Επ!

The world is full of Kings and Queens
who blind your eyes and steal your dreams*

*βρες και πες: από ποιο τραγούδι είναι ο στίχος?

.

Postitute #2 - Μπουμ κακά

Αγόρασα ένα ρουκετοβόλο
από το Μοναστηράκι.
Πετάει κάτι ψευτορουκέτες πλαστικές, που δεν σκάνε.
Σκάρτη συσκευή.
Υποψιάζομαι ότι είναι
από την Κίνα.



Ένα μυστήριο πράγμα: να σκάνε τα κινέζικα ατμοσίδερα και να μη σκάνε οι κινέζικές ρουκετούλες μου. Και δεν σκάνε οι αναθεματισμένες γιατί είναι κομμουνιστικό προϊόν και ως γνωστόν, τα προϊόντα των κομμουνιστών είναι όλα σαχλά και τζούφια. Δεν είναι σαν τις ρουκέτες της Δύσεως που σκάνε πάντα οι πρόστυχες ακόμη κι όταν δεν το θέλεις – κυρίως πάνω σε αμάχους.



Στάθηκα μες τη μέση του σαλονιού, λοιπόν, φορώντας μόνο το βρακάκι μου και ένα T-shirt, με το ρουκετοβόλο στα χέρια, οπλισμένη και απειλητική. Ξεβράκωτη τρομοκράτισσα, όπως με φωνάζει κι η γιαγιά μου.
Η μικρή μoυ αδελφούλα έτρεξε και σύμφωνα με το σχέδιο μάχης, μου έφερε τη ντουντούκα με το σφυροδρέπανο, που χρησιμοποιούσε ο μπαμπάς στις διαδηλώσεις όταν ήταν νέος.
Την πλησίασα στο στόμα και είπα με σταθερή, σίγουρη φωνή:
«Οικογένεια Παριανού! Φφφφ… φφφ… ένα-δυο, ένα-δυο. Αυτό δεν είναι τεστ. Αυτό δεν είναι τεεεεεστ, λέμε. Δεν είναι ΆΣΚΗΣΗ. Κατεβάστε τα βρακιά σας και βγείτε έξω τρέχοντας, με τα χέρια ψηλά. Όβερ».



Η μάνα μου που εκείνη την ώρα έστρωνε φύλλο για σπανακόπιτα, πετάχτηκε απ’ την κουζίνα αλαφιασμένη.
-Μωρή τρελή, μου είπε, κάνε ησυχία και κοιμάται ο πατέρας σου.
-Αχα! της φώναξα μέσα απ’ την ντουντούκα μου, κουνώντας της το ρουκετοβόλο στη μούρη. Φαντάρος έχει πάει; Μη μου λες ψέματα εμένα! Δεν θα με κάνετε θέαμα στον Τριανταφυλλόπουλο εσείς!
-Θα σε κάνω υπερθέαμα απ’ τις ξυλιές, Μανταλένα, μου είπε θυμωμένη. Κατέβασε αυτό το πράγμα να μιλήσουμε σαν άνθρωποι.
-Αυτό το ματζαφλάρι μάνα, είναι ο αγώνας μου κατά του ιμπεριαλισμού. Θα τα κάνω όλα εδώ μέσα Τελετή Έναρξης.
-Σκάσε πια μωρή, που τρελάθηκες, σου λέω κοιμάται ο άνθρωπος.
-Αστοί, ξυπνήστε επιτέλους!
-Ααα, εσύ δεν τρώγεσαι. (μου τραβάει τη ντουντούκα από τα χέρια).



-Ξύπνησέ τον, μάνα, μη γίνει εδώ πέρα της Βουλής το κάγκελο, της λέω. Το ρουκετοβόλο μου δεν αστειεύεται. Γιατί κοιμάται; Σας έπιασα στον ύπνο, ε; Μίλα. Πες τα όλα και μπορεί να τη γλιτώσεις.
-Σσσς πια και μ’ έσκασες! Ο άνθρωπος ξεκουράζεται, όλη μέρα δούλευε.
-Χμ. Χμ. Και χμ.
-Έτσι μπράβο… Τι σε έπιασε παιδάκι μου; Παίξε ήσυχα με τις μπόμπες σου κι άσε μας εμάς.
-Ποιες μπόμπες, ρε μάμμυ; Μπόμπες σερβίρουν μόνο στα μπαράκια και πίστεψέ με είναι πιο επικίνδυνες από τις κινεζικές ρουκέτες μου. Από μπόμπα-ποτό μπορεί να πάθεις καμία ανήκεστο βλάβη ή να σε κλαίμε, από κινεζική ρουκέτα όμως, ούτε ρουθούνι δεν ανοίγει.
-Όλο βλακείες λες, Μανταλένα. Δεν είναι όλα αστεία. Άντε να παίξεις πουθενά αλλού. Και ήσυχα. Τον πατέρα σου θα τον ξυπνήσω σε καμιά ώρα, όταν θα ‘ναι να κάνει μπάνιο για να πάμε σε μια επίσκεψη…


-Καλά. Θα του την πέσω αργότερα, όταν θα είναι στο μπάνιο. «Ψυχώ» θα γίνει εδώ μέσα, να μου το θυμηθείς.
-Εντάξει, εντάξει. Σκασμός τώρα. Και κοίτα μη μου κάνεις πάλι καμιά ζημιά με τις ιδεολογίες σου, γιατί θα στις βρέξω.
-Τι ζημιά; Δεν κάνω εγώ ζημιές στον δίκαιο αγώνα μου!
-Να σου λείπουν οι σαχλαμάρες, Μαντώ. Οι ιδεολογίες δεν προασπίζονται με ρουκέτες. Και πρόσεξέ καλά: αν μου ξανασπάσεις το τζάμι του μπάνιου σαν την άλλη φορά ή ρίξεις καμία απ’ τις ρουκέτες σου στη λεκάνη και ξαναβουλώσει, θα το πληρώσεις πολύ ακριβά. Με παρακολουθείς;
-Μπουμ.
-“Μπουμ”;
-Μπουμ, λέμε.
-Τι μπουμ;
-Μπουμ κακά. Κακά παντού.



=======================================

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Το Άρθρο",
Κυριακή 29 Ιαν. 2007.

Mantalena εναντίον ΜΑΤ

Είμαι πολύ περήφανη γι' αυτή τη φωτογραφία που τράβηξα χτες. Και γι' άλλες βέβαια, όσων συνάντησα, αλλά δεν θα βγάλουμε και τα πρόσωπα των συναγωνιστών στη φόρα!



Περπατώ μες την πόλη όταν ο λύκος είναι εδώ. Φοράω σκουφάκι μαύρο (Alexi Andriotti παρακαλώ), έχω ξεπροβοδίσει τα τρεκλίζοντα φιλαράκια στο σταθμό του μετρό και παίζω με το κινητό μου φωτογραφίζοντας σκιές.
Έχει features για ασπρόμαυρο, σέπια και κάτι άλλα που δεν τα πολυκαταλαβαίνω. Σόλωνος + Ιπποκράτους πέφτω πάνω στο παρακάτω το σκηνικό.


Έχω μικρύνει τη φωτό για λόγους ευνόητους.


Προχωρώντας, στρίβω στην οδό Σίνα για να πάω εκεί που έχω παρκάρει το μηχανάκι. Συνεχίζω να παίζω με το κινητό - όταν από μια διμοιρία Ματ που κατοικοεδρεύει in the shades, μου την πέφτουν θεωρώντας ότι τους φωτογράφισα.
Μου παίρνουν το κινητό, την ταυτότητα, και με σημειώνουν. Ψάχνουν τα φωτογραφιάκια μου - βρίσκουν διάφορες κουλές φωτό με φανάρια, δρόμους, το τρακάρισμα, τους φίλους μου, κεριά, ποδήλατα, ότι ckata τέλος πάντων έχω Mantalenoφωτογραφίσει.
Όταν δεν βρίσκουν ούτε μία φωτογραφία από ασπιδάκι, κρανάκι, ροπαλάκι ή τίποτα αντίστοιχα αστυνομοκρατικό, με ρωτούν:
-Γιατί μας φωτογράφισες;
-Μα, δεν σας φωτογράφισα.
-Γιατί δεν λές την αλήθεια;
-Αλήθεια λέω. Είναι καινούριο το κινητό και το έψαχνα. Μπορεί να έκανε κλικ κατά λάθος. Δεν θα βρείτε καμία φωτογραφία σας εκεί.
-Να πάμε για εξακρίβωση.
-Γιατί μωρέ;
-Άσε τα "μωρέ". Να μας μιλάς όπως σου μιλάμε.
-Είσαι σίγουρος ότι θέλεις;
Με τραβάνε στον τοίχο. Με ψάχνουν. Δεν χαμογελάω πια.

Έρχονται εν τω μεταξύ διάφοροι, ό χοντρός κι ο λιγνός, ο καλός, ο κακός κι ο άσχημος, και οι επτά είναι υπέροχοι, λέμε.
-Να μιλήσω στον αρχηγό σας; ρωτάω.
Βάζουν τα γέλια.
-Και τι είμαστε, ρε; μου λέει *ευγενικά* ένας τους, για να έχουμε αρχηγό; Ινδιάνοι;

Δεν απαντάω γιατί ΞΕΡΩ ότι δεν είναι. Ο μόνος Ινδιάνος που βλέπω είμαι εγώ.

Με αφήνουν ύστερα από λίγο λέγοντάς μου ότι θα πρέπει να τους πω ευχαριστώ που δεν με πάνε για εξακρίβωση. Ένας άλλος, μου λέει να μη φρικάρω αν με πα΄ρουν τηλέφωνο να επιβεβαιώσουν λέει ότι είμαι εγώ που ελέγχθηκα.
Μά'ιστα.

Ανεβαίνοντας τη Σίνα, συναντάω δυο ζευγάρια που περπατούν παιζογελώντας.
-Να σας βγάλω μια φωτογραφία; τους λέω χαμογελώντας.
-Τρελάθηκες; μου λέει το ένα αγόρι.
-Καλά... απαντάω. Θα με βγάλετε τότε εσείς μια;
Τα κορίτσια βάζουν τα γέλια.

Τους δίνω το κινητό μου.



ΥΓ.
Λίγες μέρες πριν, η Razzmatazz απειλήθηκε με σύλληψη (χα) από Δημοτικόμπατσους στην Ερμού, στις 12 το βράδυ, επειδή έκανε την (γυμνή) φωτογράφιση στο κορίτσι που μας πόζαρε για το εξώφυλλο του τριπλού mp3 cd των Kαπέλων Στα Φώτα (δες εξώφυλλο επάνω).

Razz, σε ευχαριστούμε... και για τα cdάκια και για τα εξωφυλλάκια και για όλα - όσα έκανες κι όσα θα κάνεις ακόμα (ξέρεις εσύ!)
;)

Mantalenoμούτς

Χτες - προχτές

Πήρα καινούριο κινητό.

Τραβάει και φωτογραφίες, όχι σαν το παλιό μου,
που το μόνο που έκανε ήταν να κουδουνίζει.

Αυτή την εποχή, ζω μέσα σε ένα κίτρινο υποβρύχιο.

Τα βλέπω όλα μέσα από ένα κίτρινο φινιστρίνι.

Και μη μου πεις ότι όλα αυτά είναι "λεπτομέρειες".

Γιατί εγώ έτσι τα βλέπω τα πράγματα.

***

Τι εννοείς "τα νέα μου";
Όταν δεν μου τηλεφωνείς, τραβάει και φωτογραφίες, σου λέω.
Αλήθεια.
Δες.
χικ

Actions notebook

{γιατί χάνονται στον αφρό των ημερών}

Μέχρι τις 31 Ιανουαρίου
Υπογράψτε δικτυακά τη διαμαρτυρία της Διεθνούς Φιλοζωικής Οργάνωσης OIPA (κλικ) εναντίον της νέας απόπειρας της Κορεατικής Κυβέρνησης να νομιμοποιήσει τη θανάτωση σκύλων για το κρέας τους

Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου
Γλέντι Μεταναστών από το Στέκι

lifoαναρρόφηση

O Jivass ανεβάζει κι άλλο το επίπεδο.

("πήδαγε, πήδαγε, πήδαγε πήδαγε τη μάντρα")

Blues for Bliss

Δυο mixed cds που μας τα ζήτησε η Bliss και επειδή δύσκολα χαλάμε χατήρι εδώ στο ΕλευθεροΣκοπευτο-μάγαζο, στρώθηκα δυο βράδυα να τα μοντάρω στο μίξερ της Mανταλένας.

Bliss, κοριτσάκι, ελπίζω να είναι όπως θα τα ήθελες - για μένα τουλάχιστον οι μουσικές αυτές ορίζουν σημαντικά το blues feeling, αν και δεν είναι πάντα από καθαρόαιμους blues artists.
Είναι όμως απερίσκεπτες σαν τον έρωτα και εξίσου ματωμένες. Γι' αυτό ακόμα κι όταν χαμογελούν, δείχνουν τα δόντια τους.


Βlues for Bliss {mix1}
70:32’ / 40 MB



1. Benny Carter - A Walking Thing - - - 6:02'
2. Sax Gordon - Waterbed Lou - - - 5:23'
3. Alex Schultz - Let's Start Again - - - 3:59'
4. Lady Bianca - Looking at my Man - - - 3:29'
5. Screaming Jay Hawkins - I Put A Spell On You - - - 2:27'
6. John Mayall - Dirty Water (live at his 80th birthday concert!) - - - 8:10'
7. Janis Ian - This Train - - - 2:46'
8. Cowboy Junkies - Hard To Explain (live) - - - 4:48'
9. Mary Gaulthier - Falling Out of Love - - - 5:59'
10. Stevie Ray Vaughn - Dirty Pool (live at Montreux Jazz Festival) - - - 8:15'
11. Ronnie Earl & the Broadcasters - Feel Like Goin' On - - - 6:40'
12. Eric Bibb - Walk the Walk - - - 3:42'
13. Tony Joe White & Shelby Lynne - Can't Go Back Home - - - 4:25'
14. Steve Ray Vaughn & Double Trouble - Little Wing (από πρόβα) - - - 6:50'




Βlues for Bliss {mix2}
66:47’ / 38 MB


1. Bruce Katz Band - For Cliff - - - 6:12'
2. Ben Harper - When It's Good - - - 3:03'
3. Jimmy King - Everybody Wants To Go To Heaven - - - 6:37'
4. Joan Osborne & the Holmes Brothers - Nobody's Fault But Mine (tribute to Sister Rosetta) - - - 4:04'
5. Roomful of Blues - Ocean of Tears - - - 3:01'
6. Keith Richards & Hubert Sumlin - Still a Fool - - - 5:25'
7. John Campell - Down In the Hole - - - 4:55'
8. James Solberg - Ballad of A Thin Man (B. Dylan cover) - - - 8:33'
9. Cassandra Wilson - Love is Blindness (U2 cover) - - - 4:53'
10. Bryan Ferry - The Only Face - - - 3:13'
11. Ronnie Earl & the Broadcasters - Double Trouble (το... γνωστό) - - - 10:41'
12. Charlie Musselwhite - Everybody Loves Me - - - 4:07'
13. Monti Amundson - Oh, Johny Why - - - 4:04'




PS.
Άστα να φορτώσουν πριν βάλεις να τα ακούσεις - δεξί κλικ στον τίτλο save target as

Ο Firefox είναι κομμουνιστικό προϊόν και έργο του σατανά

(κλικ στη φωτό)


Ουφ! Κι απορούσα γιατί το χρησιμοποιώ...


ΥΓ.
Είπα ότι ένα από τα features που με τρελαίνουν στο καινούριο blogger είναι το ότι μπορείς να βάλεις labels σε κάθε postάκιο;

Όχι ότι θα μου χρησιμεύσουν και ποτέ γιατί δεν θα εμφανίζονται πουθενά, έχω κρατήσει το παλιό MantalenoΤemplate - βαριέμαι να αλλάζω. Τόσο που σκέφτομαι ότι σε λίγο καιρό, το look του blog μου θα είναι τόσο ξεπερασμένο και ντεμοντέ, που θα μπορώ να λέω ότι είναι vintage.
χιιι

καλημέρα
:D

Πρέπει να μάθεις να ζεις χωρίς πρότυπα

...είναι δύσκολο, αλλά και συναρπαστικό.

(Navis, Nature Humaine, 2007)

Το MantalenoParty της λίφο

Ανοικτή επιστολή προς το party της λίφο

“Ελεεινή και η σελίδα της ας πούμε μπλόγκερ Μανταλένα Παριανός, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει, αλλά καλύτερα να πήγαινε να πνιγεί με τα Ελληνικά που γράφει και τα συμπλέγματα που σέρνει (και με την άλλη, πιό επιφανή περσόνα της, ακόμα χειρότερος είναι)”

(από τη στήλη Love – Hate Company της τζάμπα press εβδομαδιαίας εφημερίδος LastIN FisrtOut – κάτι σαν ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα)

==============================================


Χμ, χμ και χμ.
Όλα καλά με το Ιντερνετάκι. Αυτό που δεν αναφέρει το εδάφιο που μου κοπυπαστάρησαν (με παρακολουθείς ανώνυμε συντάκτη της λίφο ή είναι πολύ χάλια και αυτό το ελλήνικος μου;),
λοιπόοοον, αυτό που δεν αναφέρεται σε αυτό το εδάφιο, είναι πως ο ανώνυμος συντάκτης με έχει τοποθετήσει πολύ υψηλά βρε παιδί μου. Δεύτερη είδησις είμαι στα κουτσομπολιά του Τύπου, αμέσως μετά τον Χατζηνικολάου.

Με κολακεύει ιδιαιτέρως, που ο Νίκος (sic) αισθάνεται την καυτή μου ανάσα στην πλάτη του (your sexy back, Nikos), και μου εύχομαι και εις ανώτερα, ειδικά τώρα που όπως ακούγεται θα φύγει εκείνος από την Gkanza town και θα αναλάβω εγώ με το 1/10 του μισθού του, που για τα Mantalenoδεδομένα είναι διαστημικό ποσό.

***

Και ερχόμαστε στο κυρίως θέμα. Στα ευχάριστα!

===============================

«Ελεεινή και η σελίδα της ας πούμε μπλόγκερ Μανταλένα Παριανός»

Σιγά βρε παλικάρι μου, και μας πήρες απ’ τα μούτρα με το καλημέρα. ΠΟΣΟ ελεεινή; Δεν διαφωνούμε επί της ουσίας, αλλά βάλε κι ένα ελεεινόμετρο να ξέρουμε πάνω κάτω.

-Πιο ελεεινή από το να ξεκατινιάζεσαι με αντίπαλο εκδότη μέσα από την εφημερίδα στην οποία γράφεις μια φορά την βδομάδα και μετά να συνεργάζεσαι μαζί του;
12 points

-Πιο ελεεινό από το να κάνεις εκκλήσεις σε νέα παιδιά με αεροκοπανοχορταστικά (still following me, no?) «ότι ξέρεις είναι λάθος» και εσύ να πληρώνεις 15 ευρώ το ποτό «στην πιο όμορφη ταράτσα της Αθήνας»;
12 points, λέμε (δεν πάει πιο πάνω, ρετιρέ είναι στο Χίλτον)

===============================

Είμαι «ας πούμε blogger»

Mα όχι. Πώς. Ψιτ. Λέμε. Πείτε πείτε. Ω, μα πείτε εσείς που στα λυνξ σας είχατε τη Μαντόννα Φλωράκι.
Αναμένω. Όχι τίποτις different, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω. Αν ήξερα τι είναι αυτοί οι bloggers, θα τους προσλάμβανα κι εγώ να me γράφουν free στο press μου.


===============================

«που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει»

Ε, όχι κι όλα - όχι κιόλα. Σσσ. Τα παραλέτε. Και me κολακεύετε.
Εγώ δεν έχω αρχείο από HaraKiri να σκανάρω κάθε βδομάδα όπως εσείς. Αφήστε που και να είχα, μάλλον θα ντρεπόμουνα να το κάνω. Αυτή είναι ΠΟΛΥ προχωρημένη δημοσιογραφία.


===============================



«αλλά καλύτερα να πήγαινε να πνιγεί με τα Ελληνικά που γράφει»

Κατανοώ ότι κάποια στιγμή τελειώνουν τα επιχειρήματα, αλλά μπορούσατε να γίνετε πιο συγκεκριμένος (κι ας τρώγατε λίγο χώρο από τον ΧατζηΝικολάου).
Κατ’αρχάς, να πάω να πνιγώ α-πο-κλεί-ε-ται, κύριε -θα σας λέω στην τύχη- Στάθη.
Ως Παριανάκι ξέρω κολύμπι, να ψαρεύω με καθετή, με καθετήρα, μη σας πω και με κάθε τι.
Έχω δοκιμάσει να αυτοκτονήσω μια φορά με πνιγμό, αλλά δεν τα κατάφερα. Μετά δοκίμασα να αυτοκτονήσω διαβάζοντας λίφο – μη σας πω ότι με πρόλαβαν την τελευταία στιγμή.

===============================


«και τα συμπλέγματα που σέρνει (και με την άλλη, πιό επιφανή περσόνα της, ακόμα χειρότερος είναι)»

Α! Εδώ κάνατε διάνα, διάνε. Να σας τα απαριθμήσω κιόλα. Σσσσς.
Δεν είναι πολλά. Τρία είναι.

Σύμπλεγμα διπλής προσωπικότητας
Α! Eδώ θα τα χαλάσουμε. Γιατί γράφετε ότι «και με την άλλη, πιό επιφανή περσόνα της, ακόμα χειρότερος είναι», ενώ είναι πανbloggίως γνωστό πως α) πιο επιφανής από τον Sum είμαι ΕΓΩ και επιπλέον β) πως όταν είμαι καλή είμαι πολύ καλή, όταν είμαι κακή, είμαι ακόμα καλύτερη». Συνεπώς το «χειρότερος» είναι μάλλον κομπλιμέντο ήσσονος σημασίας για μένα. E! Μπορείτε και καλύτερα.

Σύμπλεγμα Μονίμου Θύματος
Κανείς δεν μ’ αγαπά, όλοι με παρεξηγούν και μου θυμώνουν. Και όλοι έχουν απαιτήσεις από εμένα χωρίς να μου επιτρέπουν να έχω κι εγώ απ’ αυτούς. Να με γαμήσει ο Summertime, αν λεώ ψέματα.

Σύμπλεγμα Πλανόδιας Θερμοφόρας
Έχω την τάση να επιθυμώ να ζεστάνω τις ψυχές των τριγύρω μου. Με μουσικές, ποτά και χαμόγελα. Αν δε, είναι και ζουμερά γκομενάκια, τους οδηγώ μέχρι το πολυτελές στρώμα που έχω εγκαταστήσει στο πάτωμα μου, αφήνοντας έξω από την πόρτα τα ρουχαλάκια μου, τις πολλές κουβέντες και τις μουσικές με πολλά synthesisers.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας
και συγνώμη αν σας ζάλισα τα lifo.

Το Μανταλενάκι σας
μια 'ας πούμε blogger'

Blogοσφαιρκό πόρισμα - o Μακ και οι άλλοι

Στην παραπάνω φωτό, βλέπουμε ένα παράδειγμα της αλάνθαστης επιστημονικής μεθόδου εξαγωγής συμπερασμάτων Μακ Μάνους.

"Έλα", μου είπαν "παρα πα παμ παμ"... ΚΑι ΠΕΣ ΜΑΣ:
1. ποιος είσαι
2. τι επαγγέλεσαι
3. ηλικία
4. φύλο
5. χρώμα ματιών
6. ti ckata θες στα μέρη μας
7. γιατί έπρεπε σώνει και καλά να μας κάνεις να ζήλέψουμε


Και που 'σαι. Εμείς θα μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε για σένα - ανυπόστατο ή όχι - ΧΩΡΙΣ να λογοδοτούμε ποτέ ή να σου δώσουμε εξήγηση κι εσύ δεν θα μπορείς να μας κάνεις ούτε κριτική, σύμφωνοι;

***

Όλη η ιστορία, δεν είναι παρά μια μεθόδευση (κλικ μετά) του συμπλεγματικού σκωτσέζου, ο οποίος αντί να εκτιμήσει το γεγονός ότι ποτέ δεν χαρίστηκα σε κανέναν -ούτε στον Μαύρο Γάτο ούτε στον Ουλό ούτε σε 'κείνον στο φινάλε- διότι το τελευταίο που με ενδιαφέρει είναι η όποια *δικτυακή υστεροφημία* μου εις βάρος της ελευθερίας μου να λέω αυτό που βλέπω και πιστεύω,
βρήκε να πει πως κατόπιν δημοσίευσης της στήλης μου στο Άρθρο της Κυριακής "παίρνω την εκδίκηση μου" και λοιπές φαντασιοπληξίες.

Προφανώς κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, και προφανώς έχοντας άξιους συμπαραστάτες όσους έχει κατά καιρούς εξαπατήσει με το εύθραστο στυλάκι του αριστερού αγωνιστή αλλά ανίκανου να κάνει ουσιαστικό διάλογο (σας ξέρω μάκαρε, κι εγώ στον ΡΦ ήμουν, καημένε - δυο πάνκηδες κι ένας μαστούρης ήμασταν. Α! Αλλά υπήρχε πάντα σχεδόν κι ένα κακομαθημένο από τα ΒΠ που σκότωνε την ανία του... μην ήσουν εσύ, γέιτονα;)

Το να μετράς τα νουμεράκια σου στη wordpress και να καγχάζεις κιόλας γι' αυτό -και να μη σε κράζει κανένας που κάθεσαι κοτζάμ άντρας και ασχολείσαι με μλκίες, αλλά όλοι να λένε "α, ο Μακ είναι ένα μεγάλο παιδί," που "δεν μεγάλωσε ποτέ" , "αυθόρμητος", "αυθεντικός" ... είναι cool.
Άντε και τo πιστεψα ότι το να περνάς παιδικές ασθένειες όπως ο big Mac στην ηλικία του, είναι cool.
Το να λες όμως οτι "ο δείνα είναι ελέφαντας" και να μην προσκομίζεις ΟΥΤΕ ΕΝΑ επιχείρημα γι' αυτό, είναι cool επίσης;

Ή θα πρέπει ΚΑΙ ΑΥΤΟ να το δικαιολογήσουμε, επειδή "το παιδί πληγώθηκε που η Μανταλένα δεν ήταν τελικά κοριτσάκι";
Αύριο μπορεί να πληγωθεί που δεν του έκατσε να γνωρίσει τη Cindy Crawford όταν ήταν νέα και αντιμεθαύριο που δεν επέλεξαν εκείνον για παραγωγό στον rock fm, και παραμεθαύριο που δεν τον ζήτησε κανείς για να γράφει στήλη στο Άρθρο, στο lifo, στο E, στο MAX, και στo Mojo...
ο κατάλογος της ματαίωσης είναι ατέλειωτος και έχουμε ακόμη να δούμε πολλά.

{H Mantalena και οι Άλλοι, τσίχλες σε καμβά, 2007}

Φίλοι αυτού του αδίστακτου κουτσομπόλη, συμπληρώστε τη φόρμα συμμετοχής παρακάτω.
Bic Mac wants You
to participate to his holy war
against everything

-Summertime

sniper, proud member of this fuckin' blog and blog-o-sphere

.

Ουκ γαμήσεις τη γυναίκα του αδελφού σου, λέμε

Από ενημερωτικό φυλλάδιο για το Aids στo ισλαμικό Σουδάν.
(κλικ στη φωτό - για να διαβάσεις ομορφιές)

Και για να καταλάβω - έχουν οι Σουδανοί ανοιχτούς λογαριασμούς με την Ουγκάντα και την αναφέρουν στο τέλος; (όχι τπτ άλλο, αλλά δεν ευκαιρώ να διακόπτω διαρκώς τις σεξουαλικές ενασχολήσεις μου για να μπαίνω στο wikipedia).

Τρέμω λέμε


ΥΓ.
Ο πλανήτης πάντως δεν πάει καλά. Λίγο το φαινόμενο του θερμοκηπίου, λίγο το Άρθρο που στεναχώρησε όσους περίμεναν απ' αυτό να αλλάξει το τοπίο του Τύπου στην Ελλάδα, λίγο αυτό το φυλλάδιο με το Aids... με έχουν κάνει φετούλες, την έρμη.
Το μόνο καλό, με όλο αυτό το Θερμοκήπιο και το φαινόμενάκι του, είναι ότι μέχρι να πνιγούμε από τους πάγους που λιώνουν με ταχύτητα παγωτού τον Αύγουστο, θα βρίσκουμε φράουλες εκτός εποχής. Και φτηνές. Σήμερα στη λαϊκή, τις ψώνισα 4 ευρώ.

νιαμ

.

CROSSPOST THIS

Please crosspost!
Διαδώστε το

Υπογράψτε δικτυακά τη διαμαρτυρία αυτή της Διεθνούς Φιλοζωικής Οργάνωσης OIPA (κλικ) εναντίον της νέας απόπειρας της Κορεατικής Κυβέρνησης να νομιμοποιήσει τη θανάτωση σκύλων για το κρέας τους
- χρειάζονται τουλάχιστον 10.000 υπογραφές

Please sign this petition to help the dogs in Korea !
OIPA NEEDS AT LEAST 10.000 SIGNATURES


Φωτογραφίες θα βρείτε στα παρακάτω λυνξ
(δεν τις κάνω upload για λόγους ευνόητους)

2 PHOTOS of these poor dogs on their way to be slaughtered
http://animals.or.kr/en/images/mor_dmj.jpg
http://animals.or.kr/en/images/dog2.jpg

CROSSPOST = CROSSPOST = CROSSPOST = CROSSPOST =

Postitute #1 - To Sex α λα Ιαπωνικά

Mετά το το τρανζίστορ, το καραόκε και το ταμαγκότσι, κατά την προσφιλή τους συνήθεια να μεταμορφωνουν τα πάντα σε προϊόντα βιομηχανίας, οι Ιάπωνες εισβάλλουν στο sex-commerce.

Η Ιαπωνία είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου οι επιχειρηματίες μπορούν να διαβάζουν πορνογραφικά manga comics στο μετρό, χωρίς να τους βγάζεις τη γλώσσα κοροϊδευτικά. Το μέρος όπου οι μετρήσεις δείχνουν ότι μια στις τρεις εργαζόμενες γυναίκες έχει δεχθεί τουλάχιστον μια φορά σεξουαλική επίθεση στον εργασιακό της χώρο. Tην περασμένη χρονιά σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ιντερπόλ, υπολογίστηκε ότι το 80% της παιδικής πορνείας που διακινείται παγκοσμίως μέσω Ίντερνετ, προέρχεται από την Ιαπωνία.

Big in Japan
Στην εγχώρια ιαπωνική ερωτική αγορά πάντως, το sex με ανήλικες μαθήτριες ονομάζεται enjo kosai και σημαίνει «ανταλλαγή» μια και οι έφηβες μικροσκοπικές γιαπωνέζες χάρη σε αυτό εξασφαλίζουν τα προς το ζειν. Πώς; Είτε με ένα γρήγορο πέρασμα από τα love hotels στα οποία συχνάζει όλη η νομενκλατούρα νοικιάζοντας δωμάτια με την ώρα, είτε πουλώντας τα (μεταχειρισμένα) κυλοτάκια τους στα sex shops του Tokyo (τσιριμπλιάξ).
Την ίδια στιγμή, η ιαπωνική κοινωνία, δεν φαίνεται να ενοχλείται και τόσο. Στους δρόμους υπάρχουν παντού αυτόματα μηχανήματα απ’ τα οποία μπορεί οποιοσδήποτε να προμηθευτεί όχι προφυλακτικά ή τσιγάρα, αλλά sex toys, δονητές και κάθε είδους dildos, ενώ το παραδοσιακό σαδομαζοχιστικό bondage με πρακτικές που θα έκαναν κάθε Δυτικό να θέλει να αδειάσει το στομάχι του, εκεί χαίρει καλλιτεχνικής αναγνώρισης.
Ακόμη και η πιο «αρτίστικη» δουλειά καλλιτεχνών όπως ο Nobuyishi Araki θα ήταν ικανή να στείλει το δημιουργό της στα κάτεργα αν αυτός δικαζόταν σε οποιοδήποτε δικαστήριο του πολιτισμένου κόσμου. Το bondage και ο βιασμός αποτελούν σταθερή αξία στην ιαπωνική πορνογραφία και τα sex clubs.




SouGamoToMagazaki
Επιπλέον, σε αντίθεση με την εξαθλίωση της πορνείας στις γειτονικές τους χώρες (Φιλιππίνες, Ταϋλάνδη), οι Ιάπωνες έχουν καταφέρει να εντάξουν το sex-commerce τους σε ένα πλαίσιο καλοπέρασης που το κατατάσσει στα είδη πολυτελείας.
Μιλάμε για Blow Job μπαράκια όπου 20χρονες Γιαπωνέζες κάνουν στοματικό έρωτα στους θαμώνες με το καλημέρα, home delivery αγοραίου έρωτα όπου το κορίτσι έρχεται συσκευασμένο μέσα σε ένα πολυτελές κουτί για να μην έχουν να λένε οι γείτονες (τα κορίτσια βεβαίως παραπονιούνται συχνά), αλλά και kinky δραστηριότητες για κάθε είδους διαστροφή: το chikan densha είναι μια απ’ αυτές και απευθύνεται σε όσους τη βρίσκουν να τρίβονται πάνω σε γυναίκες μέσα στο μετρό (μη σου μπαίνουν ιδέες κύριε μου, γιατί κυκλοφορώ με σιδηρογροθιά).

Lust but not least
Tα περίφημα Soaplands (κάτι σαν health spas με σεξουαλικό προσανατολισμό, οέο) αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο και εφευρέτες τους είναι οι Ιάπωνες, συγκεκριμένα οι κάτοικοι του Τόκυο, όπου μετά τον Β’ Πακόσμιο πολλές οικογένειες αναγκάζονταν να συνωστίζονται σε ένα περιορισμένο χώρο δυο και τρεις μαζί (και σήμερα εξακολουθεί να συμβαίνει, αλλά εξ αιτίας του υπερπληθυσμού και της αμείλικτης παράδοσής τους).
Στα ευαγή αυτά σεξουαλικά ιδρύματα όπου συχνάζει όλη η καλή κοινωνία της Ιαπωνίας και δύσκολα παρεσειφρύουν Δυτικοί ταξιδιώτες, μπορεί κανείς να διαλέξει πλήρη ερωτικά μενού - μεταμφιεσμένα με τίτλους όπως bodii arai (body wash), Nirinsha (δυο ρόδες) κ.ά. Στα μενού αυτά σου προσφέρονται έναντι αδράς αμοιβής σεξουαλικές υπηρεσίες τόσο τολμηρές, που θα έκαναν ακόμη και πορνοστάρ να ασπαστεί το καθεστώς των Ταλιμπάν…

MantalenoQUIZ
Βρείτε τις διαφορές.

Η Αμερική στα ‘70s
Η Patti Smith και ο Robert Mapplethorpe στη Nέα Υόρκη.

Η Eλλάδα στα ‘70s
Η Λούσυ και ο Βάγγος στην εξωτική μπουάτ
«Ο Τελευταίος Των Μαοϊκών».

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
Είναι πανδύσκολο το quiz το ξέρω, αλλά είμαι δύσκολη κι εγώ. Γι’ αυτό θα χαρίσω δύσκολα δυο cdάκια μου από Busta Rhymes «Τhe Big Bang» και από Therapy? τo «Ηigh Anxiety» σε δυο από εσάς που θα μου στείλετε τις πιο ευφάνταστες διαφορές στο mail: mantalena@gmail.com
Aν πάλι είστε περισσότεροι ή γουσταρίζετε πιο lounge καταστάσεις, έχω κι άλλα cd και dvd να δώσω – αναρχικιά είμαι, ότι θέλω κάνω (sic, λέμε).

--------------------------------------------------------

*Δημοσιεύθηκε στο "Άρθρο της Κυριακής" στις 21-1-07

YΓ.
Ευχαριστώ τον Motorcycle Boy που μου βάφτισε τον τίτλο της Mantalenoστήλης: "Postitute". Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ τίποτα καλύτερο απ' αυτό.
~ μουτς, λέμε

Malaise de l' orange

Ξεφλούδισες το Είναι μου, love.

lol

Μια πορτοκαλαδίτσα το πρωί είναι πάντα θρεπτική - δεν σημαίνει όμως κι ότι θα πάει καλά η εβδομάδα.



χικ

Γλέντι αλληλεγγύης

Home is where the heart is? Ίσως. Ναι. Σίγουρα ναι. Δεν ξέρω, λέμε!
Αυτό που ξέρω, είναι ότι μετά τους Χιλιανούς Napalé που έπαιξαν εκείνη την Κυριακή στις 14/1 στα Εξάρχεια,
την Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου το Στέκι Μεταναστών στα Εξάρχεια οργανώνει Γλέντι Αλληλεγγύης με πολύ και καλό κόσμο.

Κατ' αρχάς τον Θανάση Παπακωσταντίνου που κατεβαίνει στα μέρη μας μόνο όταν έχει σοβαρό και καλό λόγο, και μαζί του θα έχει τη Μάρθα Φριντζήλα και τη γνωστή ομάδα μουσικών του, και δυο πολυφωνικά συγκροτήματα από τα Βαλκάνια.
Τους Αλβανούς Lot Kurbeti (το όνομά τους σημαίνει "δάκρυα μεταναστών" μαθαίνω) και τους Rodama από τη Βουλγαρία.

***

Σημειωτέον, ότι το γλέντι αυτή τη φορά δεν θα γίνει στο Στέκι στον πεζόδρομο της Τσαμαδού 13 όπως με τους Napalé, αλλά στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ελληνικός Κόσμος», Πειραιώς 254.
Η φάση αρχίζει στις 20:00 και η είσοδος είναι 10 ευρώ.
Για να ξέρεις κιόλας, τα έσοδα θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση του Στεκιού.
Όπου το Στέκι δεν είναι ένα εμπορικό στέκι κύριε μου, αλλά ένα πολιτικό και ακτιβίστικο νησάκι στο πέλαγος της απάθειας και του εγωκεντρισμού που χαρακτηρίζουν όχι μόνο τους Ελληναράδες της φυλής μας, αλλά και πολλούς μετανάστες που ζουν στη χώρα μας.

ψιτ

Art or porn?

Ένα παλιό καλό τεστάκι στον Guardian αναρωτιέται αν οι εικονίτσες του που βλέπεις σε αυτό το porn quiz (λυνκ)
προέρχονται απο πορνοταινίες εποχής ή όχι.


Λες να είναι απλώς ζήτημα, χμ, φωτισμού;

Άσε που στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε...
μπορεί και να είναι ART porn.


Όταν είμαι καλή είμαι πολύ καλή τελικά...
Στο Guardianοτεστάκι έβγαλα 7 στα 10
Η εξήγηση του μηχανηματάκιου όμως, ομολογώ ότι με ξάφνιασε:

***

«You scored 7 out of a possible 10

There are two explanations for how you've done so well.
1: You're a devotee of great cinematic art, and recognise key moments in film history when you see them.
2: You have a huge stash of vintage porn.»

>> Ούτε το ένα ούτε το άλλο δεν συμβαίνουν φυσικά όπως γνωματεύει το τεστάκιο.
Έχω απλώς ακαταμάχητη αισθητική η ρουφιάνα.


ΥΓ.
Πατάω γρήγορα το publish post, για να μη μου δώσω χρόνο να σκεφτώ τι έγραψα

Update
Κάτι ενδιαφέρον γράφει και ο Unique Fish εδώ

SeXtra Small

Εμ, αφού μου τον τσαντίσατε. Κάθισε κι έγραψε.

The new Summertime Story is entitled
SeXtra Small

Πρωινός καφές

Άντε. Παλουκώσου και λέγε, Summάκιο! Που χάθηκες;



Ώχου, ρε Mαντλέν. Που να χαθώ; Όπως τα ξέρεις. Δουλειές δεν υπάρχουν και πρέπει να τις κυνηγάς. Δεν είναι κι εύκολο στις μέρες μας.


Η ανεργία είναι το μέλλον, βρε κουτέ. Μείνε άνεργος και θα δεις. Λούσου με Μούλτρεξ και θα δεις. Συνέχισε να κοιτάζεις τα βυζάκια μου και θα δεις.


Ε, ρίξε κι εσύ κάτι πάνω σου. Πρωί είναι, θα κρυώσεις. Με καλείς στο Mantalenόσπιτο για καφέ και μου τριγυρνάς μόνο με τις χνούδινες παντόφλες και το see-through νυχτικό.

Ναι αλλά από κάτω φοράω το μποξεράκι σου.



Το βλέπω. Σαν τον Λυμπερόπουλο με νυχτικό είσαι.



Τι είναι το λυμπερόπουλο, Sum;



Άστο καλύτερα.



Πόση ζάχαρη θες;



Μια μυτούλα.




Μυτούλα σαν τη δική μου ή σαν τη δική σου; Χιιι



Σε παρακαλώ, μην αρχίζεις τις σάχλες από τόσο νωρίς. Μια χαρά ήμουν στο στούντιο. Και μια χαρά το έχουμε οργανώσει – έχει τα πάντα. Από πάγκο γυμναστικής, μέχρι μπαράκι και από ατελιέ ζωγραφικής (της Γ.) μέχρι κρεβατοκάμαρα. Είναι αχανές και το έχουμε χωρίσει σε χώρους με παλιά παντζούρια που μαζέψαμε από τα σκουπίδια, τα οποία τα έχουμε βάψει σε διάφορα χρώματα και τα χρησιμοποιούμε ως παραβάν. Αν θες μπορείς να μετακομίσεις κι εσύ μαζί μας εκεί. Είναι πολύ μεγάλο, λέμε.

Καλά, κι αν θέλω να παίξω με κάποιον στο κρεβατάκι μου και οι φίλοι σου παραδίπλα ηχογραφούν φωνές, τι γίνεται;


Ψυχεδέλεια.



Τι εννοείς;





Ε… ότι μπορεί να ηχογραφήσουν και τις δικές σου φωνές.



Θα αστειεύεσαι!



Τσκ.




Δεν μπορεί να το εννοείς αυτό, Sum. Δηλαδή, θα πηδιέμαι εγώ πίσω απ’ το παντζουράκι μου και η ρεμπετω-φίλη σου παραδίπλα θα ψέλνει «κάθεεεε βράδυ, τόσο λυπημένη, κάαααθε βράδυ βαθειά συλλλλογισμένηηη»;

…



Μίλα, ρε κάθαρμα της μπλογκοκενωνίας!



Μπορεί, ρε Μαντλέν, μπορεί.




Τι «μπορεί», βρε ηδονοβλεψία; Για να μη σου πω ότι, σύμφωνα με τη λογική σου, ακόμη κι αν τα πυκνωτικά σου μικρόφωνα δεν πιάσουν τα αναστεναγματάκια μου επειδή ίσως τύχει να βγάζω τα μάτια μου μακριά από το recording area (μ’ αρέσει που το συζητάω κιόλας!), ο οποιοσδήποτε θα μπορεί να έρθει να με πάρει μάτι πίσω απ’ τις γρίλλιες του παντζουρακίου… Ρε ασύστολε τύπε, ούτε στις σχολικές καταλήψεις δεν γίνονται αυτά!

Τα παραλές, μωρέ. Πέντε άνθρωποι θα είμαστε όλοι κι όλες.



Αχά. Μπορώ να μάθω παρακαλώ ποιοι θα μένουν στο κοινόβιο;



Δεν είναι κοινόβιο. Δεν θα μένει όποιος κι όποιος.



Λέγε ποιοι θα είναι, να σου πω αν είναι όποιος κι όποιος.



Κατ’ αρχάς, εσύ κι εγώ.



Χμ, χμ. Συνέχισε.



Η Γ., η ζωγράφος.




Και χμ. Και ο γκόμενός της φαντάζομαι.



Δεν έχει πια.




Γιατί; Τι απέγινε εκείνος o καλός τυπάκος που έβγαινε να τη μαζέψει από τη στέγη όταν της την έδινε και ανέβαινε να παίξει βιολί; Ρε Sum, σοβαρολογείς ότι θα με βάλεις να συγκατοικήσω με την τρελή; Αυτή είναι θεόμουρλη, λέμε.

Είναι καλό παιδί, όμως. Και ακίνδυνη.



Ακίνδυνο το λες εσύ, το να πρέπει να την κυνηγάμε μη φουντάρει από τα κεραμίδια; Ή το πώς παίζει βιολί; Όλη μέρα με ωτοασπίδες θα είμαι.


Υπερβάλλεις. Παίζει πολύ καλύτερα πια. Και δεν ανεβαίνει στη στέγη και τόσο συχνά. Άσε που μπορούμε να ζητήσουμε από τη σπιτονοικοκυρά να κλειδώνει την πόρτα στην ταράτσα. Ορίστε. No problemo.

Άλλος;



Εε… θα είναι άλλα δυο άτομάκια. Ένα ζευγάρι για την ακρίβεια, ο Τ. και η Ε.



Μιζέρια μου κάνει.



Γιατί;





Γιατί τους ξέρω, ρε συ. Αυτοί θέλουν να είναι όλα πάντα τακτοποιημένα, να πληρώνουμε το νοίκι στην ώρα του, να βρίσκουν πάντα το μπάνιο ελεύθερο, το σπίτι σφουγγαρισμένο, τα cd στις θήκες τους, τα παπούτσια πάντα το ένα δίπλα στο…

Κόφτο!



Ψέματα είναι; Διερωτώμαι, δηλαδή.



Ε, χρειάζονται και δυο λογικοί άνθρωποι εκεί μέσα.



Ναι, αλλά θα τους καταπιέσουμε. Θυμάσαι σε εκείνες τις διακοπές στη Νάξο; Όλα τα σνομπάριζαν. Εκτός από τις παρτούζες.


Λίγο το ‘χεις;



Ε, τους βαριέμαι. Εγώ θέλω να κυκλοφορώ ξυπόλητη με την κούπα μου στο χέρι και να πηγαίνω από το studio στο ατελιέ της Γιάννας και από το «δωματιάκι» που θα φτιάξω, να πετάγομαι στο μπάνιο με το I-pod στ’ ακουστικά και να ανάβω τα κεριά μου. Στο προγράφω: αν μου μιλήσει ο Τ., να μαζευτώ ή να μαζέψω τίποτα στο loft, θα του πετάξω την κούπα στα μούτρα.

Πολύ τη δύσκολη κάνεις, ρε Μαντλέν. Και μου κάνεις και τη ζωή δύσκολη. Άκου λοιπόν: ούτε ρεμπέτικα θα γράφουμε στο home studio, αλλά φευγάτες ψυχεδελικές εμπνεύσεις μας – αν θες πάρε κι εσύ το φλάουτό σου και έλα να φυσήξεις καμιά νότα, ούτε η Γ. είναι καμία τρελή – πιο πολύ ίσως σε ενοχλεί η μυρωδιά απ’ τις τέμπερες παρά όταν θα μελετάει βιολί (άσε που το loft είναι 300 τετραγωνικά) και όσο για το ζευγαράκι μας, είναι φίλοι παλιοί, καλοί και δοκιμασμένοι – if you get my point. Δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνεις τόσο ζήτημα.

Θέλω να επισκεφθώ το χώρο πρώτα, πριν πω το ναι.



Σιγά ρε ΜantalenoΚλουζώ που θες «να επισκεφθείς και το χώρο». Αφού θα σ’ αρέσει!


Ξέρω, ξέρω… «Κι αν δεν μ’ αρέσει ντύνομαι και φεύγω».



Μμμμ… Ωραίο καφέ, έφτιαξες.



Άσε τις μαλαγανιές. Αν δεν μ’ αρέσει θα στο πω αμέσως.



Εννοείται. Δεν σου κρύβω πάντως ότι εμένα άλλο με ανησυχεί.



Τι;



Τι θα κάνεις αν ΌΝΤΩΣ τύχει να σ’ αρέσει. Τη γαμήσαμε.



Ε, τώρα γίνεσαι κακός.



Είμαι κακός.




Εννοώ… τι μπορεί να ενοχλώ δηλαδή; Είμαι αξιαγάπητη, όπως έχεις πει. Είμαι… εε… αξιαγάπητη – το ξανάπα;


Άσε ρε Μαντλέν. Είσαι hard to handle.



Γιατί το λες αυτό; Διερωτώμαι, δηλαδή.



…





Υπάρχει περίπτωση σα να λέμε, ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΘΕΛΟΥΝ τα παιδιά να μετακομίσω μαζί σας;


Εε, δεν ξέρω. Ίσως.



ΤΩΡΑ αστειεύεσαι. Αυτό που λες, δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι! Θα τα σπάσω όλα.


Εε! Τι σ’ έπιασε; Που πας;



Μέσα. Αρχίζω να πακετάρω. Μετακομίζω μαζί σας ΑΥΡΙΟ κιόλας.




Μα, δεν περιμένεις να τους το πω πρώτα; Δεν τους το έχω συζητήσει ακόμη. Το μόνο που ξέρουμε είναι πως χρειαζόμαστε ακόμη έναν συγκάτοικο…


Πάρε τους να τους το πεις. Βρήκατε συγκάτοικο.



Ρε, Μανταλούδι μου γλυκό, κάτσε λίγο. Μην παίρνεις φωτιά έτσι.



Τέλειωσε η συζήτηση! Πάω να αλλάξω και να κλείσω φορτηγό για τη μετακόμιση.



Άσε με να τους το πω τουλάχιστον πρώτα.



Πάρε τους τώρα, λέμε. Το τηλέφωνο είναι μέσα στο φούρνο.



Στο φούρνο; Τι κάνει εκεί;




Αντήχηση, Sum, αντήχηση. Για να το ακούω καλύτερα.