Μεμονωμένο Επεισόδιο το Mantalenoσφράγισμα (Η Χώρα)
Φαινόμενα απομόνωσης είς την νέαν και ξενόφερτος τάσην των mblogs (Η Εστία)
Μετά τη Lehman Brothers και τη Northern Rock η κρίση χτυπά και τη Mantalena-Parianos (Άρθρο του James Prescot, δημοσιογράφου του BBC στην Καθημερινή)
Που ξεφάντωσε η Mantalena μετά το λουκέτο; (Hello)
14 Blog που θα μας λείψουν αφάνταστα αυτό το χειμώνα. (Lifo)
Mantalena-Parianos, Γυμνή αλήθεια (H mantalena κατεβάζει τους διακόπτες στο blog της και ανεβάζει τα ρολά για τα μάτια σας μόνο!!!). (MAX Φεβρουαρίου)
Σε εφαρμογή το σχέδιο του διευθηντή της CIA Patrick Flashbowersvich. Πέσανε τα πρώτα κεφάλια (Ο Ριζοσπάστης)
Που πάς ρε Mantalena? Είναι λόγοι αυτοί για να τα βροντήξεις;
Μήπως προσπαθείς να εφαρμόσεις αυστηρά ένα δικό σου κανόνα που λέει οτι το Blog πρέπει να ασχολείται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ με συγκεκριμένη θεματολογία;
Πήγαινε μια βόλτα, τράβα καμιά φωτογραφία, γράψε κάτι διαφορετικό, κάτι mantaleniko (χρυσές εποχές 2006-2007) ανάμεσα στη μαυρίλα, έτσι για αντίθεση...
Τέλος πάντων, Ελεύθερος Σκοπευτής είσαι...θα τη βρείς την άκρη.
Όντως μαζεύτηκαν πολλά Μανταλένα (και πάντα θα είναι πολλά)... Καλή δύναμη για τη συνέχεια και το πρότζεκτ σου για το οποίο ελπίζω να ακούσουμε κάποτε. take care :-)
ΥΓ Motorcycle Boy μακάρι να επαληθευτείς για τα της επιστροφής...
ΑΑ >> "το Blog πρέπει να ασχολείται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ με συγκεκριμένη θεματολογία"
Όχι δα!
Εξάλλου και φωτογραφίες τραβηξα και ταξίδια επόμενα ετοιμάζω. Αλλά να... δεν κεφάρω πια. Από τότε που επιστρέψαμε από την Ασία, έχουμε πέσει σε κατάθλιψη αμφότεροι με όσα βλέπουμε να συμβαίνουν σε αυτό το κομματάκι γης που μας έλαχε να ζούμε.
Αν έγραφα αυτά που σκεφτομαι, θα ψυχοπλακωνα κι άλλους και δεν ωφελεί.
ΠΑΠ - ΝΤχ >> Ποιος τους γαμεί κι αυτούς.
ΧΟΜΟ ΛΙΟΥΝΤΕΝΣ >> Κοντά έπεσες!
ΜΠΑΡΜΠΑΜΠΑΜΠΑ >> Θενξ φίλε. Θα δείξει αν αξίξει το ό,τιδήποτε. Για την ώρα, όλα φαντάζουν μάταια τη στιγμή που ο κόσμος σκοτώνεται. Υπάρχουν τόσα άλλα για τα οποία αξίζει να αφιερώνει κανε΄ςι χρόνο, που το ξεφάλι μυο βαράει τιλτ κάθε που σκέφτομαι ότι δεν προλαβαίνω.
FADE >> Λυνκ δεν θα αφήσω, γιατί δεν θέλω followers.
Ρε παιδιά, όλοι μπορεί κάποιες περιόδους να μην έχουμε χρόνο, ή διάθεση να μπλογκάρουμε, με αποτέλεσμα να βγάζουμε ένα δημοσίευμα το μήνα, ή το δίμηνο, αλλά δεν το αφήνουμε το μπλογκ μας!
Ψάχνω την καλή μου διάθεση ρε συ. Αλλά είναι δύσκολο να έχεις καλή διάθεση αυτές τις μέρες.
Μια φίλη, μου είπε πρόσφατα για τη δολοφονία του Gregory: "μας γαμήσανε τις αναμνήσεις". Τέλειωναν το φροντιστήριο και την έβγαζαν ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕΡΟΣ που δολοφόνησαν το παιδί. "Πολλές φορές δεν πηγαίναμε στο σπίτι, αλλά απευθείας φροντιστήριο", έλεγε. Ξέρεις πώς είναι να περνάς από ένα μερος που έχεις μεγαλωσει και να έχεις αναμνήσεις από αυτό. Τώρα πια δεν μπορούν να το κάνουν αυτό - περνούν από τη διασταύρωση στον πεζόδρομο και δεν υπάρχει πια το παγκάκι όπου καθόντουσαν, δεν υπάρχει ανάμνηση σχολική, δεν υπάρχει τίποτε άλλο από την ανάμνηση του φόνου. Και τα γουρούνια στη γωνία. Πάντα εκεί. Ένα στενό πιο πάνω, στη Χαριλάου τρικούπη και στα στενά, έτοιμα να ρίξουν πάλι δακρυγόνο στα καλά του καθουμένου, όπως αμέτρητρες φορές ΠΡΙΝ τη δολοφονία του Αλέξανδρού, που μπουκάριζαν στην Κωλέττη (ένα στενό πιο πέρα είναι αυτό) και φρικάριζαν τον κόσμο, έξω από το "Άζτεκ", το "Πωλείται" και το Ινδικό.
Τις προάλλες περάσαμε πάλι με τη φίλη μου και με έβλεπε σα χαζή να κλαίω. Δεν αντέχεται αυτή η αδικία και η συνειδητοποίηση ότι ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΜΑΣ στη θέση του Γρηγορόπουλου εκείνο το Σαββατόβραδο.
Για πόσο να φωνάζω "τι τους ψηφίζετε?" Πως να βρω χιούμορ όταν θέλω κάποιοι να πληρώσουν; Πόσο να αντέξω τον εαυτό μου να επαναλαμβάνεται απαιτώντας τα ίδια (αυτονόητα) πράγματα;
Το τελευταίο σου σχόλιο είναι ό,τι πιο "bloody" και δυνατό έχω διαβάσει διαδικτυακά όλα τα χρόνια που σερφάρω!
Ξέρω ότι είναι δύσκολο κάποιες φορές να γράψεις σατυρικά. Πώς να σατυρίσεις άλλωστε τέτοιες καταστάσεις!
Άσε λίγο το χρόνο να βοηθήσει να κατέβει ο κόμπος που αισθάνεσαι στο λαιμό και συνέχισε να γράφεις!
Αν σταματήσουμε να εκφράζουμε την αντίρρησή μας σε ό,τι μαλακία συμβαινει, τότε τους βοηθάμε να συνεχίζουν να κάνουν ανενόχλητοι τη "δουλειά" τους. Αυτό θες; Δεν το νομίζω!
Γράψε αυτό που σκέφτεσαι κι αισθάνεσαι, έτσι όπως το σκέφτεσαι και το αισθάνεσαι! Έτσι όπως το ζεις!
Μην φοβάσαι ότι θα ψυχοπλακώσεις κάποιον! Ποτέ ένα κείμενο δεν σκότωσε κανέναν! Εν αντιθέσει με αρκετούς ανώριμους κι ανεύθυνους δημόσιους λειτουργούς!
Ίσως έτσι να βοηθήσουμε κάποια στιγμή να αλλάξουν τα πράγματα και η καθημερινότητά μας!
Αρχίσαμε περίπου τις ίδιες μέρες, σε διάβαζα συχνά, δεν θυμάμαι αν σχολίασα κάποια φορά, ίσως επειδή δεν φαίνεται συμπίπτουν οι τρόποι μας. Κάθε διακοπή είναι χρήσιμη εφόσον θα συνοδευτεί από μία επάνοδο, ελπίζω σύντομα και με νέες ιδέες... Αν μπορούν να αλλάξουν οι ιδέες! Καλή επιστροφή!
Σας ευχαριστώ όλους για τα goodbye comments αλλά για κάποιον λόγο ο blogger εξαφανίζει τα σχόλια. Τα λαμβάνω πάντως όλα στο email mου και σας ρεμερσώ δεόντως.
καλή συνέχεια σε όλουζ και καλή ζωή (όσο δύσκολο κι αν είναι)
All music and video posted on this blog is meant for sampling purposes only. If you really like what you hear, support the artist by buying his album or related merch. In any case, if you represent or own any media that happen to appear on this blog and would like something taken down, pls email us and we will remove the file(s).
20 comments:
Είναι και οι δολοφονίες.
Οι φόροι.
Ο ανασχηματισμός.
Έχασα το χιούμορ μου.
Καλή συνέχεια σε όλους.
Κι εγώ ρε γαμώτο. Τι να πρωτογράψεις και τι να πρωτοπεις πια.
Καλή επιστροφή θα πω εγώ. Αυτό δεν είναι έξοδος, είναι αδι-έξοδος.
» Banshee, το χιούμορ΄μου έχασα, όχι τη διάθεσή μου να γράφω...
Έχω άλλο projectάκι τώρα! Ξεκίνησα άλλο blog.
» Motosaké, θενξ. See you out there.
Άδι(κη)-έξοδος Μανταλένας (Ελευθεροτυπία)
Εξοστρακισμένη Blogόσφαιρα η Μανταλένα (Τα Νέα)
Ποιοί παραίτησαν τη Mantalena??? (Η Αυριανή)
Μεμονωμένο Επεισόδιο το Mantalenoσφράγισμα (Η Χώρα)
Φαινόμενα απομόνωσης είς την νέαν και ξενόφερτος τάσην των mblogs (Η Εστία)
Μετά τη Lehman Brothers και τη Northern Rock η κρίση χτυπά και τη Mantalena-Parianos (Άρθρο του James Prescot, δημοσιογράφου του BBC στην Καθημερινή)
Που ξεφάντωσε η Mantalena μετά το λουκέτο; (Hello)
14 Blog που θα μας λείψουν αφάνταστα αυτό το χειμώνα. (Lifo)
Mantalena-Parianos, Γυμνή αλήθεια (H mantalena κατεβάζει τους διακόπτες στο blog της και ανεβάζει τα ρολά για τα μάτια σας μόνο!!!). (MAX Φεβρουαρίου)
Σε εφαρμογή το σχέδιο του διευθηντή της CIA Patrick Flashbowersvich. Πέσανε τα πρώτα κεφάλια (Ο Ριζοσπάστης)
Που πάς ρε Mantalena? Είναι λόγοι αυτοί για να τα βροντήξεις;
Μήπως προσπαθείς να εφαρμόσεις αυστηρά ένα δικό σου κανόνα που λέει οτι το Blog πρέπει να ασχολείται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ με συγκεκριμένη θεματολογία;
Πήγαινε μια βόλτα, τράβα καμιά φωτογραφία, γράψε κάτι διαφορετικό, κάτι mantaleniko (χρυσές εποχές 2006-2007) ανάμεσα στη μαυρίλα, έτσι για αντίθεση...
Τέλος πάντων, Ελεύθερος Σκοπευτής είσαι...θα τη βρείς την άκρη.
Η Μανταλένα έφυγε γιατί φοβήθηκε μην της κάνουν αγωγή για 50000 Ευρώ (Η Λωριερ)
Η Επανάσταση πέτυχε την πρώτη της νίκη. Η Μανταλένα εστάλη σε γκουλαγκ της Σιβηρίας για επαναπρογραμματισμό (Allu Fun Stalin)
Η Μανταλένα ακούει πλέον μόνο κλασσική μουσική (Λαπουτοκλατς)
:lol: (λέμε)
Adieu...
(Ρε μπας και ως "Ελεύθερος Σκοπευτής" συμμετείχες σε καναν Επαναστατικό Αγώνα και λακίζεις πριν σε ανακαλύψουνε;;;)
Όντως μαζεύτηκαν πολλά Μανταλένα (και πάντα θα είναι πολλά)... Καλή δύναμη για τη συνέχεια και το πρότζεκτ σου για το οποίο ελπίζω να ακούσουμε κάποτε.
take care :-)
ΥΓ Motorcycle Boy μακάρι να επαληθευτείς για τα της επιστροφής...
πω πω δράμα!
anyway ελπίζω να αφήσεις κανα λινκ που θα πας.
αφήνω κι εγώ ένα παραδειγματικό.
Παλαιστίνιος blogger περπατά 4 χλμ μέσα από πεδίο μάχης κάθε μέρα για να ανεβάσει ποστ
ελα.ξαναβρες το...
πλιζ
ΑΑ >>
"το Blog πρέπει να ασχολείται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ με συγκεκριμένη θεματολογία"
Όχι δα!
Εξάλλου και φωτογραφίες τραβηξα και ταξίδια επόμενα ετοιμάζω. Αλλά να... δεν κεφάρω πια.
Από τότε που επιστρέψαμε από την Ασία, έχουμε πέσει σε κατάθλιψη αμφότεροι με όσα βλέπουμε να συμβαίνουν σε αυτό το κομματάκι γης που μας έλαχε να ζούμε.
Αν έγραφα αυτά που σκεφτομαι, θα ψυχοπλακωνα κι άλλους και δεν ωφελεί.
ΠΑΠ - ΝΤχ >>
Ποιος τους γαμεί κι αυτούς.
ΧΟΜΟ ΛΙΟΥΝΤΕΝΣ >>
Κοντά έπεσες!
ΜΠΑΡΜΠΑΜΠΑΜΠΑ >>
Θενξ φίλε. Θα δείξει αν αξίξει το ό,τιδήποτε. Για την ώρα, όλα φαντάζουν μάταια τη στιγμή που ο κόσμος σκοτώνεται. Υπάρχουν τόσα άλλα για τα οποία αξίζει να αφιερώνει κανε΄ςι χρόνο, που το ξεφάλι μυο βαράει τιλτ κάθε που σκέφτομαι ότι δεν προλαβαίνω.
FADE >>
Λυνκ δεν θα αφήσω, γιατί δεν θέλω followers.
MS >>
Τι θες να πεις?
ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑ >>
Εh, c' est pas si facile.
μουτς
Μεγάλη επιτυχία
Είπες ότι σταματάς το μπλόγκιγκ και μάζεψες 10 σχόλια από 5 μαλάκες
Να ένας ουσιαστικός λόγος για να κόψεις οριστικά το μπλόγκιγκ
Πόσο συχαίνομαι θρασύδειλα ανώνυμα σχόλια του στυλ "σταμάτα να μπλογκάρεις", "σταμάτα να εκφράζεις δημόσια την άποψή σου" κλπ.
Γιατί ρε φίλε;
Μήπως θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο;
Μήπως θεωρείς τη γνώμη σου ωριμότερη; σωστότερη;
Μήπως δεν έχει δικαίωμα να εκφράζεται κανείς, αν δεν ανήκει στην κλίκα σου;
Δείξε μας το δρόμο σου το σωστό!
Δείξε μας την ωριμότητά σου!
Δείξε μας τη δημοκρατική σου ανεκτικότητα σε ό,τι δεν συμφωνείς!
Μα αν δεν μπορείς, άδειασέ μας τη γωνιά!
Προς Μαντώ & Σία:
Ρε παιδιά, όλοι μπορεί κάποιες περιόδους να μην έχουμε χρόνο, ή διάθεση να μπλογκάρουμε, με αποτέλεσμα να βγάζουμε ένα δημοσίευμα το μήνα, ή το δίμηνο, αλλά δεν το αφήνουμε το μπλογκ μας!
Μην το σταματάτε!
Αφού το 'χετε!
Α ρε Τζίμη...
Ψάχνω την καλή μου διάθεση ρε συ. Αλλά είναι δύσκολο να έχεις καλή διάθεση αυτές τις μέρες.
Μια φίλη, μου είπε πρόσφατα για τη δολοφονία του Gregory: "μας γαμήσανε τις αναμνήσεις".
Τέλειωναν το φροντιστήριο και την έβγαζαν ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕΡΟΣ που δολοφόνησαν το παιδί.
"Πολλές φορές δεν πηγαίναμε στο σπίτι, αλλά απευθείας φροντιστήριο", έλεγε. Ξέρεις πώς είναι να περνάς από ένα μερος που έχεις μεγαλωσει και να έχεις αναμνήσεις από αυτό. Τώρα πια δεν μπορούν να το κάνουν αυτό - περνούν από τη διασταύρωση στον πεζόδρομο και δεν υπάρχει πια το παγκάκι όπου καθόντουσαν, δεν υπάρχει ανάμνηση σχολική, δεν υπάρχει τίποτε άλλο από την ανάμνηση του φόνου.
Και τα γουρούνια στη γωνία. Πάντα εκεί. Ένα στενό πιο πάνω, στη Χαριλάου τρικούπη και στα στενά, έτοιμα να ρίξουν πάλι δακρυγόνο στα καλά του καθουμένου, όπως αμέτρητρες φορές ΠΡΙΝ τη δολοφονία του Αλέξανδρού, που μπουκάριζαν στην Κωλέττη (ένα στενό πιο πέρα είναι αυτό) και φρικάριζαν τον κόσμο, έξω από το "Άζτεκ", το "Πωλείται" και το Ινδικό.
Τις προάλλες περάσαμε πάλι με τη φίλη μου και με έβλεπε σα χαζή να κλαίω.
Δεν αντέχεται αυτή η αδικία και η συνειδητοποίηση ότι ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΜΑΣ στη θέση του Γρηγορόπουλου εκείνο το Σαββατόβραδο.
Για πόσο να φωνάζω "τι τους ψηφίζετε?"
Πως να βρω χιούμορ όταν θέλω κάποιοι να πληρώσουν;
Πόσο να αντέξω τον εαυτό μου να επαναλαμβάνεται απαιτώντας τα ίδια (αυτονόητα) πράγματα;
Το τελευταίο σου σχόλιο είναι ό,τι πιο "bloody" και δυνατό έχω διαβάσει διαδικτυακά όλα τα χρόνια που σερφάρω!
Ξέρω ότι είναι δύσκολο κάποιες φορές να γράψεις σατυρικά. Πώς να σατυρίσεις άλλωστε τέτοιες καταστάσεις!
Άσε λίγο το χρόνο να βοηθήσει να κατέβει ο κόμπος που αισθάνεσαι στο λαιμό και συνέχισε να γράφεις!
Αν σταματήσουμε να εκφράζουμε την αντίρρησή μας σε ό,τι μαλακία συμβαινει, τότε τους βοηθάμε να συνεχίζουν να κάνουν ανενόχλητοι τη "δουλειά" τους.
Αυτό θες;
Δεν το νομίζω!
Γράψε αυτό που σκέφτεσαι κι αισθάνεσαι, έτσι όπως το σκέφτεσαι και το αισθάνεσαι! Έτσι όπως το ζεις!
Μην φοβάσαι ότι θα ψυχοπλακώσεις κάποιον!
Ποτέ ένα κείμενο δεν σκότωσε κανέναν!
Εν αντιθέσει με αρκετούς ανώριμους κι ανεύθυνους δημόσιους λειτουργούς!
Ίσως έτσι να βοηθήσουμε κάποια στιγμή να αλλάξουν τα πράγματα και η καθημερινότητά μας!
Σαν τον Γεωργίου κι εσύ... Θα μας λείψει το blogaki σας...
Αρχίσαμε περίπου τις ίδιες μέρες, σε διάβαζα συχνά, δεν θυμάμαι αν σχολίασα κάποια φορά, ίσως επειδή δεν φαίνεται συμπίπτουν οι τρόποι μας. Κάθε διακοπή είναι χρήσιμη εφόσον θα συνοδευτεί από μία επάνοδο, ελπίζω σύντομα και με νέες ιδέες... Αν μπορούν να αλλάξουν οι ιδέες!
Καλή επιστροφή!
Σας ευχαριστώ όλους για τα goodbye comments αλλά για κάποιον λόγο ο blogger εξαφανίζει τα σχόλια. Τα λαμβάνω πάντως όλα στο email mου και σας ρεμερσώ δεόντως.
καλή συνέχεια σε όλουζ
και
καλή ζωή (όσο δύσκολο κι αν είναι)
Post a Comment