Χικ και οέο

Καβάλησα κι εγώ το μηχανάκι να πάω στη Μαρίνου Αντύπα χτες. ¨Όχι οποιαδήποτε άλλη μέρα, αλλά ΧΤΕΣ.
Οι δρόμοι κλειστοί, μπήκα πίσω από το Υγεία, χάθηκα στις στροφές, μπούκαρα σε ένα μαρμαράδικο όταν με κυνήγησαν σκυλιά, μετά με κυνήγησαν τα σκυλιά του μαρμαράδικου και στο τέλος άρχισα να κάνω κυκλικά σπινιαρίσματα για να γλιτώσω, όπως σε κάτι παλιές ταινίες με τον Κούρκουλο.
Μιζέρια.

Και βρουυυμ.

Σα να μην έφταναν όλα αυτά, έπιασε και βροχή που γαμώ τη μάνα της, διάρκεσε τρία λεπτά και με μούσκεψε μέχρι το εσώρουχο.
Μια πανδαισία ήμουν – έχεις δει ποτέ πανδαισία ύστερα από θεομηνία; Ένα τέτοιο. Ένα έτσι, λέμε.

Είδα κι απόειδα και πάρκαρα από την πάνω μεριά στις γραμμές του τρένου στο Νέο Ηράκλειο και το έκοψα με το πόδι. Έκανα και τα γλυκά μάτια σε ένα γκομενάκι που είχε επίσης χαθεί – με το αυτοκίνητο ήταν αυτή όμως, και με πήρε να με πετάξει όπως είπε μέχρι το Κωστοπουλέικο.
Καταλήξαμε να ρωτάμε Τροχαίους που δεν ήξεραν την τύφλα τους και να κορνάρουμε στους Λιβερπούλιους που έπιναν μέσα στη συννεφιά, στις ταβέρνες και τα σουβλατζίδικα πίσω από το Ολυμπιακό Στάδιο.
Μας υποδέχονταν με ενθουσιασμό τόσο που η οδηγός μου, άρχισε να το διασκεδάζει και να κορνάρει σε κάθε ευκαιρία.

Χαθήκαμε κι εμείς κάποια στιγμή εν-τε-λώς και τότε άρχισα να φορτώνω με το γκομενίδιο γιατί είχα τη φριχτή υποψία πως δεν θα έβρισκα ποτέ που είχα παρκάρει, τόσο τα ‘χε χαμένα.
Της ζήτησα ευγενικά να με αφήσει σε κάποιο μεγάλο δρόμο –είχε κόψει κιόλας να βρέχει- και θα έβρισκα εγώ την άκρη.
Εννοείται πως με το που με άφησε, άρχισε να ξαναψιχαλίζει.

Έφτασα τελικά στον προορισμό μου μετά κόπων και βασάνων, ήπια το ουισκάκι μου, αγχώθηκα κι έφυγα. Το μηχανάκι το βρήκα εύκολα – σιγά μην δεν το ‘βρισκα έτσι ζαλισμένη που ήμουν.
Οδηγώντας η σουρτούκω στην επιστροφή, σκέφτηκα ότι ευτυχώς που μια μέρα σαν κι αυτή, οι μόνοι που θα ελέγχονταν για κατανάλωση αλκοόλ θα ήταν οι Άγγλοι και οι Ιταλοί.

Αυτά είναι τα καλά της Ελλάδας, λέμε.

Είχα τόσο θράσος και είχα πάρει και θάρρος, που κορνάριζα και στους Τροχαίους - τόσο καλά. Και όλοι μου χαμογελούσαν.

Έκτακτα, έκτακτα.
Χικ.


Και μπιπ.