Press "Help"

Το Μανταλενοπληκτρολόγιο που δεν συμπεριέλαβε ο Allu Fun Marx στο αφιέρωμά του.
Και πώς θα μπορούσε να το ξέρει;
Αφού βρίσκεται σπίτι μου.

:)

Τρέξε Μανταλένα Τρέξε...

...από το πρωί ως το βράδυ.


"When it comes, it comes quick
when at least you're expecting it/
when your top is the bottom
and the bottom is all you got"
(Paul Weller)

Έξοχα. Το μόνο σίγουρο, είναι πως ου γαρ έρχεται μόνο του, λέμε.
Έπεσαν δουλειές τρελές, χωρίς φούντες αλλά με απρόσμενο τσαμπουκά, κι έτσι αναγκάζομαι να απλοουντιάσω νωρίτερα αυτό το μυξάκιον.
Είναι πολύ καταραμένο και ψυχοπλακωτικό μέσα στην τρέλα του, αλλά είπα να αφήσω κάτι να παίζει όσο θα λείψω.

Ο ένας θέλει κάτι από μένα ΧΤΕΣ< ο άλλος αύριο Παρασκευή, κάποιος τρίτος Δευτέρα (έτσι είμεθα εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίαι - που μας χάνεις που μας βρίσκεις, στις ψυχολογικές αναπαλαιώσεις ξοδευόμαστε) και σα να μην έφταναν αυτά, ασφάλειες, λογαριασμοί και ο ξάδελφος Χαραλάμπης ("8 χιλιαρικάκια από Δευτέρα μπορείς;" Μπορώ, η τρελαμένη σφήγκα, μπορώ), με έχουν κάνει να τρέχω με επιτάχυνση coriolis που λέει κι ο Αργύρης σε κάποιο comment.

Zβουυυμ

Μην παρεξηγηθεί κανείς αν δεν του απαντήσω σε comment
Αφήνω τη μουσική να παίζει (έχει αισιόδοξο τέλος, though) και πάω να βουτήξω στις υποχρεώσεις με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω (ευτυχώς κλειστά).
Όταν βγω, θα το καταλάβετε, γιατί θα έχω τόσα νεύρα που θα κάνει σεισμό στα στέκια του Μακ Μάνους στο Χαλάνδρι και οι υποψήφιοι πολιτευτές του θα κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δεν πήρε κανένα μέτρο αντιμετώπισης του Τυφώνα Μανταλένα.

(από στιχάκια, έβαλα όσα πρόλαβα να βρω - σχόλια μιαν άλλη φορά. Φτου! Κι ήθελα να γράψω για τους Ricochets)




Last Goodbye Mix
77:50’
(κλικ) 62 ΜΒ

1. Catatonia - Shoot the Messenger

”Somebody told me you'd found new bonhomie
Going places you'd never go with me
I felt myself became a bitter old shrew
Oh I'd have bitten you in two if you would let me

Allow me one extravagance
Before they come and ban me
And let me shoot the messenger.

If I don't laugh what do I do
If I don't laugh and see this through
I shouldn't even think of you”


2. Curtis Stigers - Can't Stand Losing You (Police cover)

”I guess this is our last goodbye
And you don’t care, so I wont cry
But you’ll be sorry when I’m dead
And all this guilt will be on your head
I guess you’d call it suicide
But I’m too full to swallow my pride”

3. Nick Cave - Come Into My Sleep

“Now that mountains of meaningless words and oceans divide us
And we each have our own set of stars to comfort and guide us
Come into my sleep…

Take your accusation, your recriminations
and toss them into the ocean blue
Leave your regrets and impossible longings
and scatter them across the sky behind you
And come into my sleep…”

4. Placebo - Post Blue

“It’s in the water baby, it’s in the pills that pick you up
It’s in the water baby, it’s in the special way we fuck
It’s in the water baby, it’s in your family tree
It’s in the water baby, it’s between you and me

Bite the hand that feeds
Tap the vein that bleeds
Down on my bended knees
I break the back of love for you”

5. Evanescence – Going Under

“Don't want your hand this time, I'll save myself
Maybe I'll wake up for once
Not tormented...Daily defeated by you
Just when I thought I'd reached the bottom


Blurring and stirring the truth and the lies
So I don't know what's real and what's not
Always confusing the thoughts in my head
So I can't trust myself anymore

So go on and scream
Scream at me
I'm so far away
I won't be broken again
I've got to breathe
I can't keep going under”

Τι "Going Under", τώρα ανεβαίνουμε σκάλες. Τρέχοντας.

6. The Ricochets – The Ghost of Our Love

7. Natalie Merchant – Build a Levee

“When I was just a little girl my mamma said to me
Beware of the the devil my child in the dark rocky places he'll keep.
Beware of the devil my child. Beware of his charming ways.
You'll fall under a spell just looking at his beautiful face.

You gotta build yourself a levee deep inside.
Gotta build yourself a levee deep inside.
Build yourself a levee girl when the waters run high

Don't go walking by the riverside alone in the pale moonlight.
He'll come up upon you girl with no earthly body in sight
Come up on you girl and and he'll whisper something sweet
Then take you where the waters rise so high and run so deep.

He'll tempt you with a whirling pool of lies
And promises he'll deny or that he will never keep”

8. Jeff Buckley – Last Goodbye

“This is our last goodbye
I hate to feel the love between us die.
But it's over
Just hear this and then I'll go:
You gave me more to live for,
More than you'll ever know

Well, this is our last embrace,
Must I dream and always see your face?
Why can't we overcome this wall?
Baby, maybe it's just because I didn't know you at all

Kiss me, please kiss me,
But kiss me out of desire, babe, and not consolation.
Oh, you know it makes me so angry 'cause I know that in time
I'll only make you cry, this is our last goodbye

Did you say, "No, this can't happen to me"?
And did you rush to the phone to call?
Was there a voice unkind in the back of your mind saying,
"Maybe, you didn't know him at all,
you didn't know him at all,
oh, you didn't know"?

9. Lucky Jim – You Stole My Heart Away

“Well you know that it's true
Since I coupled with you
I have watched opportunity stray
Some to gold, some to mud
I've got the road in my blood
'Cause you stole my heart away

Well the weakness is mine
It's been here for a time
Keeping all of these riddles at bay
If I don't have a whip
I go upstairs and strip
'Cause you stole my heart away”

10. Nirvana – About a Girl

"I need an easy friend
I do, With an ear to lend
I do, Think you fit this shoe
I do, Won't you have a clue"

11. Paul Weller – Wishing On A Star

"I'm wishing on a star
To follow where you are
I never thought i'd see
a time when you would be
so far away from home
So far away from me"

12. Macy Gray – I Try

"Games, changes and fears
When will they go from here
When will they stop
I believe that fate has brought us here
And we should be together, babe
But we're not

I play it off, but I'm dreaming of you
I'll keep my cool, but I'm feigning

I try to say goodbye and I choke
Try to walk away and I stumble
Though I try to hide it, it's clear
My world crumbles when you are not near

I may appear to be free
But I'm just a prisoner of your love
And I may seem all right and smile when you leave
But my smiles are just a front
Just a front, hey"

13. The Friendly Science Orchestra – Because of You (Tim Buckley cover)

“Because of you, I face the world with pride,
Because you are the breeze I drift upon
In heaven flows from your eyes,
Even though I've told lies,
It always seems so long
Since we made love this strong”

14. Etta James – Miss You (Rolling Stones cover)

"I’ve been holding out so long
I’ve been sleeping all alone
’cause I miss you
I’ve been hanging on the phone
’Ive been sleeping all alone
I want to kiss you

Well, I’ve been haunted in my sleep
You’ve been starring in my dreams
Lord I miss you

Oh everybody waits so long…

I’ve been walking in central park
Singing after dark
People think I’m crazy

I guess I’m lying to myself
It’s just you and no one else
Lord I won’t miss you child
You’ve been blotting out my mind
Fooling on my time
No, I wont miss you, baby, yeah"


15. Dodgy – Waiting for the Day

(Which "Day", R U waiting 4, μωρή; Της ξεκούρασης; Της ανάκαμψης; Άντε τεντώσου)


16. Heather Nova – Winterblue (live)

"Kiss your lashes, kiss you low
I'm driven to you like the driven snow
There's a place for us to lie
For every lover there's a piece of sky
To every life there's a light that shines
To every heart a beat that's true
Baby, you're my yellow summer
Baby, You're my winterblue

Love so good it's easy to go down"

17. Transmissionary Six - Submarine
αυτό παραείναι psycho αλλά κόβω φλεβίτσες για τούτο

18. Jon Dee Graham - Twilight

19. Cousteau – Black Heart of mine
...και για τούτο.

”Sunny arid noon
It's the kind of day
That makes you pay for believing
In love I can only ruin
Can the devil see
What's inside of me
How long can it be…
I’ll see him soon

There's no fight left in me
I long for the touch
of a valkyrie
But no heroe's feast is waiting
down below

This blackheart of mine
Is stained beyond redemption
But I'm hoping your love will shine
And you'll make this one exception
Forgiving and divine
That is your reputation
But you're taking your time
Regarding my salvation

Cold lonely moon
Shines the kind of light that makes the night
Seem so evil
These voices in my room
The whispers tell
Of an empty shell
Where my soul did dwell
Now the darkness looms…”



20. Πάει αυτός, πέθανε
(γαμώ τη ζωούλα μου)
Eγώ τρέχω, εσύ τρέχεις,
ΠΟΙΟΣ δεν τρέχει?




Να μου προσέχετε το μπλογκάκι μη γίνει εδώ πέρα Βυρηττός, ε? Πάω να κάψω παπούτσια.

I am 35% sexy

Πόσο σέξυ είσαι; Θα στο πει ο Justin (μη φας).

Σε αυτό το testάκι / promo του νέου του album
(κλικ)

Πάλι καλά. Αφού δεν θα πάρουμε το album του, ας διασκεδάσουμε λίγο με το τρελό αγόρι.

Κόπηκα τώρα. Πόσω μάλλον που με τις απαντήσεις μου, με βγάζει 35% sexy.
"Justin thinks you are 35% sexy", λέει.
Τι λες, βρε τσουρεκόμαγκα, αρούκατε, γαργαλάκο.
JustiINtime και ανησυχούσα, που το κρεβάτι μου είναι πιο άδειο κι από το μυαλό του πρωθυπουργού.

35% σέξυ, ποια; Εγώ! Αυτό είναι προσβολή.
Ετοιμάζομαι να κάνω μύνηση στην δισκογραφική αυτού του wanabe μαύρου hip-hopper. Αυτού του ξενέρωτου γυμνασμενούλη που μια φορά κι έναν καιρό έκλαιγε για εκείνη την κιτρινισμένη τυρόπιτα, τη Britney, το βλαχαδερό.


ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
(sic, λέμε)

ΜantalenaParianos.Wordpress.com

Ποιος καλός άνθρωπος είχε την ιδέα να φτιάξει ένα blog στο wordpress στη διεύθυνση http://mantalenaparianos.wordpress.com
και μάλιστα με τίτλο
"Pay It Forward"?



Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, αυτή η διεύθυνση ΔΕΝ είναι δική μου.

Όποιος γνωρίζει κάτι σχετικά, ας επικοινωνήσει. Συνηθίζεται αυτό το παιχνιδάκι;
Θα ήταν ΕΝΤΙΜΟ δηλαδή να φτιάξω κι εγώ ένα π.χ. vardismanos.wordpress ή ένα psilikatzoyx.wordpress?

Mα πόσο πιο γελοίοι μπορείτε να γίνετε;
Τι σας κάνει να νομίζετε ότι έχω ανάγκη τη συγκεκριμένη διεύθυνση, έστω κι αν έχει το όνομά μου, ρε φτωχομπινεδάκια;
Κι ότι θα πληρώσω κιόλας γι' αυτό;

XXX
Σπαστικό δε λέω
αλλά πιο σπαστικό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, στην πραγματική ζωή, που είναι αναγκασμένοι να σας συναναστρέφονται ή να συνεργάζονται μαζί σας. Τους λυπάμαι πιο πολύ από ότι λυπάμαι κι εσάς, ανθρωπάκια.

Χαλκιδική - εικόνα ΠΡΙΝ την καταστροφή

Μα πιο πολύ, μ' αρέσει η θάλασσα

Ωραίο μαγιό, φιλαράκο.

Kasabian - Empire

Kasabian - Empire
(κλικ λέμε)

Διαφήμιση του Johnnie Walker στη Βυρηττό

(πολύ Manifestoς αυτό το ποστάκι)

Glass music

Ρίξε στο γυαλί νεράκι.

Από τότε που υπήρξε το γυαλί, ο άνθρωπος πειραματίστηκε με αυτό καλλιτεχνικά.
Είναι εξάλλου πολύ ωραίο υλικό, ε! Το τρίβεις (κάνει ιιιινκ, πλένουμε και κανένα πιάτο), το σπας και χαίρεσαι... αααα.

Στοιχεία για γυάλινα όργανα, έχουν βρεθεί στην Ευρώπη, για άλλους πλανήτες δεν ξέρω, από το 1492. Μετά Χριστόν, φυσικά – ο Χριστούλης ως γνωστόν φορούσε γυαλιά ηλίου σαν τον Neil Young. Rayban γιατί στην Παλαιστίνη έχει πολύ αντηλιά.

Από το 1700 λοιπόν, «μουσικά γυαλιά» όπως τα έλεγαν έπαιζαν αρκετοί μουρλοί, ειδικά στις Βρετανικές αποικίες, μέχρι που το 1761, ο Βενιαμίν Φρανκλίνος που είχε γοητευτεί από τον συριχτό αυτόν ήχο εφηύρε ένα γυάλινο αρμόνιο!

Το μουσικό αυτό όργανο -σαν γυάλινα μπολάκια του παγωτού το ένα μέσα στο άλλο- παιζόταν με υγρά δαχτυλάκια και όχι μόνο αποδείχθηκε πολύ επιτυχημένο ως όργανο αλλά έγινε μάλιστα και δημοφιλές στην Ευρώπη της εποχής αφού γράφτηκαν περίπου 400 συνθέσεις γι’ αυτό από το 1700τόσο μέχρι και το 1830.
Ας μη σχολιάσω εδώ, τι σκατά κάναμε εμείς τότε στην Ελλάδα, όπως είχα διαβάσει στον Ηλία Πετρόπουλο, ξεραινόταν το σκατό στον κώλο μας όσο πολεμούσαμε την Τουρκιά στο μετερίζι για 4 αιώνες, εκεί που στην Ευρώπη γεννιούνταν οι μεγάλοι ποιητές, ζωγράφοι, μουσικοί κ.λπ. κ.λπ.

Το 1791 ο Μότζαρτ συνέθεσε και ένα Κουιντέτο για Γυάλινο Αρμόνιο ειδικά για την βιρτουόζο Marianne Kirchgässner, που όποιος το έχει ακούσει τον θερμοπαρακαλώ να στείλει καμία πληροφοριούλα μην τα σπάσω όλα (τα γυαλικά μου).


Τώρα γιατί το 1830, το γυάλινο αρμόνιο του Φρανκλίνου έπεσε στην αφάνεια, είναι ένα μυστήριο. Μήπως επειδή δεν είχε εφευρεθεί ακόμη το υγρό σαπούνι για τα πιάτα; Μήπως επειδή δεν έφτιαχνε κανείς πια μουσικά αρμόνια; Δεν ξέρω.
Έτσι, αν εξαιρέσει κανείς ένα κομμάτι με τίτλο "Die Frau ohne Schatten" που συνέθεσε ο R. Strauss το 1919, δεν ξανακούστηκε σε αυτόν τον πλανήτη νέα σύνθεση.
Όσο για τα μουσικά αρμόνια του Φρανκλίνου, το τελευταίο κατασκευάστηκε το 1945 και δεν ήταν παρά γύρω στο 1983 που ξεκίνησε ξανά η κατασκευή τους, από ερασιτέχνες και μανιακούς με τον γυάλινο ήχο.
Σημειωτέον, ότι το γυάλινο αρμόνιο (glass harmonica) δεν έχει καμία σχέση με το «ποτηρόφωνο» (κάτι σαν άρπα με ποτήρια!) (εφεύρεση του Bruno Hoffmann στη Στουτγκάρδη το 1929) για το οποίο έχουν γραφτεί και συμφωνίες.


Τι ακούμε
Δυο-κομμάτια-σε-ένα (τα ένωσα επειδή ήταν πολύ μικρά), από τον δίσκο που εικονίζεται στην αρχή του κειμένου.
Eister (Quartet for glass and strings) και ένα παραδοσιακό Ιρλανδικό νανούρισμα, ερμηνευμένα από τον Dennis James.
(κλικ 2 download)


.

Μαθήματα πηλού (ο τροχός της τύχης)

Pastaflora, ευχαριστώ που σκέφτηκες να μου το στείλεις. Όλες μας πρέπει να πάρουμε μαθήματα πηλού, είναι άκρως δημιουργική ενασχόληση.
Βρωμοκόριτσο.

Παρατατικό παραμύθι

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια μικρή μπλογκερού. Καλό παιδί, αλλά ολίγον τι τσουλάκι. Έπαιρνε το μόντεμάκι της, καλωδιωνόταν η μαλάκισμένη, έγραφε το ημερολογιάκι της στο ίντερνετ.
Το όνομά της ήταν Μανταλένα.

Μια μέρα, κάποιος της είπε για μια παιδική χαρά όπου έπαιζαν κι άλλα παιδάκια και η μαλακω της ιστορίας μας, πήρε το κουβαδάκι της και κίνησε κατά κει.
Τι αντίκρυσε!
Χαρές και παλαβομάρες! Ελευθερία και ελευθερία της έκφρασης! Γνώση και αυτογνωσία (άλλο πράγμα αυτή).
Αποφάσισε ότι της άρεσε.
Εκεί θα έμενε, σου λέω. (να πετάξουμε κι ένα sic κάπου εδώ)

SIC (ψιτ)

Τα άλλα παιδάκια, είχαν ήδη τις παρέες τους.
Κάποια τη σνομπάρισαν - ποια ήταν αυτή η νεοφερμένη σκουληκαντέρα;
Σκατά έτρωγε όλη μέρα κι είχε αυτό το ξινισμένο ύφος;

Η Μανταλένα όμως δεν έδινε σημασία. Κάποια παιδάκια ήταν πιο μεγάλα απ' αυτήν και την απείλησαν πως θα τη δείρουν.
Ήθελε να τους πει "τα αρχίδια μου κουνιούνται" αλλά δεν είχε τέτοια αξεσουάρ.
Ήθελε να τους πει "να πα να γαμηθούν" αλλά δεν ήξερε πώς γράφεται το γαμηθούν - με σάλιο ή χωρίς.
Ε, δεν τους είπε τίποτα και έκτοτε χαίρει άκρας εκτίμησης ως Μις Μαλάκω 2006 (ένας τίτλος που της απονεμήθη για τις άγρυπνες νύχτες και τη στεναχώρια που τράβηξε, σε συνδυασμό με την απαράμιλλη ξεροκεφαλιά της που λίγο κόντεψε να την κάνει νομάδα).

Αυτά όμως ήταν παλιά. (sic, ξαναματαλέμε)
Πιο παλιά κι από το τελευταίο update του monitor όπου η αφελής σαχλαμάρω πίστεψε ότι θα την έκανε επιτέλους delete.

Τα πράγματα όμως, δεν έρχονται ποτέ όπως τα θέλουμε - κι όταν συμβαίνει αυτό ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ συνωμοτεί εναντίον μας.
Από σήμερα και στο εξής, η μια φορά κι έναν καιρό άδολη κοπελίτσα αυτής της ιστορίας για αγρίους, αποφάσισε να αρχίσει να χαμογελάει. Ειλικρινά ή με ειρωνεία.
Σε κάθε περίπτωση πανηγυρικά, αφού ούτως ή άλλως είμαστε για τα πανηγύρια.
Οέο.

Ζήτω το έθνος
ζήτω η ποίησις - ανάπτυξις στίλβωντος δονητή (μεταλλικού με ραβδώσεις)
ζήτω ζήτω το '40

ζήτω η ελλάδα
ζήτω η θρησκεία
ζήτω η νέα υπερμετρωπία

ζήτω ο στρατός
ο πατακός
και
ο βουλγαράκ-ατάκ

ζήτω ο οτε
και οι συνδέσεις του
και τέλος
ζήτω το ελληνικό τραγούδι
το μόνιτορ
και εσύ που με διαβάζεις από "άστοχο κλικ" του ποντικιού σου.

Ξέρεις ποιος είσαι.
Κι εγώ επίσης.

Ζήτω μου

Πάμε γερά.


*********

Γλυκειά Αδελαϊδα, έγκριτε Αλέξη Σταμάτη, ακριβοθώρητη Γιάννα, dear Meet the Clown, , παλιοπαρέα του Paralysis By Analysis, αινιγματικό τάγμα των Fun EL ιπποτών...

[καθώς και οποιοσδήποτε άλλος ενδιαφερόμενος]

...το tracker-άκι στο παλιό μου blog (parianos.blogspot.com) δείχνει ότι με φιλοξενείτε στα blogs σας με την παλιά μου διεύθυνση και όχι με την καινούρια
mantalena-parianos.blogspot.com.
Δεδομένου ότι προτίθεμαι να παραχωρήσω το παλιό μου blog για ιατρικά πειράματα και θα το αναλάβει ένας "ειδικός ερευνητής του διαδικτύου", κάτω από τα λιπαρά ακροδάκτυλα του οποίου στενάζουν πληκτρολόγια και οπτικά mouse, λίαν συντόμως μπορεί να μην υπάρχει πια. Δεν κάνετε ένα update στο λινκάκι σας με την κανονικιά μου - νέα - διεύθυνση;

μουτς


*το βδελυρό εναρκτήριο παραμυθάκι, αποτελεί παλαιό ποστ στο πρώην μπλογκάκι του Ελεύθερου Σκοπευτή. Έκτοτε, έχει κυλήσει πολύ νεράκι στ' αυλάκι, νεράκι το οποίο δεν ήταν απαραιτήτως και ιδιαίτερα καθαρό.

*η έκκληση για update-το-link είχε ποσταριστεί στο bloghood, σε μια εποχή που οι λέξεις δεν είχαν αρχίσει ακόμη να στέλνονται πρώτα για ανάκριση και μετά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

*από σήμερα, το μπλογκ αυτό δεν θα μπορεί να δέχεται σχόλια ανωνύμων. Θα χάσουμε βέβαια μια κάποια σχετική διασκέδαση, αλλά θα κερδίσουμε σε inner space και γαλήνη, αφού θα πρέπει να είστε registered user για να αφήσετε μια σαχλαμαρίτσα στις σαχλαμαρίτσες μου. So, go register!
:)

Ποιητάρω και βρίζω, η ανώφελη

στου Μακ Μάνους τα λημέρια που αναδημοσιεύει comment μου από ποστ του
(για δεύτερη φορά).

Μακ, στην τρίτη καίγεσαι.
:Ρ

Κάτι λέει ο Bird On A Wire

και τα λέει καλά.
Αφιερωμένο σε όλους, θα πρόσθετα.

(η μουσική μου την έσπασε μόνο. Άκου 2Lips!)

(κλικ)

Χορεύουμε;

Όταν εμείς οι Ινδιανοι χορεύουμε τον χορό της βροχής, έχει πάντα επιτυχία.


Κι αυτό γιατί, πολύ απλά δεν σταματάμε να χορεύουμε μέχρι να αρχίσει να βρέχει.

Καινούρια αρχή

Από σήμερα Δευτέρα, αρχίζω να χαμογελάω πάλι.




Παρακατσούφιασα.
:)

Κάλιο (νάτριο κ.λπ.) αργά, παρά ποτά

Άργησα αλλά το έψησα –τι το έψησα δηλαδή, το καβούρντισα- το tracklistάκι για το weird mix που ακούμε εδώ και μέρες.
Λίγο να βρω καμία φωτογραφιούλα (ο blogger γαμι ε ται και δεν μπορείς να ποστάρεις ούτε τελεία), λίγο να συλλέξω καμιά πληροφοριούλα από τα εξωφυλλάκια των ψδ ή το net, μου πήρε δυο μέρες.
Ξαναποστάρω και το download link για να μην του ψάχνιετ’ παρακάτου και εδώ είμαστε.

/αυτό που ακούμε - και ενδεχομένως δεν ακούγεται από το ψυχολογικό του χάλι /

Weird mix (72'42'')
58K

1. Animal Collective – The Softest Voice
2. Bic Runga – Election Night
3. Martina Topley Bird – Soul Food
4. Calexico – Hot Rail
5. Pascal Comelade – Toti al Soler
6. Jorane – Pour Gabrielle
7. Yo Yo Ma – J.S. Bach Prelude, cello suite No1
8. Latin Playboys – Lemon and Ice
9. Texas – I’ll See It Through
10. Something For Kate – Asleep at the Wheel
11. Willis – Take You High
12. Ooberman – Cities that fall
13. Martina Topley Bird – Sandpaper Kisses
14. Pascal Comelade – The Scatalan Logicofobism
15. Angelo Badalamenti – Dinner Party Poll Music
16. Ella Fitzgerald & Joe Pass – Why Don’t You Do Right?
17. Jason Carter – Pilgrimage
18. Calexico – excerpt (?) from the Hot Rail album
19. Fridge – Harmonics
20. Patti Smith – Mother Rose


Λίγα λόγια για το έργο

Animal Collective: ψευδωνυμικό indie rock ντουέτο από τη ΝΥ.

Bic Runga: (φωτ.) Η βοσκοπούλα με τη γλυκιά φωνή, είναι από τη Νέα Ζηλανδία. Ευτυχώς γι' αυτή, αντί να πάει στα γαμωριάλιτι όπως οι συνομήλικές της, έκανε ένα δισκάκι απ' όπου είχε ξεχωρίσει το Get Some Sleep (το είχα ποστάρει παλιότερα, ή όχι;)

Martina Topley Bird: (φωτ.) η άλλοτε μούσα του Tricky στη solo δουλειά της "Quixotic".

Calexico: προφέρονται "καλέχικο" και δεν χρειάζονται συστάσεις. Ακόμη βγάζω την άμμο της αμερικανικής ερήμου από πάνω μου εξαιτίας των συχνών εμφανίσεων τους στην Ελλάδα (μια φορά τους έχασα μόνο).

Pascal Comelade: Ισπανογάλλος εικονοκλάστης που παίζει με παιδικά όργανα, μουσικά πριόνια, σφυρίχτρες και πλαστικά πιανάκια και ψευτοκιθάρες τη μουσική του, δίνοντας κυριολεκτικό νόημα στη λέξη "παίζω" μουσική. Στους δίσκους του συναντάς από χιουμοριστικά tracks όπως L' Orchestre De Titanique Plays That's Amore, μέχρι σπαραξικάρδιες συμμετοχές της PJ Harvey.

Jorane: (φωτ.) μια κουκλάρα τσελίστρια από τον Καναδά που πειραματίζεται με συνηχήσεις φωνών και τσέλου. Στη χώρα της κάποια albums της χρηματοδοτούνται από τον αντίστοιχο Βουλγαράκη στο Καναδέζικο Υπουργείο Πολιτισμού...

Yo Yo Ma: Γαλλο-αμερικάνος τσελίστας από το Χονγκ Κονγκ (!), κάτι σαν τον "Bono της κλασικής μουσικής". Ικανός ερμηνευτής αλλά αφόρητα mainstream.

Latin Playboys: που πάτε ορέ κλεφτόπουλα με τέτοιο όνομα. Πώς αλλιώς, όταν δυο από τα μέλη τους είναι από τους Los Lobos... (ποστάρισα τέτοιο πράγμα;)

Texas: Τέξας από τη Σκωτία. Ζούπερρρ - ότι ερωτικό σαχλοτράγουδο και να τραγουδήσει η Sharleen (φωτ.) είναι σαν να γλύφει το μαχαίρι και να στο μπήζει στο στήθος.

Something For Kate: Το ανεκδιήγητο αυτό indie group από την Αυστραλία με το ε-μπο-ρι-κό-τα-το όνομα (αστειεύομαι πάντως, γιατί στη χώρα τους είναι πολύ δημοφιλείς), στο αγαπημένο μου track σε αυτό το μιξάκι. (μούμπλε μούμπλε) να δούμε και κάνα στίχο;

Αsleep at the wheel

Some highway at night
When I'm out driving the car
I drift among the headlights
My mind somewhere else now
I drive off the end of the earth
And every light on your street
Comes back to me
In a few more days
I won't let them get away

Cause this is how we come and go
With ghosts for memories
And memories for ghosts
But no one sees anything

I drive under the billboards
A sight to make my eyes sore
And wooden birds fly over
Every bright blue corner
Yeah, they're going nowhere
In a few more days
I'll be out of your way

Cause this is how I come and go
With ghosts for memories
And memories for ghosts
But no one says anything

Willis: Κάποια Hayley Willis που δεν βρίσκεις να διαβάσεις γι’ αυτή ούτε στο Amazon ούτε στο AllMusic. Εγώ βρήκα μια κριτική (μπλιαξ) στο Avopolis. Εικάζω ότι τα παιδιά εκεί πρέπει να αγόρασαν το ένα από το δυο αντίτυπα που πούλησε η τύπισσα στην Ελλάδα (το άλλο το πήρα εγώ).

Ooberman: U.K. indie pop group, σπιτικών προδιαγραφών (αδελφάκια, home studio κ.λπ). Κομματάρα.

Angelo Badalamenti: Μην τα ξαναλέμε. Ο συνθέτης των soundtracks στις ταινίες του David Lynch. Ανάθεμα κι αν θυμάμαι από ποια ταινία είναι αυτό (sorry αλλά βαριέμαι να ψάξω άλλο). Πιθανολογώ από το Mullholand Drive.
Ella Fitzgerald & Joe Pass: Δυο σπουδαίοι τύποι σε ένα κομμάτι που τραγουδούσε και η Τζέσικα Ράμπιτ στο «Ποιος Παγίδεψε τον Ροτζερ Ράμπιτ». Το βρήκα σε ένα βινύλιο του πατέρα μιας φίλης μου, το έγραψα σε cd αλλά η βελόνα πήδηξε κάπου στη μέση.

Jason Carter: Έθνικ γερόντιο που παίζει κιθάρα και ευτυχώς δεν ακούγεται «τουριστικά».

Fridge: Σαλεμένοι Γερμανοί, τόσο πειραματικοί που δεν ακούγονται, με εξαίρεση αυτό το κομμάτι και ένα άλλο που το βρήκα πολύ ευχάριστο γιατί τσιμπάνε κάτι μωρά που τα έχουν βάλει να κλαίνε.

Patti Smith: από το τελευταίο της studio cd “Τrampin’” του 2004.

Σκληρό Rock by Noisy Games

Αφιερωμένο στους Mac Manus και Diki

Τα τρελόπαιδα από το project των Νoisy Games επιστρέφουν με ένα σούπερ εθιστικό μουσικό online flashάκι όπου χειρίζεσαι τον frontman και κιθαρίστα ενός rock group. (κλικ)

Πάνω αριστερά στην οθονίτσα θα βρεις το rythm section (οn/off)
στην πρώτη γραμμή με τα μπουτόν τα σόλαρίσματα
και στη δεύτερη μισή τα φωνητικά του τύπου
- η μισή κάτω δεξιά έχει χεντριξικά εφέ!
Το κεντρικό μπουτόν ενεργοποιεί τις ζητωκραυγές των fans.

Μανταλενοσυμβουλή: βάλε τον τυπάκο να σολάρει λιγάκι (plus κάποιες ζητωκραυγές) πριν χώσεις το rythm section.
Στην πορεία θα δεις ότι η μπάντα κάνει και από μόνη της μια ωραία grunge παύση!
Yeaaaah
Απίστευτο κόλλημα.

Στο official site τους, θα βρεις ακόμη
το παλιό καλό και εξίσου εθιστικό αντίστοιχο Desktop Blues που έχω στα linkάκια μου από καταβολής αυτού εδώ του blog,
μέχρι ένα παιχνιδάκι όπου πρέπει να προσγειώσεις έναν Rocketeer χωρίς να τον κάνεις μούστο, τσακίζοντάς του τα κοκκαλάκια στα ντουβάρια.
Το εγκατέλειψα γιατί το βρήκα πανδύσκολο και δεν αντέχω τις κραυγές - εκτός αν είναι από τον σκληρό rocker που λέγαμεεε!

βρε άι κηπ' ουν ρόκιν'
οέο

O παλιός Ελεύθερος Σκοπευτής

Ρε κόσμε και ντουνιά!

Ξανανέβασα κάποια από τα παλιά posts του VryPaned μπλογκακίου μου - όπως ίσως γνωρίζετε, το parianos.blogspot ΔΕΝ είναι εδώ και καιρό το "κανονικό" μου blog πλέον.
Το έκανα, αφενός μεν γιατί κοιτώντας τα παλαιά εκείνα ποστάκια ένα άγρυπνο βράδυ, γέλασα πολύ με το χάλι μου και όπως είχα γράψει και κάπου, θα ήθελα να μείνουν εκεί ως μνημεία μιας εποχής βλαμμένων καιρών.
Και αφετέρου, γιατί πολλοί έμπαιναν από εκεί για να με επισκεφθούν στο νέο μου URL αφού έδινα το link. Ε, δεν το δίνουμε πια ρε παιδιά. Ότι δώσαμε, δώσαμε! Καιρός να κάνετε update.

Αν θέλετε να αφήνετε μια λέξη, πρόταση, μπινελίκιον, συχαρίκιον ή απολυτίκιον (οι πιο σεπτοί) στον Ελεύθερο Σκοπευτή, θα πρέπει να αντικαταστήσετε το παλιό url στο link σας, με το mantalena-parianos.blogspot.com. Είναι ανέξοδο, δεν γαριάζει, προστατεύει από την τερηδόνα και δεν γαριάζει (τό 'παμε, ε;) Δεν γαριάζει, λέμε. Μην το φοβάστε.
Try this at home: προσθέστε μόνο ένα mantalena- μπροστά στο ήδη υπάρχον URL et voila.
Life is simple, λέμε. Keep walking. Για ν' αρχίσεις μαζί του. Η μέρα φεύγει η νύχτα έρχεται τρεκλίζοντας (για να γράψω και το αγαπημένο μου "χικ").


Στο παλιό μου παλτό (φτου), εε, blog ήθελα να γράψω) ένα postάκιον παλαιάς κοπής, "ξανανέβηκε" στο Monitor επειδή του έκανα ένα update - ε, δεν θα μπορούσα να το αφήσω όπως ήταν αφού το νεάκι του είχε ξυνίσει χειρότερα κι από την κοπανιστή του πατέρα μου στο ψυγείο που άφησε πίσω του φεύγοντας για διακοπές (την έθαψα τις προάλλες με όλες τις απαραίτητες στρατιωτικές τιμές στον κήπο, δίπλα από εκεί που είχα θάψει και την ξυνομυζήθρα του): το ποστάκι αυτό δεν σημαίνει τίποτα.

Καινούρια posts δεν θα εμφανιστούν εκεί ξανά, εκτός αν ο Μr Monitor αλλάξει ποτέ το διαβλητό σύστημα των linkblogs του, μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι ή "το εύρος της οξυδέρκειάς μου ξεπεράσει εκείνο της αλαζονείας μου", όπως διάβασα κάπου και πολύ το χάρηκα, αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή θεωρούσα ότι είμαι τόσο χαζή όσο φαίνομαι.
Τα comments επίσης στο παλιό μου blog είναι κλειστά, οπότε μην μπαίνετε στον κόπο.

Θα με βρίσκετε εδώ, σπίτι μου. Σπίτι σας ή και κάπου αλλού.

Σας αποχαιρετώ για την ώρα με ένα Μανταλενομουτς, αναγκαστικά:
μαγειρεύω κολοκύθια τούμπανα και θα πρέπει να σας αφήσω, μια που ο απορροφητήρας είναι έτοιμος να εκραγεί και η κουζίνα θυμίζει σάουνα. Πάω να ανοίξω μια τρύπα στον τοίχο.
Όλα τα κρησφύγετα πρέπει να έχουν πάντα μια έξοδο κινδύνου.


...

Daze like this

Οι μέρες περνούν σαν τον πυρετό. Χωρίς να τις καταλαβαίνεις πότε έρχονται και πότε φεύγουν.
Η γαλήνη σου, είναι κι αυτή φευγαλέα - τις στιγμές που ξενερώνεις από ένα εωθινό αλκοολούχο διάλυμα ή που στεγνώνεις μουσκεμένη τα μαλλιά σου μετά το μπάνιο.
Σαν τη γλυκειά κούραση που αισθανόσουν μετά το μπάσκετ, όταν κρέμαγες τα χέρια κάτω βλέποντας τις φλέβες σου να φουσκώνουν.
Υπνηλία μετά την ένταση.


Σαν αυτό που περιγράφει ο Όμηρος στη σκηνή που ο Οδυσσέας ξυπνά στο νησί των Φαιάκων και αντικρύζει μπροστά του τη Ναυσικά - τι ωραία σκηνή:
Είναι τόσο σπαταλημένος, μόλις έχει ανοίξει τα μάτια, το στόμα του πικρό απ' την αδυσώπητη θάλασσα και το μυαλό εξίσου σκεβρωμένο από το αλάτι -των δακρύων- που κάνει τις πνευματικές κλειδώσεις να τρίζουν some days like these, που νομίζει ότι μπροστά του στέκεται μια θεά.
Ο Όμηρούλης πρέπει να ήταν σπουδαίος τύπος. Οι σύγχρονοι μελετητές και ψυχολόγοι, περιέγραψαν την κατάσταση αυτή του Οδυσσέα ως κατάσταση "ονειροφαντασίας".
Είναι η στιγμή που όλοι μας ζούμε κάθε μέρα για λίγο μόλις ξυπνάμε. Μέχρι να συνέλθουμε. Να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ξύπνιοι - και ζωντανοί.
Εκείνη τη στιγμή είμαστε ανυπεράσπιστοι. Εκείνη τη στιγμή, μπορούμε να αποδεχθούμε τα πάντα - ο Οδυσσέας, πίστεψε ότι μπροστά του στεκόταν μια θεά.
Εξαίσιο.


Τελείς σε μόνιμη τέτοια κατάσταση. Μόνο που εσύ έχεις και έξτρα - μπόνους: Αναμνήσεις χειρότερες κι από το παρόν σου σε στοιχειώνουν.
Τι σε τρομάζει πιο πολύ, μικρή μου Μανταλένα; ρωτάς το είδωλό σου που καθρεφτίζεται στη σκοτεινή οθόνη του σβηστού σου υπολογιστή. Οι κώδικες; Το άδηλο; Το να αισθάνεσαι καταφρονεμένη; Αυτό πονάει;

Μαμάκα, όλα αυτά με τρομάζουν. My mama told me they 'll be DAZE like this.
Και γιατί πιστεύεις ότι το παρόν σου είναι χείριστο, μωρή; ξαναρωτάω.
Κράτα τα καλά από το χτες σου για να φτιάξεις έναν εαυτό σήμερα. Που να μην είναι ακαθόριστος. Και που να τον αγαπάς, γιατί -κοινοτυπία θα πω και άκουσέ τη- πιο πολύ ανάγκη από το να σε αγαπούν, έχεις το να αγαπάς εσύ.
Κάποιον. Κάτι.
Βρες κάτι.

Ρωτάς, ρωτάς, δεν παύεις να ρωτάς. Τι; Τι να αγαπήσω, που να μην είναι τέφρα από το παρελθόν;
-Τις νύχτες με πανσέληνο; Τις πήρε μαζί του φεύγοντας, μαζί με το τηλεσκόπιο που είχαμε αγοράσει μαζί. [Γαμώ τη MEADE]
-Το θαλασσόδεντρο στην παραλία στον Βουτάκο, που ήταν τόσο μεγάλο που μπαίναμε μέσα;
Αν ξαναπάω να μπω εκεί, δεν θα βγω ποτέ. [Τρυπάω ZODIAK]
-Το σημάδι στο πλευρό μου από τη μέρα που κάναμε έρωτα πάνω στις πευκοβελόνες; Δεν έχει φύγει πανάθεμά το. [fuck DUREX]
-Τη σπηλιά στην Τρυπητή όπου του είπα για πρώτη φορά πως είμαι ερωτευμένη; [Ζήτω το ΤΝΤ]


Το κρεμαστό ξύλινο σήμαντρο - ονειροπαγίδα το ξεκρέμασες απ' το σαλόνι;
Ναι.
Το παζλ του Ματίς απ' τον τοίχο, που πήρατε στη Βαρκελώνη;
Ναι κι αυτό.
Τη γιγάντια μεγέθυνση της φωτογραφίας του, πάνω από το τηλέφωνο;
Να 'ταν κι άλλη.
Τη λουίζα που ξέραινες τα φύλλα της για να σας φτιάχνεις αφεψηματάκια το χειμώνα;
Την πήγα στους γονείς μου.
Τη συντόμευση για τα δικά του documents από το desktop σου;
Deleted, λέμε.
Δεν πήρες backup;
Να μη σε νοιάζει.
Τις σκόρπιες φωτογραφίες/σελιδοδείκτες στα βιβλία;
Ελπίζω, ναι.
Τον "Μικρό Νικόλα" που διαβάζατε μαζί πριν κοιμηθείτε;
Το χάρισα στην αδελφή μου.


-Μανταλένα, πότε θα έρθει ο Μ; με ρώτησε η 4χρονη ανιψιά μου, την τελευταία φορά στο πατρικό μας σπίτι στην Πάρο. Τον αγαπούσε πολύ.
-Δεν θα ξανάρθει, της είπα ψύχραιμη (πώς το 'παθα). Χωρίσαμε. Δεν είμαστε πια μαζί.
-Η Βιργινία το ξέρει; (σημ. η αδελφή μου).
-Ναι, Μαρία. Όλοι το ξέρουν.
-Και ο Βασίλης και η Μαντώ; (οι γονείς μου)
-Ναι.
-Θα τους το πω.
-Δεν χρειάζεται, Μαρία, σου λέω, τους το έχω πει.
-Και που είναι τώρα ο Μ;
-Σε ένα άλλο νησί.
-Και δεν θα ξανάρθει; Ούτε στην Αθήνα;
-Όχι. Είπαμε να μην κάνουμε παρέα.
-Και δεν θα είστε φίλοι;
-Ε... θα είμαστε, αλλά δεν θα κάνουμε παρέα.
Έβαλε τα κλάματα. Στο 4χρονο μυαλό της δεν υπήρχε καν η ιδέα του πώς μπορεί να γίνει αυτό και η ιδέα την τρόμαξε.
Την αγκάλιασα αλλά - τι παράξενο, δεν έκλαιγα πια.

Την επόμενη έβγαζα εισιτήριο για Ηρακλειά.
Για ένα άλλο νησί κι εγώ.
Ήθελα να ναυαγήσω μόνη.
Σε μόνιμη ονειροφαντασία και χωρίς κανένα βραβείο μετά τον εφιάλτη.



Weird mix (72'42'')
58K

αυτό που ακούμε

Δεξί κλικάκι - σέηβ ταργκετάκι αζ λέμε
/tracklistάκι μόλις συνέλθω λιγάκι γιατί σήμερις οι δαίμονες έχουν στρογγυλοκαθήσει στα έπιπλα και τους κυνηγάω με εξαντλημένες αχτίδες μελλοντικού φωτός/

About this MindBlog thing...

Μια συζήτηση γίνεται στου VryPan.
(κλικ)


...

To μαύρο μας τέλειωσε

Δυστυχώς. Πάνω που άρχιζα να εξοικειώνομαι μαζί του.
:D

Google X-rated

(θα 'θελα πολύ να δω το Google να βγάζει κάποτε ένα τέτοιο μύνημα)


Πολλοί bloggers συνηθίζουν να κάνουν έναν απολογισμό στα 100, 200 ή 273 posts τους.
Έτσι, και λόγω που η ζέστη με έχει βαρέσει με το αμόνι στο κου ντε πιέ, αντί να χοροπηδάω σαν την τρελή μέσα στο δωμάτιο μου και να χορεύω μισόγυμνη μπροστά στον ανεμιστήρα, αποφάσισα να κάνω κι εγώ έναν μικρόνανε απολογισμό (δεν είμαι για μεγάλα πράγματα, dig it?)

Ξεψάχνισα το λοιπόν τα αρχεία του trackerίδιου, κάτι search engine ρέφερερς και κάτι summaries και μου έπεσαν τα μαλλιά, οι βλεφαρίδες και τα φρύδια, απ' όσα είδα εκεί μέσα. (Κάτι τριχούλες που έχω στον αφαλό και στα χέρια βέβαια δεν έπεσαν, γι' αυτό θα επιμείνω).

Ακολουθούν οθονιές από ό,τι μου έκανε εντύπωση στον "Γούγλη" που λέει κι ο Μακ, κοινώς στη μηχανή ανίχνευσης όπου κάθε λοξός, μουρλή και φυσιολογικός άνθρωπος αναζητά να βρει πληροφορίες στο διαδίκτυο.
Παρακάτω, ποστάρω τις οθονιές που παρουσιάζουν στην αρχική σελίδα τον Ελέυθερο Σκοπευτή στα αποτελέσματα της ανίχνευσης.


Η MANTALENA ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ:
Όσοι πάσχετε από τριχόπτωση
και αρχές φαλάκρας (ή μήπως
καράφλας, νονς;), σταματήστε
να διαβάζετε TΩΡΑ ή επισκεφθείτε
το blog κάποιου αξιόλογου blogger.

Αυτό ήταν το πρόβλημα λύθηκε.

Όσοι συνεχίζετε να με διαβάζετε, σας ευχαριστώ.
Σε καλό να σας βγει τόση επιμονή.
Πάμε γερά.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Σενάζι"

Ε, ότι θα φιγουράριζα στο Νο1 της ανίχνευσης για τη λέξη "Σενάζι", πάνω κι από την Απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ για τα "διαζώματα από οπλισμένο σκυρόδεμα", δεν το περίμενα, ομολογώ. Ένα σπιτάκι χτίζω εις την Πάρον, όχι τη γέφυρα Ρίου-Αντιρίου. Όποιος ενδιαφέρεται να ανοίξομεν μια κατασκευαστική εταιρία, είμαι προθυμότατη να συνεισφέρω τον αέρα στην επιχείρηση.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Παρτούζα"


Η χαρά του DCD (πολλοί άλλοι δεν πρόλαβαν να εκδηλωθούν, φαντάζομαι).
Λοιπόν σας πληροφορώ, ότι μετά την επίσημη ιστοσελίδα της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ όπου ενφανίζεται σε συνέντευξή της η Έλενα Δ. Χατζηιωάννου να δηλώνει στο πολιτιστικό (χα) ένθετο ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ότι "το θέατρο είναι παρτούζα", ένδοξη και τιμημένη στο στίβο της παρτουζοενημέρωσης έρχεται η Μανταλένα.
Ευφημείτε, έχουμε μέλλον, μια και ακόμη δεν είπαμε τίποτε για το που και πότε θα γίνει και επιπλέον, εμάς δεν μας έχουν γράψει ακόμη οι εφημερίδες.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Ο χαμένος γιος του Χάρρυ Κλυνν"


Δεν ξέρω ποιος είναι πιο ανώμαλος: αυτός που αναζήτησε κάτι τέτοιο στο Google ή εγώ που είχα κάνει post με αυτόν ακριβώς τον τίτλο.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Ναζί"


Ε, εντάξει, δεν είναι και κάτι σπουδαίο. Μια αναπαραγωγή από κάτι που ανακάλυψε η Pastaflora και μου το είχε στείλει να το ποστάρω: Οι ιπτάμενοι δίσκοι του Χίτλερ. Τόσο φοβερό είναι πια;



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "η μικρή ψωλή"


ΑΥΤΟ, μάλιστα. Αυτό ΕΙΝΑΙ φοβερό. Πόσο μάλλον, όταν το θεάρεστο μπλογκάκι μου φιγουράρει ανάμεσα σε άλλες βδελυρές σελίδες με τίτλους όπως "της άνοιξε την πίσω πόρτα" και άλλα εξίσου προκλητικά (τα διάβασα όλα ομολογώ).
Ενώ εγώ... πφφφ... σιγά! Ένα ποστ είχα κάνει για τη Σεξομολόγηση, εμπνευσμένη από τον Ροϊδη, τον οποίο by the way έχω βάλει σκοπό να συναντήσω στην κόλαση, αφού δεν τον πρόλαβα όταν ήταν στο "Τέταρτο" του Χατζιδάκι.
{και μια που το θυμήθηκα, βρε Ροϊδη, κάνε update το νέο μοu URL mantalena-parianos.blogspot.com. Στο linkάκι που με έχεις, είναι ακόμη το παλιό}.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Κινητό Video Πρώην Γκόμενα"


Δεν μπορώ να ξέρω τι έψαχνε να βρει όποιος έδωσε αυτές τις τέσσερις λέξεις (και με αυτή τη σειρά) στο Google, αλλά δεν με εκπλήσσει καθόλου που πρώτο εμφανίζεται ένα post του Pascal. :D



Aποτέλεσμα αναζήτησης: "Γυναίκες Χεσμπολάχ"


Τώρα μάλιστα. Τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Το δικό μου ποστάκι είχε πάντως να κάνει με αυτούς τους ανθρώπινους καμπινέδες - τις γυναίκες των Ισραηλινών.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Γυναικεία εκσπερμάτωση"


Γυναικεία θέματα, boys, κοπανάτε τη. Ούτως ή άλλως, δεν νομίζω ότι σας έκαιγε και ποτέ αυτό το θέμα.
Ανάμεσα σε Εισηγήσεις για την ιστορία του βελονισμού και διάφορα άλλα κοινωνικά θέματα του μουνιού μας, φιγουράρει το μπλογκ μου.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Εκτροφή γυμνοσάλιαγκες"


Οέο. Κι εδώ πρώτη θα ήμουν (2 από τα 3 αποτελέσματα είναι από αυτό εδώ το μπλογκ!), αν δεν υπήρχε κάποια ιστοσελίδα για Κυνηγότοπους. Ρε πούστη μου, τα έβαλαν και με τους γυμνοσάλιαγκες τώρα οι κυνηγοί; Δεν με εκπλήσσει. Αφού στον αέρα δεν έχουν αφήσει τίποτε όρθιο. Άσε που οι γυμνοσάλιαγκες δεν τρέχουν τόσο γρήγορα όσο τα πουλιά και θα είναι εύκολος στόχος για τα κουμπούρια τους. Πόσο νόστιμοι είναι δεν ξέρω μόνο - κι ούτε θέλω να μάθω.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "γαμήσι"


Πίσω στα δικά μας, που λένε και στο ραδιόφωνο.
Ε, εντάξει, μην τρελαθούμε, εδώ ο Ελεύθερος Σκοπευτής δεν είναι πρώτο τραπέζι πίστα.
Πάνω από μένα φιγουράρουν:
ο Κουκουζέλης με την Aspri Petra Xexaspri ("ο χορός και το γαμήσι ειν' τση γυναικός η φύση"),
ο Dead Dizney με το Shit Happens όπως λεγόταν τότε το blog του - σήμερα κάτι μου λέει ότι είναι αυτός που έχει υφαρπάξει το παλιό Dribble&Drink ("γαμήσι κουβέρτας / γαμήσι επισκεπτών / γαμήσι μαξιλαριών / βιασμοί"),
η πάντα καίρια Χ-Psilikatzou ("γαμήσι στο νερό, γλυκό μουνάκι")
και η Ξανά Ξανθιά και αγαπημένο μας Vatraxokoritso ("Καυλώνω, Ρισκάρω, Ποστάρω!").
Τι να φτουρήσω εγώ μετά που μιλάω για "γαμήσι μετά μουσικής"; Είναι προφανές ότι μιλάω για κάποιο είδους σόου.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Ψάχνω εκπαιδευτή για σκύλο"


Για να τον φάει;

Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Αντίχριστος Ηλίας"

Η ψυχεδέλεια συνεχίζεται. Κι εδώ φιγουράρει η Mantalena. Σιγά που θα έλειπε δηλαδή - τον Ηλία τον ξέρουμε. Είναι φίλος.
Όσο για τον τύπο που ψάχνει τον Ηλία, είναι θείος του:
Ηλί-θιος.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Αντρικά σώβρακα"


Πόσο μαλάκας μπορεί να είναι κάποιος για να ψάξει με αυτά τα tags; Υπάρχουν και "γυναικεία σώβρακα" ρε παλικάρι; (είμαι σίγουρη ότι είναι άντρας). Κυλοτάκι, στριγκάκι, ζιπουνάκι, baby doll. Αυτά είναι. Τις σωβρακοφανέλες, σας τις χαρίζουμε.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Γυμνά από Μύκονο"


Ο ερευνητής του διαδικτύου δεν διευκρινίζει βέβαια τι είδους (και φύλου) γυμνά αναζητά, κι έτσι, μετά το αναμενόμενο υψηλά στην κατάταξη blog του Vatraxokoritsou που όπως διάβασα σε προηγούμενα post της εκείνη την εποχή είχε μπλέξει με κοντοπούτανα, έρχομαι δεύτερη και καταϊδρωμένη εγώ, με κάτι ασπρόμαυρα γυμνά του 19ου αιώνα που σήμερα δεν καβλώνουν δυστυχώς κανέναν μοντέρνο φέρελπι.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "De puta cabron μετάφραση"


Θέλει και μετάφραση ο ανιχνευτής. Nα πας στου θείου Άρη, να στα πει μια χαρά τα ισπανικά.
-Θείο, εσύ μου τους μάζεψες τους latin gangstas στο blog με εκείνα τα μαθήματα ισπανικώνε που μας παρέδωσες εις απταιστη desperado βρισιματική (όσο κι αν έψαξα, δεν το βρήκα εκείνο το comment σου).



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Chat με καβλωμένες"


Εδώ, ξεπερνάω τον εαυτό μου (και τις δυνατότητές μου, η ερωτόκριτη).
Chat μπορεί να μη διαθέτει το blogάκι μου (κι ούτε να φιλοξενήσει ποτέ) αλλά ξεπερνάει το αξιόλογο site "δωρεάν πρωκτικό ελληνικό σεξ" καθώς και το λαοφιλές "6000 σεξ βίντεο", που αν κρίνω από την ευρεία γκάμα των θεμάτων του, θα άξιζε αν μη τι άλλο πολύ καλύτερης τύχης.



Αποτέλεσμα αναζήτησης: "Αθερινόδιχτο"


Τώρα, είμαστε στα νερά μας. Πλατς, λέμε. Επιτέλους, και μια αναμενόμενη πρωτιά για ένα θαλασσινό κορίτσι comme moi, mais, pourquoi ca concerne un post με τίτλο "2006 Calendar - Bikini Models (4 girls only)";



Συνολικό ρεζουμέ

Για να ξέρετε για τί μιλάμε. Πρόκειται για ένα τυχαίο διήμερο του Ιουλίου, με τα 20 τελευταία tags ανίχνευσης στα οποία εμφανίστηκε το blog του Ελεύθερου Σκοπευτή.
Μετά απ' όλα αυτά, σκέφτομαι να το μετονομάσω. Κάτι σε "Τρελά Κορμιά Πίπες Φωτιά Κάνουν Όλα Τηλεφώνησε Τώρα Γιατί Όχι Ρε Ηλίθιε", νομίζω ότι θα είναι ΠΟΛΥ πιο επιτυχημένο όνομα και θα με βρίσκει και πιο εύκολα ο κόσμος.

...

Mantalena Uptempo (75'06'')

Κύριες, κύριοι, τρίτο φύλο, τέταρτο δημοτικό διαμέρισμα, πέμπτο πάτωμα, έκτο τετράγωνο, έβδομο ουρανό (ουφ) και αγαπητά μας παιδιά,

η παράστασίς μας "Mantalena Uptempo" ξεκίνησε (την ιδέα βασικά, μου την έριξε η Mindstripper από το εξωτικό location των φετινών της διακοπών όπου σχεδόν βράδυ παρά βράδυ τους κόβουν το ρεύμα με αποτέλεσμα να κάθονται και να ακούν τα κύματα πετώντας φελλούς στα βαρέλια του Jack Daniels, but that's another dark story).


Επειδή όμως φρονώ ότι η μαυρίλα μας έπεσε μπόσικη, λέω να ανασύρω κάτι πιο γελαστικό να σκάσει το χείλι μας σαν τα τζιτζικοκοστουμάκια της φωτογραφίας και να σας κάνω να ψάχνετε για λιποζάν, μέρες που 'ναι.

-Τι εννοείτε οι μέρες είναι καυστικές;
Τόσο το καλύτερότερο (νονς, στείλε το βραβείο ορθογραφίας μου σπίτι).



Όχι σε αυτό το σπίτι, αυτό είναι των γονιών μου.



Αυτό είναι το δικό μου - όταν και εφόσον χτιστεί. Εδώ βλέπουμε μια ωραιότατη άποψη του μπάνιου χωρίς μπανιέρα - θα μπει κάτω από το στρόγγυλο φεγγίτη.

Τι έχουμε -και λέμε-, λοιπόν;
Στο Μόνιτορ κάποιοι προβάρουν ήδη τα linkblogs τους, μια που ο χειμώνας θα 'ναι βαρύς και τα μπλογκζ επλήθυναν.
Λινκμπλογκο-φαρέτρες χωρητικότητας απύθμενης - όσης και βλακείας, τεστάρονται για να μην πιτσικάρουν από το φορτίο και μείνουν οι καλοθελητές με το λινκμπλόγκ στο χέρι.
Μια κυρία που αλλάζει ονόματα και διαθέσεις, εγκαταλείπει την ποίηση - ανάπτυξη στίλβουσας βίδας που λασκάρισε, και το ρίχνει εις τας μουσικάς, κάνοντας επίδειξη γνώσεων σε όλους εμάς, που φάγαμε τα χρονάκια μας να ακούμε μαλακίες:
το ξέρατε ότι το House of the Rising Sun το έλεγε ο Jim Morrisson; Μα πώς όχι! Είστε άσχετοι. Αφού και ο Ray Charles το έχει πει! (μη σου πω και οι Kings με G και μας την πέσει κανένας Mακ Μάνους με τις κασέτες του).

Ευτυχώς για όσους ετήρησαν "ουδέτερη στάση", ο πόλεμος των Οβριών vs του -πολιτισμένου αυτή τη φορά- Αραβικού κόσμου, παίρνει άδοξο για τους Εβραίους τέλος. Να δούμε τι θα πουν τώρα που θα αρχίσουν να βγαίνουν στη φόρα βίντεο σαν κι αυτό που βρήκα στο μπλογκ του Manifestου.
Εσύ πάλι, Αιγύπτια θεά, μην ασχολείσαι. Ρίξε το βέλο στα μούτρα και σβήσε κανένα commentάκι με το moderation μπας και έχεις την τελευταία κουβέντα, πολυσχιδή μου προσωπικοτητούλα.

Ο σκύλος Οδυσσέας (του Χαραλάμπη είναι ο κούκλος) τηρεί ουδέτερη στάση στην αποτρόπαια μαυρισμένη θέα της Μανταλένας...



...και μετά στρέφεται απαθώς ρεμβώδης προς το ηλιοβασίλεμα.


Kάτι άλλα με τον Γκύντερ Γκρας, δεν τα καταλαβαίνω - θα 'ναι επειδή δεν διαβάζω σοβαρά βιβλία, αλλά προτιμώ να παίζω με το σκύλο και να τον κυνηγάω με το νεροπίστολο.
Τα πεδία πέζη (σωστό είναι τώρα αυτό;).

Ιδού ένα παιδίον που μου μοιάζει κιόλας. Η (μαυρισμένη, δεν ξέρω αν το προσέξατε) Μαρία, είναι ανιψούλα μου.


Σκορπάει τα παιχνίδια του αδελφού της μες τα γεράνια - και μετά τα μαζεύουμε,


και κάτι αντίστοιχο κάνει και με τη γαμωΜπάρμπι της (σε μεγάααλη εκτίμηση την έχει) που τη βρήκα να μου την έχει βάλει μέσα στα σύκα που μάζεψα το πρωί.



Μετά της κοτσάρισε από κοντά και μια μελαχρινή κούκλα για έχει, λέει, παρέα. Μέχρι που της έβαλα τις κούκλες μαζί με τα ξεφλουδισμένα μου σύκα στο ψυγείο (μου αρέσει να ξυπνάω και να τρώω παγωμένο και καθαρισμένο συκαλάκι) και της Μαρίας της άρεσε τόσο όταν τις ξαναπήρε στα χέρια της και ήταν δροσερές, που είμαι βέβαιη ότι οι Μπάρμπι θα βγάλουν όλο το καλοκαίρι στον καταψύκτη για να δροσίζουν μετά την ανιψιά μου. Locoooo! Δεν ξέρω ποια απ' τις δυο μας είναι πιο τρελή.

Lust but not least (νονς, ακόμη αυτό το βραβείο ορθογραφίας;),
τραβώ από το ντουλαπάκι και ένα ακόμη μιξάκιον εις μέρη δυο, που το είχα υποσχεθεί δικτυακά στον Motorcycle Boy, και το κράταγα για πιο χαλεπούς καιρούς.
Ε, οι καιροί αυτοί έφτασαν.

-Η Χαλκιδική έγινε κάρβουνο για τις ψησταριές των αυθαιρέτων που θα ξεφυτρώσουν στα καμένα,
-οι μετεωρολόγοι αδειάζουν τα ψυγεία από τα παγάκια ΠΡΙΝ βγουν να μας πουν την πρόβλεψη για τον καύσωνα,
-η κυβέρνησή μας θα στείλει με έξοδά μας μια φρεγάτα και κάτι άλλα πλοιάρια να κόβουν βόλτες έξω από το Λίβανο,
-τα τρελά αγόρια στο μπάσκετ θα με κάνουν να ξανακολλήσω στην τηλεόραση πάλι μετά από πολύ καιρό, και
-τα μπλογκοκουτσομπολιά έχουν αρχίσει να φτάνουν στην πόρτα μου με υπερηχητικά κούριερ, δείγμα ότι κάποιοι είτε δεν έχουν ανεμιστήρα να δροσιστούν είτε ανυπομονούν να μπει ο χειμώνας με τις ερπύστριες (και ουχί με τα τσαρούχια).


Μήπως αντί για φρεγάτα "ειρηνευτικής δύναμης" να στέλναμε στο Λίβανο το ειρηνικότατο πλοιάριο αυτό με το φιλόξενο όνομα;
Αυτοπροτείνομαι για καπετάνισσα και το μόνο που θέλω είναι 3μελές πλήρωμα ηλιοψημένων ομορφόπαιδων.


Επιπλέων επιπλέον, ο χωρισμός έχει χτυπήσει τις πόρτες ουκ ολίγων ζευγαριών που ξέρω κι έτσι έχω αρχίσει να αισθάνομαι λιγότερο μόνη μέσα στη μοναξιά μου, μια που όλο και κάποιος θα απευθυνθεί στη ψυχοπλακωτική εμπειρία μου για συμπαράσταση. Από σήμερα χρυσώνουμε ΚΑΙ χάπια.

Ωστόσο. Δηλαδή. Ώπα, λέμε.
Επειδή είναι ακόμη 22 Αυγούστου.
Τα ηλιοβασιλέματα στο νησί θα συνεχίσουν να είναι ψυχαρπακτικά,
οι θάλασσες χλιαρές το βράδυ και ότι πρέπει για νυχτερινό μπάνιο,
τα φιλιά να αρμυρίζουν στο στόμα (τι το θελες το τζατζίκι και την τυροκαφτερή χριστιανέ μου, μεσημεριάτικο;),
και η αιώρα μου με περιμένει στην αχλαδιά να την τιμήσω με την μασαζοκαλομαθημένη εσχάτως παρουσία μου.

H εκδίκηση της DJ
Ε, όχι και να μας την πέφτει ο Τσαουσόπουλος στο Παρόνησο για DJ set (έχει ανοίξει εργολαβία με τα franchise clubs εκεί κάτω ο γερόμπισμπίκης) και εμείς να κάνουμε κρα για μια δουλίτσα, γαμώ τη δισκοθήκη μας.
Και επειδή, παρατηρείται ολοένα και πιο συχνά το φαινόμενο -όχι του Τσαουσό, μωρέ, ποιος τον γαμεί τον γέροντα- αλλά διαφόρων fellow bloggers οι οποίοι ποστάρουν ΜΟΝΟ τίτλους τραγουδιών και μπαίνω η απάλευτη να βρω κανένα download και σπάω τα μούτρα μου (εντάξει ρε νονς, έχουμε κι εμείς μούτρα, τι θες τώρα;) κάνοντας κλικ στις γραμματοσειρές τους/
θα ποστάρω εν τέλει το mixάκι με τραγουδάκια σχετικά τελευταίας κοπής, που επιφύλασσα στον Motorcycle για να τον ευχαριστήσω για τα καλαμπόκια του και τα σεντονοπόστ του που μου κάνουν την ψυχή τσουρέκι - σαν μαλακό κόμπο ένα πράγμα.

Οι μικροπωλητές της Νάουσσας στην Πάρο, ξεπέρασαν φέτος τον εαυτό τους. Εκτός από κοχύλια απ' τα ανοιχτά της Αιγύπτου, κομπολόγια απ' τα Σούρμενα και πλαστικά χαντράκια, μάτια και φυλαχτά, αριστερά βλέπετε συμπαθές ταριχευμένο ον, που η ύπαρξή του χρονολογείται από την Πλειστόκαινο - όχι, δεν είναι ο Τσαουσόπουλος. Εμείς οι επαϊωντες νησιώτες, ονομάζουμε το εξωτικό αυτό ερπετό που τρέφεται με μικρότερης ηλικίας και μεγέθους ανυποψίαστα θηράματα (το πιάσατε το υπονοούμενο;) "κροκόδειλο".

Uptempo 1
(δεξί κλικ - save target as)

Sonic Youth - Pink Stream
The Zutons - Tired of Hangin' Around
Yeah Yeah Yeahs - Way Out
Hot Hot Heat - Dirty Mouth
Eastern Lane - I Said "Pig" On Sunday
22-20s - Such A Fool
Kent - Revolt III
The Tears - Autograph
Hard-Fi - Cash Machine
No Doubt - Bathwater

Uptempo 2
(δεξι κλικ - save target as)

The Ricochets - Cheater at Heart
Thirteen Senses - The Invitation
Placebo - Bitter End
New Order - What's You're Doing?
Razorlight - Golden Touch
The Hellacopters - Put Out The Fire
Melon Diesel - It's Only You
Starsailor - Way Back Home
Supergrass - Can't Get Up
The Vines - I'm Only Sleeping (Beatles cover)
Magic Numbers - Forever Lost

ΥΓ. Μακ Μάνους, ψάξε για ορθογραφικά - κι αν βρεις έστω και ένα, θα κάτσω να μου κάνεις piercing στο κοσμηματομάγαζό σου. Aυτά δεν είναι αρχαιολογίες να μου ξεφύγει καμία σιρκονφλέξ!

ΥΓ2. Το μιξάκιον είναι εξίσου αφιερωμένο στη Margo για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε και τις καλύτερες που την περιμένουν - έστω κι αν για την ώρα δεν φαίνονται να βιάζονται και πολύ. Χρόνια πολλά, girl!

ΥΓ3. Η διάρκεια του Uptempo mix μου, είναι κατά προσέγγιση ο αριθμός των σφυγμών μου στο τελευταίο καρδιογράφημα: 76, κυρίες και κύριοι.
Είμαι καλά. Όλα περαστικά ήταν. Όλα τελείωσαν. C' est ca. Finito. Κoniek, πώς το λένε πολωνέζικα;

Enjoy
βάζω το πρώτο mix-άκι στα πλατό...