισμένη Νεφέλη



Απάντηση:

Απελπισμένη νεφέλη, ευτυχώς που σε ξέχασε σε κινηματογράφο, φαντάζεσαι να σε ξεχνούσε σε κανένα αεροδρόμιο και να 'φευγε; Είσαι τυχερή πάντως – τα πλεονεκτήματα της γυναικείας μοναξιάς είναι περισσότερα από το να έχεις έναν τόσο μαλάκα τύπο όπως είναι ο δικός σου να σου τα ζαλίζει. Ό,τι κι αν κάνεις πάντως –αν τον κερατώσεις εννοώ με έναν, δυο ή ογδονταεπτά άλλους- παντρέψου τον. Τέτοια καλοβαλμένα κελεπούρια είναι δυσεύρετα τη σήμερον.
Και προς θεού, ΜΗΝ αφήσεις ποτέ το κινητό σου ανοικτό μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα, από φόβο μη δεν σε βρει. Έτσι και πέσεις σε καμία τρελή σαν κι εμένα και χτυπήσει το κινητό σου την ώρα της ταινίας, θα σου βγάλω το μαλλί με το τσιμπιδάκι των φρυδιών μου επί τόπου και στα σκοτεινά.

Αλήθεια, τι ταινία είδες; Ήταν καλή;
Μανταλενομούτς


Στείλε κι εσύ το mail με το πρόβλημα, τις σκέψεις ή τους προβληματισμούς σου εδώ:
mantalena.parianos (παπάκι) gmail.com

.

No problem? Dunno.

Αγαπητή Μανταλένα

Χαίρομαι πάρα πολύ που επανέρχεσαι στην επικοινωνία με τους αναγνώστες σου. Δεν θα ήθελα να χάσω την εξαιρετική ευκαιρία να μαθαίνω νέα σου και να παρακολουθώ τα όσα σου συμβαίνουν είτε καλά είτε κακά είτε ψυχρά είτε ανάποδα.
Σε ευχαριστώ. Για την ώρα δεν έχω κανένα πρόβλημα, αλλά μόλις αποκτήσω θα χαρώ πολύ να στο επικοινωνήσω.

Λάρα


Απάντηση:

Μωρή Λάρα είσαι σίγουρη πως δεν έχεις πρόβλημα; Δεν είχα παρά λίγες ώρες που ανέβασα το post «Πες το στη Mantalena» και έσπευσες να μου γράψεις – καλό δε λέω.
Λοιπόν. Κοίτα να δεις τώρα, επειδή δεν με λένε και άδικα MantalenoΠουαρώ:
η τελευταία σου φράση «να στο επικοινωνήσω» μαρτυρά άνρθωπο των διαφημιστικών, συνεπώς EXEIS πρόβλημα αλλά δεν το ξέρεις ακόμη. (LIfe is too short U know...)
Και ναι. Μόλις το μάθεις ή το συνειδητοποιήσεις το πρόβλημά σου, μη διστάσεις να μας το επικοινωνήσεις βρε. Κατά προτίμηση στο ημίχρονο κανενός αγώνα Τσάμπιον Λικ (έτσι δε γράφεται ευτούνο;), για να έχουμε εύκαιρο και το άψέντι.
Χικ.
Χάρηκα πολύ που σε ξαναβρήκα. Σόρι - που με ξαναβρήκες, εννοώ.

.

22 να 'ναι οι ώρες σας

22 βαθμοί Κελσίου στον Βόρειο Πόλο.
Στο γαμωΝτουμπάι οι στάσεις έχουν ήδη air condition.
Ντουμπάι τον κάναμε τον πλανήτη, οι σκατάνθρωποι

.

Ψιτ - [Πες το στη Mantalena]

Φφφφ… φφφ… τεστ τεστ … φφφ ένα – δυο

Αγαπητό μου κοινό
Χειμώνας που μπαίνει, ένα νέο MantalenoProject έρχεται να ταράξει τα μουχλιασμένα νερά των επιλεκτικών ελληνικών aggregators (πιάσε ένα post με comments ψιλοκομμένα, ρε malaka).

Λοιπόοον. Έχουμε και λέμε – που ΔΕΝ έχουμε ακόμα, αλλά σιγά μην περιμέναμε να έχουμε για να λέμε.
Μπαίνω στο θέμα μου, με pas de bouree. (μαρή isis μπιάσε κι ένα αξανάκι aigu)

Διάσημη για τη διαλλακτικότητα, το ευρύτητα πνεύματος και τους καλούς τρόπους μου, ύστερα και από αυτό το post, ένα νέο Σέξιον (a.k.a. Label), εγκαινιάζεται στο MantalenoBlog.


Έχεις πρόβλημα – χωρίς το «προ»;
Σε φτύνει ο σύντροφός σου; Ο σύντροφος αυτού που θα ήθελες να γίνει δικός σου; Κάτι άλλο σε μαγειρευτό;
Δεν ξέρεις να παρκάρεις; Να μπαρκάρεις; Να ξεπατικάρεις και να ξεπατικώνεις;
Θέλεις να μάθεις να μαγειρεύεις πατατοπουρέ χωρίς πατάτες και μαγειρικά όργανα (κρουστά, έγχορδα και άλλα);
Κάνεις πολλά γραμματικά λάθη και σε καταλαβαίνουν όταν φτιάχνεις hate-blog;
Έχεις πρόβλημα γενικότερο;
Σε ποιον θα το πεις; Στο θεό;

Πες το
στη Mantalena!
Έχουμε τη λύση, λέμε.


Kαι αγγίζουμε όλα τα μπελαλίδικα κωλοζητήματα με τη δέουσα ευαισθησία, αδελφάκι μου.


Για κάθε αισθηματικό, συναισθηματικό, φυσικό ή παραφυσικό σου πρόβλημα,
eπικοινώνησε σήμερα μαζί μας



ψιτ
Στείλε σήμερα κιόλας – για να λάβεις τα δέοντα
mail στο
mantalena.parianos@gmail.com

Ανώνυμα mail και ψευδώνυμα mail
θα αναρτώνται με απάντηση
au contraire / υβριστικά και με greeklish όχι
(αλλά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε αφού πάλι στην αναρχία θα το γυρίσουμε)

.

«Βλέποντας τη σκιά μου να καθρεφτίζεται στο πιο όμορφο πάτωμα του κόσμου»

Έτσι το είχε γράψει ο Γκρέγκορυ Κόρσο για την Ακρόπολη.
Στη χθεσινή ηλιόλουστη παραφορά μου όμως, είχε να κάνει με την είσοδο της πόλης.
Την αρχαία είσοδο. Εκεί όπου όπως σε πληροφορεί το φυλλάδιο της αρχαιολογικής, χάρη στην ανασκαφή «βαδίζεις στο αρχαίο επίπεδο», φτάνεις στο δίπυλο και σαν ταξιδιώτης που μόλις σταμάτησε να ξεπεζέψει μπαίνεις να ξεδιψάσεις στην αρχαία κρήνη. Τη φαντάζεσαι βεβαίως – πλέον σώζονται μονάχα τα γλυμένα απ’ το νερό μάρμαρά της, σαν ξασπρισμένα κόκαλα δίπλα στο αρχαίο ποτάμι, τον Ηριδανό.


Γύρνα να κοιτάξεις προς τα πάνω στην ταφική οδό. Όχι τα μνήματα των επιφανών (αυτοί, όπως έλεγε κι ο ποιητής, θα βρίσκονται πάντα ένα σκαλοπάτι κάτω απ’ τους θεούς), αλλά την Ακρόπολη.
Εκεί όπου "το πιο όμορφο πάτωμα του κόσμου" σε περιμένει -πόσο να ‘ναι; Μισή ώρα δρόμος;- να σύρεις το λαχανιασμένο βήμα σου, κάτω απ’ τον ήλιο που το δέρνει με στροβίλους φωτός.

Καλοί φίλοι

Θα έπρεπε ίσως οι φίλοι, εκτός από το να μετράμε το πουλί μας στο διάλειμμα, να μετράμε και τα λόγια μας. Για την προσμέτρηση των πράξεών μας, υπάρχουν άλλοι, αλάνθαστοι κώδικες, ασυνείδητοι και γι’ αυτό μη προμελετημένοι, απ’ τους οποίους δεν μπορείς να (μου) κρυφτείς σα να λέμε.

Με τα λόγια όμως τι γίνεται;
Βάλε τα στη ζυγαριά και σφράγισέ τα εκεί, να μην πέφτουν κάτω από ένα συγκεκριμένο βάρος.
Κι αν θέλεις το βάρος αυτό να έχει και αντίκρυσμα στο δίδυμο κανταράκι, θα πρέπει να τα μουλιάσεις πρώτα στη ψυχή σου. Ή στην δική μου.
Αν σ’ αφήσω.

Να περνάς καλά

Note2self: Για μια φίλη που επιμένει να μην ξεπερνά το γεγονός ότι... με έφτυσε.

Σήμερα

κλικ

Ω, μα ας ανεβούμε επιτέλους

Το ακουστικό ωστικό κύμα από τον απόηχο της Μιανμάρ κλωτσάει τα γεννητικά όργανα του θεού αυτές τις μέρες.
Ποιου θεού; Αυτού που δεν υπάρχει.

Όταν όλα έχουν χαθεί, μετά βρίσκονται όπου λάχει. Οι στατιστικές έχουν δείξει ότι συνήθως βρίσκονται ανάμεσα σε δυο πόδια. Ανδρικά ή γυναικεία, αδιάφορο. Σημασία έχει ότι γλυστράνε.

Η παραλίες οι πιο όμορφες είναι αυτές που έχουν ενδιαφέρον: βραχάκια που ξεπροβάλλουν στο πουθενά για να πιαστείς, θαλασσοδεντράκι για να δέσεις το σκαφί τραβώντας το έξω, ammo για ελεύθερους σκοπευτές.

Πάρος ήταν. Τώρα μοιάζει με διάδρομο γυμναστηρίου και με φόντο εξωτικής ταπετσαρίας. Στο μέλλον θα ήμαστε όλοι djs και γκαρσόνια.
Και κάποιοι και τα δυο συγχρόνως, παίρνοντας μάλιστα τα ίδια λεφτά.

Οι Little Barrie είναι και γαμώ τα group. Επειδή αδιαφορούν για την υστεροφημία τους κάτι που έχω πολύ καιρό να δω σε καλλιτέχνη (και όχι, η Amy το παίζει, δεν είναι τόσο free).
Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε με τον Barrie στην Denmak street θα πήγαινε να τζαμάρει με το group του Moz. Και κρατούσε μια κιθάρα με τέσσερις μόνο χορδές (έλειπαν οι μι και η λα). Η πλάκα είναι ότι δεν είχε μπει στο μαγαζί για να αγοράσει καινούριες, αλλά επειδή νόμιζε ότι είδε κάποιον γνωστό του.
«Η μεγάλη τέχνη θέλει οικονομία» κάγχασε. «Άσε που έχω ακόμη hangover».



Stencil kicks: πόσους τοίχους θα καταστρέψεις ακόμη ανθρωπάκι για να μας διαφημίσεις το blog σου; Αν θες να διευρύνεις τους ορίζοντες σου, να πας στο Κάιρο.

Οι εκ γενετής κουφοί, έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντί μου: δεν ακούν τις μαλακίες που αναγκάζομαι να ακούω εγώ. Δεν τους λυπάμαι καθόλου – τον εαυτό μου οικτίρω και προσπαθώ να κερδίσω τις συνέπειες που φέρνει ο χρόνιος αυνανισμός. Μόνο που πολύ φοβάμαι ότι πρόκειται για μύθο.

H Bonnie έγραψε ένα γαμάτο ποστ. Το υποψιαζόμουν ότι ανήκει στην επιστημονική κοινότητα, αλλά όχι και ότι είναι του εντέχνου!
Πέφτω απ’ τα σύννεφα με αλεξίπτωτο το κυλοτάκι της, με μια λέξη: αυτοκτονώ.


-«Να δω τώρα τι θα πεις στον κύριο διευθυντή», με επέπληξε η ξέκωλη συναδέλφισα, επειδή λέρωσα με τη σαλατούλα μου ένα ακριβό λεύκωμα που είχε αγοράσει από το Amazon.
-«Θα του πω ότι στο Amazon γαμιούνται», της απάντησα σκουπίζοντας υπολείμματα αυγού από το σκληρό ιλουστρασιόν εξώφυλλο. «Αν έχεις λίγο χρόνο και θες σου δείχνω και πως».

Η αρχική φωτό είναι απ' τη Νάξο, αυτό το καλοκαίρι

Τέλος εποχής

Clipper στο λιμάνι της Πάρου, 19.30' χτες.
Δυστυχώς, δεν έφευγα με αυτό, αλλά με το Blue Star.
:/


Ο Γ. ρίχνει εκεί όλα τα καπάκια και στο τέλος της βραδιάς τα πετάει όλα μαζί
(αυτά είναι πολύ λίγα).


Τα dexx μου από το bar.
(φωτογραφία με το κινητό)


Παρασπόρος. Είχε τρελό κύμα χτες (σήμερα, που ανέβασε μποφόρ θα έχει πιο πολύ)
Η Κ. λύσαξε να ρίξουμε βουτιά αλλά όταν φτάσαμε εκεί διαπίστωσε
α) ότι ήταν ρηχά
β) ότι υπήρχε αυτό το ταμπελάκι που απαγόρευε τις βουτιές" - αν είναι δυνατόν, λουλούδι μου.
ΔΕΝ βούτηξε εκείνη, βούτηξα εγώ - τι ckata παριανάκι είμαι, το ασύνετο. And guess what: δεν "βρήκα κάτω" φυσικά, διότι σημασία έχει να ξέρεις να πέφτεις λέμε.
Και σε δαχτυλήθρα θα έβρισκα τρόπο να βουτήξω γλιστρ γλιστρ.


E, βούτα επιτέλους!
(ή μήπως "ξεβούτα" όπως λες;)
Η θάλασσα τον Σεπτέμβρη είναι ονειρική
- και χωρίς μελτέμια

Αράχνη στην Πειραιώς
(φωτό με το κινητό πάλι)

Βολτάρωντας το απόγευμα του χαμού.
Λίγες ώρες μετά, η ΝΔ έβγαζε αυτοδύναμη κυβέρνηση
και εμείς πίναμε το πρώτο μοχίτο της νέας τετραετίας.
Χικ


Ένας φίλος μου στην Παρκιά, μου είπε το Σάββατο: γιατί στο blog σου πολεμάς τόσο πια την κυβέρνηση;
-Ε, ποιους να πολεμήσω, ρε Ν. του λέω. Την ανύπαρκτη αντιπολίτευση; Ας βγούνε κι αυτοί, να τους κράξουμε.
-Θέλω να πω, συνέχισε ο άνθρωπος, κι άλλα βlogs είναι κατά, αλλά εσύ το παράκανες ρε παιδί μου.
-Ουφ! αντέδρασα με ανακούφιση. Πες το μου έτσι και με τρόμαξες! "Όταν είμαι καλή είμαι πολύ καλή - όταν είμαι κακή, είμαι ακόμα καλύτερη".
-Yo, re malaka. Θα πιεις ρακόμελο;
-Γιατί, τέλιωσε η σούμα;
-Ναι.
-Ε, ένα ρακομελάκι πριν τις τεκίλες, θα είναι ότι πρέπει.
-...
-Φυζικά. Ψτ. Σωποδήποτε.


Χειρόγραφη αφιέρωση με συμβολικό γαλαζοπράσινο (sic) μαρκαδόρο στην οθόνη της τηλεόρασής μου, το βράδυ των εκλογικών αποτελεσμάτων.


Παροικιά. Βράδυ. Βιτρίνα. Κορίτσι.
Βγάζω την κάμερα... πλησιάζω...


Επιστροφή στην πόλη. Το graffitti αυτό βρίσκεται σε πλαϊνό δρόμο της Τεχνόπολης.
(φωτό με το κινητό, too)


Το λιμάνι της Πάρου, από τη βεράντα της Κ.
(σήμερα βρήκα το αντηλιακό σου στην τσάντα μου, girl.
Κι ένα μαύρο topάκι μαγιό - δικό σου είναι ή δικό μου;)


Tέλος εποχής - κάποιος άφησε (;) ένα παιδικό καρότσι πίσω από την κλειδωμένη πόρτα. Παροικιά, χτες 30/9
(φωτογραφία με το κινητό, ώχουυυ)


Περπατώντας στην Πειραιώς,
on our way to... Destroy Athens
(φωτογραφία με το κινητό, το απόγευμα της Κυριακής των εκλογών)

.